Ό,τι νάναι. Αυτή τη Παρασκευή έτυχε να βγω για μερικές μπύρες με ένα γείτονα από το κτίριο μου.Γνωριστήκαμε επεισοδιακά (Πήγε να με δείρει) αλλά τελικά καταντήσαμε να τα πίνουμε μαζί.
Φαίνεται καλό παλίκάρι, λίγο πιο μπεκρής απ’ότι θα ήθελα – αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα – μεταλλάς, μακρυμάλλης και παρτάκιας. Αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα και σύντομα ανακάλυψα οτι έχει μερικές πολύ περίεργες ιδέες.
Αρχικά η συζήτηση κόλλησε στο εαν θα επέτρεπες σε ένα καλό σου φίλο να κάνει σχέση με την αδελφή σου. Κυρίως μιλούσαμε θεωρητικά, μιας και αυτός δεν έχει αδελφή, αλλά φάνηκε καθαρά οτι διαφωνούσαμε ριζικά. Αυτός πιστεύει οτι η αδελφή είναι κάτι ιερό και οι φίλοι δεν θα πρέπει να την αγγίζουν, κάτι το οποίο δεν συμμερίζομαι. Ο μόνος λόγος για να έχεις μια τέτοια προκατάληψη για τους φίλους σου, είναι εαν αυτοί οι φίλοι είναι ψιλο-χοντρό-καθαρματάκια με της γυναίκες (κοινώς φέρονται γουρουνοειδώς). Εαν το κοινό σημείο συζήτησης με τους φίλους σου είναι το να γελάς με το πόσες πουτάνες γαμήσατε παρέα και το πως απέφυγες την γκομενά σου για να γαμήσεις την φίλη της κλπ, ε είναι λογικό να μην θέλεις ένα ανάλογο άτομο να κάνει τα ίδια στην αδελφή σου – Άσχετα με πόσο υποκριτική είναι η όλη άποψη.
Απο την άλλη, ο τρόπος που το βλέπω εγω είναι οτι εφόσον οι φίλοι σου είναι καλοί χαρακτήρες, δεν υπάρχει λόγος να μην θέλεις να ασχοληθούν με την αδελφή σου. Ακόμα καλύτερα μάλιστα, μιας και θα ξέρεις ότι αξίζουν από πρώτο χέρι. Ακόμα και να μην δουλέψει μια τέτοια σχέση, θα ξέρεις οτι δεν θα φερθούν σαν μαλάκες αλλά αντιθέτως, είναι πολύ πιθανόν να παραμέινουν φίλοι όταν χωρίσουν.
Όχι όμως. Αυτός επέμενε οτί είναι απλά η ηθική που έχει συνηθίσει στην Κροατία. Μια ηθική που, παραδόξως, είναι πολύ όμοια με την Ελληνική και την οποία, επίσης παραδόξως, δεν ασπάζομαι. Το να ακολουθείς μια ηθική του στυλ “Μου γαμάς την αδελφή και σε γαμάω στο ξύλο” χωρίς να έχεις μια βάση είναι απλά κλειστόμυαλο και προέρχεται/δείχνει μεγαλύτερα κολλήματα.
Η όλη συζήτηση μου θύμησε όταν ο καλύτερος μου φίλος έτυχε να κάνει κάνει το “τέρας με τα δύο κεφάλια” με την δικιά μου αδελφή. Ο κακομοίρης, έχοντας έχει συνηθίσει στην Ελληνική νοοτροπία, είχε τρομοκρατηθεί για τις συνέπειες, ακόμα και όταν δεν είχε κάνει τίποτα κακό (Είναι δύσκολο να αντισταθείς στην αδελφή μου) και την είχε βάλει να ορκιστεί να μην μου πει τίποτα.
Άσχετα οτι το ανακάλυψα μόνος μου (Α ρε αδέλφι πότε θα μάθεις να μην αφήνεις ανοιχτά ημερολόγια εδω και εκεί;) αλλά και η ίδια η αδελφή μου δεν μπόρεσε να μου το κρύψει. Προσπάθησε να μου το φέρει πλαγίως πλαγίως (“Αν σου πώ κάτι ορκίσου να μην θυμώσεις” κλπ) γιατι δεν ήξερε πως θα το έπαιρνα. Ξαφνιάστηκε λίγο όταν άρχισα να γελάω και να την συγχαίρω για την καλή επιλογή της 🙂
Ο κολλητός είχε ακόμα πιο κομικοτραγική αντίδραση όταν αποφάσισα να τον ψήσω λιγάκι:
(Απο το τηλέφωνο)
“Έλα ρε κάθαρμα.” του λέω
“Έλα ρε.”
“Τι κάνεις; Καλά;”
“Μια χαρά, εσύ;”
“Καλά. Λοιπόν, μήπως πρέπει να μου πεις κάτι;”
“Τι δηλαδη;”
“Έλα τώρα, μην κάνεις οτι δεν ξέρεις.”
“Τι ρε μαλάκα, δεν καταλαβαίνω.”
“Άσε ρε τα ψώφια. Τα ξέρω όλα!”
“Τι; Τι ξέρεις δηλαδή”
“Τυρί! Ξέρω ρε τι έκανες!”
“…”
“Και τώρα πρέπει να την παντρευτείς!”
“…”
“…”
“…”
“Ρε! Είσαι ακόμα εδώ;”
“…”
“Έλα ξεκόλα, πλάκα σου έκανα. Δεν υπάρχει πρόβλημα”
“Ρε μαλακά…συγνώμη ρε συ, δεν το έκανα επίτηδες. Να ανοίξει η γη να με καταπιεί”
“Δεν πειράζει ρε σου λέω…”
κλπ. Μετά απο πολλά παρακάλια και συγνώμες, κατάφερα να του εξηγήσω οτι δεν με πειράζει καθόλου και στην τελική δεν μου πέφτει λόγος για τις επιλογές της αδελφής μου.
Πραγματικά, στην τελική, εαν η αδελφή σου δεν είναι κανένα καθυστερημένο, από που και ως που πρέπει εσυ να βάλεις φρένο. Εαν τώρα ξέρεις οτι οι φίλοι σου είναι γουρουνοειδής καθαρματάκια, γιατί στο διάολο είναι ακόμα φίλοι σου; Μήπως πρέπει να ξαναεξετάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό; Η κλασσική παροιμία “Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιός είσαι” δεν είναι τυχαία.
Τέλος πάντων, πίσω στο αρχικό μου θέμα.
Τα κολλήματα της νέας μου γνωριμίας λοιπόν, δεν άργησαν να έρθουν στο προσκήνιο.
Σε μια φάση, πρόσεξα οτι έκανε τον σταυρό του (όταν το δευτερο εστιατόριο που επισκευτήκαμε είχε κλείσει την κουζίνα του στις 11μμ). Μου φάνηκε περίεργο διότι μετά από αυτά που μου είχε πει για τον τρόπο ζωής του, μόνο για Χριστιανό δεν τον έκανα. Με περιέργεια τον ρώτησα εαν είναι.
“Χριστιανός Μιλιταριστής” μου είπε
Τι είναι αυτό; Με λίγα λόγια, Ναζί (ναι, το παραδέχτηκε στο τέλος). Θέλει να εξαφανήσει όλους τους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους για εκδίκηση. Επειδή κάποιοι Μουσουλμάνοι σκοτώσαν κάποιους χριστιανούς, πιστεύει οτι πρέπει να κάνει το ίδιο εναντίων τους. Και μάλιστα να το κάνει πρώτος (ίσως για να μείνουν μονο οι επίλεκτοι). Επίσης πρώτο πρώτο θέλει να καθαρίσει τον Πάπα γιατί δεν βοηθάει τα παιδάκια στην Αφρική.
Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω να ξανασκεφτεί τις απόψεις του. Δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτεί οτι δεν είναι όλα τα άτομα της ίδιας θρησκείας το ίδιο, ή οτι όταν τελειώσουν οι εξωτερικοί εχθροί θα υπάρχουν πάντα δόγματα και αιρέσεις. Αντίθετα, όσο προσπαθουσα να του μιλήσω, τόσο περισσότερο εκνευριζόταν διότι δεν μπορούσε να συντηρήσει τις απόψεις του. Στο τέλος είχε καταντήσει να μου λέει οτι εαν δεν συμφωνώ μαζί του μπορώ να φύγω (θα μου πλήρωνε και το ταξί) και αυτός δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει άποψη.
“Μα αυτό είναι δογματικό” του λέω “Δεν μπορώ να πιστέψω οτι πραγματικά δεν θα αλλάξεις άποψη ότι αντίθεση και να σου φέρω”
“Ναι” μου απαντάει “Έχω δόγμα. Είμαι Ναζιστής” 😮
Ομολογώ οτι είμουν περισσότερο ξαφνιασμένος παρά οτιδήποτε άλλο. Δεν περίμενα οτί θα γνώριζα στην ζωή μου ναζιστή, αλα η ζωή μου την έφερε μπαμπέσικα. Η μαλακία είναι οτί τον είχα συμπαθήσει ήδη μέχρι εκείνη την στιγμή οπότε μου ήταν πολύ δύσκολο να σηκωθώ και να φύγω. Όταν τον ρώτησα τι θα έκανε εαν του έλεγα οτι είμουν Εβραίος σιώπησε επικύνδυνα…σε σημείο που άρχισα να φοβάμαι μην μου ορμήξει. Τον καθυσήχασα όταν του είπα ότι είμαι αγνωστικιστής αλλά και πάλι…
Τώρα δεν ξέρω εαν πρέπει να τον κάνω παρέα. Πιστεύω οτι είναι περισσότερο μπερδεμένος παρά σοβαρός με αυτά που λέει. Απλά έχει τραβήξει λίγο περισσότερη προπαγάνδα απ’ότι είναι υγιηνό.
Δεν είμαι σίγουρος εαν θα πρέπει να συνεχίσω να τον κάνω παρέα – με την ελπίδα οτί σιγά σιγά μπορεί να πάρει καμία διαφορετική ιδέα από ‘μένα – ή να τον αποφύγω/σνομπάρω για τις καφρο-ιδέες του.
Μιλιταριστής Χριστιανός λοιπόν, μια άλλη έκφραση για το Ναζιστής. Λογικό.