Supreme Λιώσιμο

Τελευταία εβδομάδα, αμέσως αφότου γύσισα απο το Λονδίνο με μια εβδομάδα διακοπές να περισσεύει, το υπέρτατο λιώσιμο στον υπολογιστή. Ο Λόγος; Supreme Commander.

Τι παιχνίδι είναι απίστευτο μιλάμε ναούμ! Τεράστιοι χάρτες, άπειρες μονάδες για μάχη, γαμάτα γραφικά και στρατηγική…αλλα στρατηγική λέμε όχι μαλακίες. Όταν έχεις μονάδες Γής, Νερού, Αέρα και υβριδικές καθώς και το κλασσικό παιχνίδι πέτρα-ψαλίδι-χαρτί-πυρηνικό ολοκάυτωμα, βάλε και τους άπειρους τρόπους προσέγγισης του αντιπάλου, χώσε και δεκάδες τρόπους να αναπτύξεις την βάση σου, οικονομικά, αμυντικά και ακόμα και επιθετικά (ναι ναι, επιθετική “βαση”), χωρίς να περιορίζεσαι στο ποιός θα βγάλει τα περισσότερα παπαδάκια με τσεκουράκια να κόβουν ξύλα…ε ΓΚΑΒΛΑ

7 μέρες δεν ξεκόλησα απο την οθόνη και το campaign, δωδεκάωρα και βάλε. (Εύκολα κάθε αποστολή μπορεί να σου πάρει 2-3 ώρες.)

Λιώσιμο

Τα μόνα άσχημα είναι οτι το campaign δεν λεχει παρα πολύ ψαγμένο storyline αλά blizzard φάσεις, και ακολουθεί το κλασσικό μοτίβο των τριών διαφορετικών campaign, μια για κάθε faction που είναι ακριβώς ίδιες στο storyline (δηλ εκεί που με τους μεν κάνεις επίθεση και καταστρέφεις την πόλη του άλλου και προσπαθείς να εξοντώσεις όσους περισσότερους πρόσφυγες μπορείς, στους δε προσπαθείς να καθυστερήσεις τον άλλο μέχρι να φύγουν αρκετοί πρόσφυγες κλπ. Μόνο στην τελευταία αποστολή διαφοροποιείται το όλο θέμα, ανάλογα με το ποιος θα νικήσει. Ενδιαφέρον θα είναι στο expansion να παίζεις κάθε campaign σαν το faction σου να ήταν το νικητήριο.

Anyway, αρχίζω να ξεφεύγω. Πάρτε μια ιδέα απο παιχνίδι με μερικά screenshots, αν και είναι πολύ εύκολο να δείτε το πολυ καλό trailer.

Η επίθεση του Γαλαξιακού Κολοσσού. Το πιο μεγάλο και δυνατό unit του παιχνιδιού

Μια επίθεση σε βάση απο μακριά

Η ίδια επίθεση, zoomed in 🙂

Φυσικα το παίχνίδι είναι γουρούνι στα resources. Εαν θέλεις να το παίξεις με άνεση, τουλάχιστον dual core και 2 gig ram καθώς και μια VGA 400 τουλάχιστων έουρο.

Αυτά