Ωραία πήγε…

Προσπάθησα να κάνω την καλή πράξη και τελικά καταφερα να στεναχωρήσω τόσο πολύ την φίλη μου που κάνει διακοπές στο σπίτι μου που σηκώθηκε και έφυγε άρον-άρον απο το σπίτι για να μην “με ενοχλεί”.

Τι έκανα; Ζήτησα συγνώμη, γιατί το Σαββατοκύριακο ήμουν λίγο πιο απότομος/απόμακρος απο ότι έπρεπε (και όπως γενικά είμαι δηλαδή) και συνειδητοποίησα οτι ο λόγος ήταν γιατί δεν είχα συνηθίσει να είμαι τόσο πολύ με ένα άτομο.

Συγκεκριμένα το πρόβλημα για εμένα ήταν ότι τα ενδιαφέροντα μας ήταν αντιδιαμετρικά. Σχεδόν ότι άρεσε σε αυτή δεν άρεσε σε εμένα και τούμπαλιν. Βάλε και το γεγονός οτι οι χαρακτήρες μας δεν συνδυαζόντουσαν σχεδόν καθόλου και ήταν λογικό να υπάρξει τριβή.
Δεν είπα τίποτα όμως διότι δεν ήθελα να χαλάσω τις διακοπές του άλλου και στην τελική είχα αρχικά δέχτεί με χαρά να την φιλοξενήσω για λίγες μέρες.

Όταν όμως πρόσεξα σήμερα ότι όλη αυτή η καταπιεσμένη “ενόχληση” άρχισε να βγαίνει με υποχθώνιο τρόπο (Αυξημένη ανάγκη να είμαι μόνος μου, αυξημένη επιθετικότητα κλπ) ένοιωσα την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη. Δυστυχώς ο τρόπος που το ανέφερα της άυξησε την περιέργεια και ζήτησε λεπτομέρειες. Αυτές ήταν και η αρχή του τέλους, διότι αναγκάστηκα να της εξηγήσω ότι έχω συνηθίσει μία μοναχική ζωή και τόση πολύ “συγκατοίκηση” με έκανε πιο στριμένο, καθώς και δεν εκτιμούσα το να με λένε βρωμιάρη και τσιγκούνη συνέχεια (γιατί όταν κάτι το λές τόσο συχνά, έστω και για πλάκα, δείχνει πόσο πολύ το πιστεύεις).
Όλο αυτό την ξενέρωσε τόσο πολύ που ήταν έτοιμη να φύγει για να βρεί ξενοδοχείο εκείνη την στιγμή. Προσπάθησα να την συγκρατήσω εξηγόντας οτι το πρόβλημα είναι κυρίως δικό μου και δεν φταίει σε τίποτα, και στην τελική εγώ βρήκα τον τρόπο να το ξεπεράσω (εξού και το γεγονός οτι απολογήθηκα εξαρχής), αλλά δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. Εφόσον δεν πέρναγα τέλεια μαζί της αυτό σήμαινε οτι πρέπει να προσπαθήσει να με αποφύγει για τις υπόλοιπες μέρες που θα παραμείνει εδώ.

Μάταια προσπαθούσα να της δώσω να καταλάβει οτί δεν ήταν αυτός ο σκοπός που απολογήθηκα αρχικά. Τελικό αποτέλεσμα; Είμαι κομπλεξικός (είμαι αλλά μόνο με συγκεκριμένα κριτήρια), και μου ετοιμάζει μια “τελευταία κίνηση” πριν φύγει ωστε να νοιώσει καλύτερα για την δυσφορία που μου προκάλεσε.
Όταν την ρώτησα εαν αυτή η “κίνηση” θα ήταν να μου αφήσει λεφτά για το “ξενοδοχείο” που έκανα, το παραδέχτηκε (“Έξυπνος είσαι”) και τότε εξήγηθηκα οτί εαν το έκανε αυτό θα ξεπέρναγα αμέσως την στεναχώρια μου (γιατί στεναχωρήθηκε αυτή κυρίως) και θα μου γύρναγε σε μίσος. Διότι τέτοιες passive aggressive κινήσεις μου την βιδώνουν άγρια. Ίσως να το ξανασκεφτεί πριν το κάνει τώρα.

Στην τελική, δεν ξέρω τι άλλο έπρεπε να κάνω. Θα μπορούσα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό αλλά πίστευα οτί δεν φέρθηκα σωστά τις τελευταίες δύο μέρες. Να μην ζητήσω ένα συγνώμη; Πως στο διάλο μετά να εξηγήσω οτί δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα παραπάνω από το να δεχτεί την συγνώμη μου χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες;

Τέλος πάντων κατάφερε να με κάνει να νοιώθω σκατά πάλι. Το ίδιο είχε αρχίσει να συμβαίνει και όταν η τριβή μεταξύ μας μεγάλωνε αλλά έλπιζα να το αποφύγω απο σήμερα. Πόσο λάθος είχα…

Τουλάχιστον τώρα ξέρω οτι εκτεταμένες διακοπές για φίλους/ες μου οι οποίες εμπεριέχουν και την δικιά μου συμμέτοχή δεν είναι καλή ιδέα εαν δεν τους ξέρω καλ και δεν έχουμε έστω και λίγα κοινά ενδιαφέροντα.

I have been pissed by a black cat

“Konstantine I have some really bad news”

This is how my Agent for ECB opened the conversation last Thursday when he called me to tell me what progress we had.

“Oh no” – Is what is thought, with “no” echoing in my head.

To make a long story short, what my agent told me, is that they changed their mind and decided not to hire me after all at ECB. I was dumbstruck…at least until desperation set in.

I felt like the earth opened up and swallowed my hopes.

“How? Why?” – I asked, choking back some tears.

“I don’t know, but Melva (The intermediate between agency and ECB) is very angry and is going to a meeting to find out what happened.”

At this point, I couldn’t really say anything. I was just incredibly sad.

My agent continued – “I’m truly sorry Konstantine, I will try and find you another job…” but I was too gone to really carry a conversation.

“How can a company as big as ECB do this?” – I kept thinking to myself.
I’ve truly never heard before of an employer “changing his mind” about a job offer after he made it. It just seemed incredibly irresponsible and I was determined to get to the bottom of it.

After letting my sister and cousin know, I couldn’t really gather the courage to go job hunting for that day. Having the single break I had these five months so cruelly shattered, dissipated any enthusiasm I would be able to gather for job search. I left it for the other day, although It’s frankly something that I cannot afford to set aside.
Since I didn’t get the job afterall, I now need to pay rent and I don’t have a job.

An unforeseen consequence of all this is that I lost two jobs that could sustain me. The day my agent told me I got the ECB job, two people called me for bar work and I turned them down because I thought that a) I wouldn’t need it. b) I would be leaving soon and there was no reason to leave them hanging.
How was I supposed to know.

That day, I did manage to sent a (pretty dramatic) mail to Melva to ask what happened but I never received a reply. I left things as they were for the time and attempted to call her Monday afternoon. What she told me was unbelievable.

They never did accept me. All they told the agent is that I had things looked very good and that they were waiting for the final result. Why my agent decided to tell me that I got the position is anyone’s guess.
Furthermore, when I contacted him 5 days later to ask what was happening, he would tell me that “my position has not been compromised” and that “I should not worry”.

Now how can that be, when they never even said yes in the first place?
Funny thing is that I had a gut feeling that something was going to go awry (and so did my sister) but…hell…damn the optimist in me.
Anyway, Melva did not know why they decided not to hire me after all and they do not need to disclose the reason, but deep down, for some reason, I have the feeling that it’s because they read my last entry and did it to punish me for jumping to conlcusions.

sigh

So, here I am. Still at London and not going anywhere. My big break came and spat me in the eye for being so damn happy about it.

Great.

Mood-swings

Αρχίζω να διακρίνω ορισμένες ρωγμές στην αιώνια αισιοδοξία μου. Τις τελευταίες μέρες είμαι θύμα σε διάφορες αλλαγές ψυχολογίας. Την μία είμαι αισιοόδοξος για το μέλλον και πιστέυω οτι απλά πρέπει να κάνω υπομονή μέχρι να μου δοθεί μια ευκαιρία, και την άλλη βλέπω την οικονομική & εργασιακή κατάσταση μου και απελπίζομαι.

Όπως το είπε και ο ξάδελφος μου ο οποίος έχει απλά “ταλέντο” για να σου ανυψώνει το ηθικό…

“Τηλέφωνα, τηλέφωνα αλλα δουλειά δεν βρίσκεις…”

Να’σαι καλά ρε Παύλο που δηλώνεις το προφανές. Για ακόμη μια φορά μου δίνεις δύναμη να συνεχίσω…*sigh*

Είναι και το γεγονός οτι ο υπολογιστής έχει αρχίσει να τα παίζει πάλι…random κολλήματα και μεγάλη καθυστέρηση με την πρόσβαση στον σκληρό με κάνουν να πιστεύω οτι ο 40ρης μου έιναι στα τελευταία του. Το πρόβλημα είναι οτι εοπάνω του κάθεται το μεγαλύτερο μέρος απο το logical volume στο οποίο βρίσκεται το λειτουργικο. Σε περίπτωση δυσλειτουργίας θα πρέπει να εγκαταστήσω εσωτερικά τον 250g και να βάλω πάνω του καινούργιο λειτουργικό…το οποίο, χωρίς internet θα είναι λίγο πίκρα.

Μιας και είπα internet, ρώτησα την BT τι χρειάζομαι για να βάλω τηλεφωνική γραμμή και μου ψυθίρισαν οτι θέλει αρχικά μόνο 50 λιριά για ασφάλεια…τελικά ότι και να κάνω μου τρώει περισσότερα χρήματα.
Μετά απο αυτό πρέπει να πάω ή στην TalkTalk για δωρεάν Internet μαζί με το πάγιο του τηλεφώνου (σύνολο 20£ το μήνα για 8mb, 40gb limit) ή στην Orange για δωρεάν Internet μαζί με το πάγιο του κινητού (σύνολο 45£ το μήνα για 8mb, 5gb limit…νομίζω). Πάω στοίχημα οτι θα πρέπει να αγοράσω και broadband modem το οποίο θα είναι τουλάχιστον 50£ ακόμα… ξανά – *sigh*

Ας ελπίσουμε δηλαδή να είναι μόνο ο δεύτερος σκληρός, γιατί εάν τα παίξει το PC…την πουτσίσαμε, για να το πω ευγενικά.

Ευτυχως βγάζω “θεωρητικά” 800 λίρες το μήνα που θα πρέπει να είναι αρκετές για αυτά. Δυστυχώς, δουλέυω σαν το σκυλί.

Οπότε παρέα με τις ψυχολογικές μου αλλαγές, περιμένω ακόμα για μια ευκαιρία. Τηλέφωνα με παίρνουν…να δούμε καμία συνέντευξη πότε θα πάμε.

I'm not well…again.

Recent developments have dropped my self-esteem and my older friends seem to have abandoned me altogether. It becomes tiresome to find that someone that you used to hang out with very often does not even go into the trouble to call you or send you a instant message. Yeah, 6 years of friendship my ass!
Psymon and Yo!Master, if you happen read this, you SUCK! You haven’t called in ages even though I did try to contact you. Yeah, have a nice time going to the beach or playing games. I know when I’m not wanted, it would be nice to know why at least…

I’ve been working on my linux desktop for the last few days. I have been using KDE and superkaramba themes. It is still a work in progress and this is what I’ve managed ’till now I still need to get the thunderbird theme to work and find some more stuff to fill me screen with.
.

I have also been lurking on the Deviant Art for a while, checking things out. It would be nice to be able to contribute something there as well but alas my artistic abilities are limited to desktop configuration and game design. However I think my sister could benefit from it. If I could just get her to register.

I also found out about Folding @ Home. It is similar to Seti@Home but it is about helping find cures for diseases like alzheimer and cancer so I think it is a much better cause. Since I have a relative power over the company’s network where I work I have installed F@H to 125 PC and got them to work for the good of all mankind. Here’s an updating sample of my contributions so far

Speaking of my work, I have been asked to provide an Active Desktop configuration. I have already cooked something up with my limited HTML/CSS knowledge but I would welcome any hints from anyone who has invested on the subject.

Zzzz

Just got back home. I was supposed to go out with a friend but he kept throwing one problem after another. In the end I went out alone and I couldn’t say I has a good time.
Now I’m sleepy and thinking of the damn ex. I wonder when that will pass…