10 χρόνια online

Μόλις τώρα συνηδειτοποίησα ότι αυτό το χρόνο έκλεισα 10 χρόνια διαδικτυακής ύπαρξης. Ξεκινώντας με ένα φτηνό 14.400 μοντεμάκι και ένα μήνα promotional σύνδεση στη forthnet αφότου ο Νίκος “Powerfull” (βλέπε “Powerfool”) μου είπε την αξέχαστη, και πολύ σωστή φράση “Θα είναι η καλύτερη αγορά που θα κάνεις ποτέ”…

KALI και adventurer’s guild/heaven/whatever (πως στο διάολο λεγόταν το forum του Τσουρινάκη στην compulink; Θυμάται κανείς;). Τότε σε καιρούς που όλα τα ενδιαφέρον πράγματα χρειαζόντουσαν πιστωτική. Ευτυχώς είχα το φιλαράκι να μου δανείσει τον κωδικό του για το KALI (Για όσους δεν ξέρουν, ένα απο τα πρώτα gaming nets το οποίου εξομοίωνε ένα δίκτυο IPX (LAN) μέσω TCP (Internet) για να μπορούμε να παίξουμε παιχνίδια που δεν γνωρίζαν τι εστί Internet (Βλέπε Duke Nukem 3D και Warcraft 2).
Ωραίοι καιροί. Ονόματα όπως Pioneer, Lanceril, Toufas, Gus και άλλοι πολλοί, μερικούς απο αυτούς ακόμα τούς έχω στο ICQ μου. Οι περισσότεροι έπαιζαν War2, εγώ Duke3D και είχα τον Gus να είναι ο μόνος που με νίκαγε σε normal πίστα (Μέχρι που τον βρήκα στο Quake 2 μπουάχαχα).
Η πρώτη συνάντηση μου με άτομα που γνώρισα απο το internet ωστε να πάμε στο Internet cafe (τότε δεν ήταν cafe) του Observer. Άντε πήγαινε απο Π.Φάληρο στην Αγ.Παρασκευή με λεωροφίο να λιώσεις 12 ώρες παίζοντας Duke3D και Τotal Annihilation (Παιχνιδάρα) multiplayer χωρίς 300 min ping.

Μεγάλη αλλαγή όταν πήρα το 33.600 modem, τώρα πια πάντα με “δανεισμένη” σύνδεση σε compulink ή όπουδήποτε άλλου μπορούσα να την τσιμπήσω (Απλά η compulink ήταν η μόνη που επέτρεπε το ίδιο username 2 φορές). Ακόμα και ΕΕΧΙ είχα ένα καιρό, δανεισμένη απο το φροντιστήριο μου.
Αυτοί ήταν οι καιροί που το KALI έχανε το prestige του μιας οι συνδέσεις μέσω TCP/IP γινόταν το status quο στα online παιχνίδια (Βλέπε Quake2) ή απλά υπήρχαν dedicated servers για αυτά τα πράγματα (Βλέπε Diablo στο battlenet και τα απίστευτα cheats). Ακόμα έπαιζα με τρελά ping αλλά για κάποιο λόγο το πήγαινα το καταραμένο Q2.

Πανελλήνιος διαγωνισμός Q2 (Καλά τι πανελλήνιος, μόνο η Αθήνα θα ήρθε κατα πάσα πιθανότητα) απο την Compulink. Απίστευτη πόρωση και μεγάλη προπόνηση με τον Hellraiser μέσω τοπικά στημένων servers στον υπολογιστή μου. Τελικά ήρθα δεύτερος, και αυτό διότι ο Legeon ήξερε την πίστα και δεν το παραδέχτηκε (αλήτη). Το δεύτερο δώρο sux αλλα τουλάχιστον είδα την φάτσα μου στο ένθετο του PC-Master. Μετά απο μερικά χρόνια σταμάτησα να το παίρνω αηδιασμένος απο την ποιότητα του (Ο Τσουρινάκης μια ζωή τα ίδια, ούτε δημόσιος υπάλληλος να ήταν εκει μέσα με τον Κρατσά).

Πάει το Quake2, τελειώνω το Λύκειο και φέυγω Θεσσαλονίκη όπου ξεκινάω new life. Παρέες αρχικά με Serpent, με τον οποίο ξεσκιζόμαστε στο Q3 μέχρι που εγώ το βαριέμαι και το γυρνάω στο CS που μόλις έχει βγάλει την beta2. Αυτός καίγεται εντελώς και πάει και νικάει το Πανελλήνιο στο Q3. Τελευταία φορά που τον βλέπω έχει κάνει τατουάζ το σύμβολο του Q3 στον ώμο (Πάει η χιλιοκλασμένη Serpent. Πέθανε)

CS μαζί με φιλαράκι σε νετγκαιφέ και κυρίως στο Enterprise στο οποίο γνωρίζω μερικά απο τα πιό εντάξει ατομάκια στην ζωή μου (Ά ρε Elt και deadskate). Αγοράζω αυθεντικό το Half-life όταν ακόμα έκανε 5 χιλιάρικα απο προσφορά και αρχιζω να παίζω CS online. Με βλέπει μια μέρα ο Plutonick στην Warehouse και μου προτείνει να μπω στην MAZA. (“Ρε συ historian, θές να μπείς σε μια clan?” – “Why not”). Νέα ονόματα, Smoke, DaDread, Davout, φιλίες, έχθρες, τουρνουά, προπονήσεις και στην μέση…ο στρατός.

Τα γάμησε όλα.

Με πέταξαν απο την ΜΑΖΑ (κατάρα στο στον Davout) αλλα με ξαναπήραν μετά. Εξαφανίστηκα απο το διαδίκτυο και άλλαξα και nickname. Πέθανε ο Ιστορικός Historian (αν και οι Μαζίτες δεν υπάρχει περίπτωση να με φωνάξουν αλλιώς) και εμφανίστηκε ο Db0. Σταμάτησα ένα καιρο το πολύ online gaming, ας όψεται Γκόμενα και δουλειά, μέχρι που άρχισα το Eve, πάλι με τους μαζίτες.

Κάπου εδώ είχα αρχίσει να δουλέβω στο Φωκά. Μέσα στον χρόνο ανακαλύπτω το Λινουξ και το ενδιαφέρον μου στο διαδίκτυο γίνεται πιο φιλοσοφικό. Free Software, Open Source, και διάφορα άλλα. Σταματάει το πολύ gaming αλλα δεν με ενοχλεί πια. Προσπάθησα λίγο το WoW άλλα έφαγα ερωτική απογοήτευση και μου έφυγε η όρεξη (Άσε που βαρέθηκα).

Και ερχόμαστε στο παρόν. 10 Χρόνια μετά (30 χρόνια επιτυχίες όπως λένε και τα Ημισκούμπρια). Θα ήθελα να ήταν 15, να είχα γνωρίσει καιρους BBS και 1 μονάδα το τηλεφώνημα άλλα άργησα. Έπαιζα Monkey Island τότε 🙂

Δεν μπορώ ούτε τα μισά απ’οσα έχουν γίνει να πώ σε ένα blogpost και είναι κρίμα. Φοβάμαι μην τα ξεχάσω.