Souk-Hell

Οι τελευταίες 2 εβδομάδες πού δούλεψα στο Souk ήταν απίστευτα ψυχοφθόρες. Ο Αρχικός μπάρμαν, ένας Πολωνός εν’ ονόματι Mike, έφυγε διακοπές και την θέση του πήρε ο αδελφός του αφεντικού. Αμέσως ανέλαβε καθήκοντα manager του bar και εκεί είναι που η ζωή μου άρχισε να γίνεται πολύ δύσκολη.

Ο τύπος πραγματικά δεν έχει ιδέα απο διεύθυνση, και για να το καλύψει με τρέχει όλη την ώρα για τις πιο αχρείαστες δουλειές, ώστε να έχει αυτός ελευθερία να φτιάχνει τα κοκτέιλ. Αποφεύγει τις κουραστικές δουλειές φυσικά – ρίχνοντας ‘τες σε ‘μενα ή στον δεύτερο μπάρμαν που προσέλαβαν πρόσφατα. Μη του πέσει η μύτη δηλαδή, εαν σηκώσει μια κάσα μπύρες.

Μερικά άλλα ωράια:

  • Κάθε μέρα πρέπει να ετοιμάσουμε το Mais en plus (ή πως στο διάολο γράφεται) γιατί πάντα η επόμενη μέρα είναι “busy”, ακόμα και εαν η επόμενη μέρα είναι η γαμημένη Δευτέρα που έχει κλαιν κόσμο. Αποτέλεσμα; 8 μπουκάλια ζαχαρόνερο (τη στιγμή που το Σάββατο, με το ζόρι να χρησιμοποιήσουμε 2), άπειρα κομμένα φρούτα που σαπίζουν σιγά-σιγά, τρείς κουβάδες σπασμένος πάγος να περιμένουν πότε θα έρθει η Παρασκευή, ανοικτά μπουκάλια κρασί (Γιατί “Δεν θα έχουμε χρόνο να το κάνουμε ότα θα είναι busy” …να ανοίξουμε το γαμημένο κρασι!?) και άλλα διάφορα.
  • Καθαριότητα που δεν έχει καμία λειτουργική αξία, όπως το να καθαρίσω το εξωτερικό απο τα μπουκάλια με το υγρό πιάτων, τα οποία μπουκάλια είναι καταχωνιασμένα κάτω απο το μπάρ! ή να καθαριστεί ο κάδος σκουπιδιών, μέσα-έξω, κάθε μέρα (Ναι, γιατι σκοπεύω να φάω από εκεί μέσα…)
    Και φυσικά δεν είναι αυτός που αναλαμβάνει να κάνει αυτές τις εργασίες, όοοχι…
  • Προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να βρεί λόγο να με κριτικάρει. Δεν μπορώ να κάνω ένα λάθος χωρίς να πεταχτεί για να μου το τρίψει στην μούρη. Εάν κάνει αυτός το ίδιο λάθος φυσικά δεν τρέχει τίποτα (“Don’t worry” είναι η αγαπημένη του φράση όταν κάνει μαλακία).

Πολύ το χάρηκα πάντως το Σάββατο που προσπάθησε να με αναγκάσει να ξαναδέσω τα μαλλιά μου καθώς κλείναμε το μαγαζί. Όταν τον αγνόησα, πήγε να κλαφτεί στον manager και έφαγε πόρτα. Δεν ξέρω ακριβώς τι του είπαν στα Αραβικά αλλά άκουστηκε σαν “Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις;”

Πραγματικά, προς το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας είμουν έτοιμος να τα βροντήξω όλα κάτω και να παραιτηθώ αλλά το βράδυ της Πέμπτης κάτι άλλαξε μέσα μου, δεν ξέρω τι ή γιατί, και απέκτησα αρκετή αντοχή για να υπομείνω αυτή την κωλοδουλειά μέχρι να βρω κάτι καλύτερο.

Ας κρατήσουν το “διαμάντι” που έχουν τώρα, εγώ προτιμώ να κρατήσω την λογική μου.

Ε-π-ι-τ-έ-λ-ου-ςُ

Μετά από 2.5 μήνες στο Λονδίνο, επιτέλους έκλεισα συνέντευξη, και αυτή τη φορά είναι μια δουλειά στην οποία φαίνεται να πληρώ όλες τις προυποθέσεις. Όχι μόνο αυτό αλλά μέσα στην εβδομάδα άλλοι 2 αντζέντηδες με πήραν τηλέφωνο για να κανονίσουν συνέντευξεις… Unπιστεύable δηλαδή (πάντα σχετικά με το πόσοι επικοινώνησαν μέχρι τώρα). Και το αστείο είναι οτι όλα ξεκίνησαν αφότου με απέλυσαν απο μπάρμαν. Έχω το κακό συνήθειο να μην κρατάω το μεγάλο στόμα μου κλειστό όταν έχω δίκιο και αυτό φαίνεται ότι τελικά τζάντισε την υπεύθυνο αρκετά ωστε να με απολύσει χωρίς προειδοποίηση.

Τελικά δεν μου βγήκε πολύ σε κακό, έτσι είχα το τηλέφωνο μου ανοικτό και μπόρεσαν να με βρούν αυτοί που με έψαχναν αλλά κέρδισα και μια ωραία συστατική επιστολή. Παρ’ολ’αυτά, ήταν ένα σοκ αρχικά αλλα νιώθω αισιόδοξα για το μέλλον (‘τι σπάνιο φαινόμενο…’). Στην χειρότερη, αύριο το απόγευμα δουλέυω σε ένα Souk bar δοκιμαστικά, οπότε ακόμα και η συνέντευξη να ναυαγήσει, πιστεύω θα έχω για να φάω.

Internet φυσικά ακόμα δεν έχομεν, αλλα τουλάχιστον βρήκα ένα φθηνό και καλό Internet γκαιφέ και μπορώ να πάρω την δόση μου. Σήμερα μόλις απέκτησα και το γραφείο μου για τον υπολογιστή και μπορώ να κάτσω σαν άνθρωπος (μέχρι τώρα χρησιμοποιούσα τις κούτες) αλλα φυσικά δεν μπορούσα να το βάλω χωρίς απρόοπτα…είμαι τυχερός που το μόνο που κάηκε είναι η παροχή τροφοδοσίας στον 250G εξωτερικό σκληρό μου, και όχι ο ίδιος ο σκληρος.

Αυτά για την ώρα

Wish me luck…

Liquid Lemon

‘Can I have a lime and Pepsi?’

‘Sure’ (Pouring it)

‘Uh, what was that green stuff you put in it?’

‘Lime, you asked for Lime & Pepsi’

‘You guys have liquid lime?’

‘Uh, yeah’

‘What, do you have liquid Lemon as well?’ (Sarcastically)

‘Yeah, it’s called lemonade…’

Ripped off. Pissed off

Grrr…

A guy came in yesterday at the pub and ordered three Jacks with coke, as I served them he also requested three Becks and three Guinness. I grab the Becks and start pouring the Guinness’. As I’m doing that he tells me he’ll grab a seat and be back for the Guinness in a bit. I finish the Guinness’ and look around to see him. Nothing…

I go outside the bar and check the tables. Nothing…

I go outside the pub. Nothing…

He fucking left and left me with a £23 bar tab.

That seriously pissed me off. I searched the nearby area just in case but he was nowhere to be found. The doorman from next door tried to help me but seeing as I don’t remember faces or, really, nothing much of non-regular customers, I couldn’t locate him.

Obviously, asking for the Guinness’ was a trick to keep me occupied until he left. I should have seen it coming…

Fuck!

Barman

Και να λοιπόν που έγινα Barman. Χθές μετά απο ένα πρωινό τηλεφώνημα κανόνισα να πάω για συνέντευξη σε μια Pub κοντά στο Covent Garden, εν ονόματι, The Two Brewers.

Τελικά με πήραν για εκπαίδευση την ίδια μέρα το απόγευμα και δούλεψα εκεί 3 ώρες μέχρι τις 9. Η εκπαίδευση κυρίως ήταν να μαζεύω τασάκια & ποτήρια, να σερβίρω φαγητά και να βάζω καμια μπύρα που και πού. Πράγματα κυρίως για να δουν την ταχύτητά μου.

Στο τέλος της ημέρας πάντως ήταν ευχαριστημένοι και μου είπαν οτι σίγουρα θα με πάρουν τηλέφωνο. Είδομεν.

Εαν δουλέψει πάντως θα αρχίσω να βγάζω ένα χαρτζιλίκι μέχρι να βρω μια πραγματική δουλειά.

Πολύ πιπίνι εκει γύρω πάντως… Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να γίνω σαν το τραγούδι των Ημισκουμπρίων, αν και δεν το βλέπω.

Update: Μόλις τώρα με πήραν απο την Pub και μου είπαν ότι τα πήγα πολύ καλά. Με θέλουν απο σήμερα για να ξεκινήσω εκπαίδευση μιας και η άλλη σερβιτόρα φεύγει και θέλουν να με έχουν έτοιμο. Cheers!