Την Παρασκευή, περνώντας τυχαία απο την Ναβαρίνου (αφότου έψαχνα για εισιτήρια και μετά βαριόμουν να κλειστώ σπίτι) πέτυχα τον Αντώνη, τον κοντάρο-sensei, ο οποίος καθόταν με 2 όμορφες κοπελίτσες απο την Λάρισσα, την Χρύσα και την Γιούλη.
Έκατσα λιγάκι μαζί τους αλλα όχι πολύ ώρα γιατι ήθελα να πάω σπίτι να ασχοληθώ με την python (μαλακία τελικά γιατι απλά έκατσα να παίζω παιχνίδια μέχρι τις 1)
Την άλλη μέρα, το Σάββατο δηλαδή, με πήρε τηλέφωνο ο Αντώνης ο οποίος βρισκόταν στην Ναβαρίνου μαζί με τις κοπέλες και μου είπε να πάω να τους βρώ.
Η μέρα, παραδόξως ηταν υπέροχη. Πολύ ζεστή και καθαρή. Ό,τι πρέπει για κονταρο-εξάσκηση δηλαδη.
Αυτοί ήταν ήδη εκεί κατα τις 4 που πήγα και τους βρήκα και τελικά κάναμε κονταριές μέχρι τις 9 η ώρα. Κατα τη διάρκεια μαζέψαμε αρκετό πλήθος απο παιδιά που καθίσανε μαζί μας. Άλλοι έτσι χύμα και μερικοί που ξέρανε διάφορα άλλα ζογκλερικά (μπάλες, flowesticks).
Πολύ χαβαλές γενικά.
Κατα τις 10, το διαλύσαμε καθώς οι κοπέλες έπρεπε να πάνε να βρούνε κάτι Λαρισσαίους αλλα δεν γουστάρανε. Υποτίθεται θα λείπανε για κάνα μισάωρο αλλα τελικά έγινε μιαμισάωρο.
Εγω απο την άλλη πήγα απο το σπίτι για να αφήσω το κοντάρι και να χαλαρώσω λίγο και γύρισα μετά απο 1 ωρίτσα.
Βρήκα τον Αντώνη να κάθεται μόνος του και περιμέναμε τις κοπέλες, οι οποίες ήρθαν και ξαναφύγαν για να αλλάξουν. Περιμέναμε μια φίλη του Αντώνη για να πάμε σε ένα πάρτυ αλλα αποδείχτηκε πολύ ακριβό και δεν ακολούθησα. Αντιθέτως βρέθηκα με την Λίλα αφότου με πήρε τηλέφωνο (πράγμα που μου φάνηκε εξαιρετικά περίεργο) και τελικά πήγαμε απο το κουρδιστό πορτοκάλι μια βόλτα.
Βρήκε γκόμενο λοιπόν. Δεν πειράζει, πάμε γι’ αλλα.
Μετά απο συννενόηση με την Χρύσα, που ούτε αυτή πήγε μαζί με τον Αντώνη στο “Lido”, πήγαμε και τις βρήκαμε στο Fun-Key μαζί με την Λίλα (που της είχα εξηγήσει οτι μου άρεσε η Γιούλη, και ήθελε να την γνωρίσει).
Καθίσαμε μαζί τους και σιγά σιγα έπαιρνα την εντύπωση οτι με γούσταρε η Χρύσα μιας και έτεινε να μου ποιάνει το χέρι και τέτοια πράγματα.
Τις πείραζα και τις 2 αλλα πιο πολύ ανταπόκριση έβλεπα απο την μεριά της Χρύσας, συνέχιζα όμως να επιμένω με την Γιούλη ωσπου σε μια φάση όντως μου έποιασε το χέρι και μετά, όταν ακούμπησα πάνω της με την πλάτη, ανταποκρίθηκε όπως περίμενα.
Παρ’ολ’αυτά, όταν βγήκαμε έξω ήταν πιο ψυχρή. Ίσως να είναι ντροπαλή, δεν ξέρω, αλλα τσαντίσικα. Δηλαδη, εντάξει, ποιανόμαστε χεράκι-χεράκι μέσα στο Fun-Key και απ’εξω δεν μπορεί να συνεχιστεί;
Τέλος πάντων, η νύχτα τελείωσε χωρίς φιλί.
Η Λίλα πιστεύει οτι πάει καλά το θέμα, αλλα εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος.
Το Βράδι είδα την Γιούλη στο όνειρο μου.
Την Κυριακή είχαμε κανονίσει να βρεθούμε για κοντάρι πάλι αλλα άλλαξε ο καιρός και ο Αντώνης είχε πάει και για καφέ με μία άλλη φίλη του. Οπότε έστειλα μήνυμα στην Γιούλη και την βρήκα στο Bolivar μαζί με την Χρύσα και ένα άλλο παιδί.
Πάλι ήταν σχετικά ψυχρή αλλα με κοίταζε με αυτά τα πανέμορφα μάτια της και τρελαινόμουν. Τελικά αλλάξαμε 4 φορές τραπέζι γιατι μία κρύωνε η Γιούλη, μία βαριόταν ο Άρης (το άλλο παιδί) και μία ήρθαν κάτι φίλες των κοριτσιών. Σε μια φάση, αφότου είχε φύγει ο Άρης, βαρέθηκα και ‘γω, και πήγα να βρώ την Ειρήνη που είχε καθίσει στο Snob (Ωραίο μαγαζάκι btw).
Τελικά δεν ξέρω τι θα γίνει με την Γιούλη. Εμένα μ’αρέσει πολύ αλλα δεν ξέρω τι συμβαίνει στο μυαλό της. Φαντάζομαι οτι κλασσικά, δεν ξέρει θέλει οπότε προσπαθώ να μην ασχολούμαι.
Τώρα ξέρω οτι θα είναι εδώ μέχρι και σήμερα αλλα εαν δεν κάνει τον κόπο να με πάρει κανα τηλέφωνο, εγώ δεν πρόκειται. Άλλωστε έχω και προετοιμασίες να κάνω.