Φρανκφούρτη λοιπόν

Εδώ είμαστε, μετά απο μια εβδομάδα αφότου έφυγα απο το Λονδίνο, επιτέλους έχω την ευκαιρία να ανανεώσω το ιστολόγιο μου, και αυτή τη φορά και στα Ελληνικά. Ναι, αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο καινούργιο μου γραφείο στην Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα (23ος όροφος στον Eurotower) και εκμεταλέυομαι λίγη ώρα αφότου σχόλασα για να σερφάρω, μιας και στο ξενοδοχείο που μένω δεν διαθέτω internet ή υπολογιστή που να μπορεί να το χρησιμοποιήσει.

Αρχικές εντυπώσεις απο την πόλη δεν είναι άσχημες. Η συγκοινωνία είναι πολύ καλή μιας και διαθέτει εκτεταμένο “Μετρό” και έχει μικρότερο μέγεθος απο την Θεσσαλονίκη. Τελικό αποτέλεσμα είναι οτι για να πάω οπουδήποτε χρειάζομαι το πολύ 30 λεπτά και για να φτάσω στην δουλειά χρειάζομαι 15 λεπτά, και αυτό κυρίως διότι πρέπει να περπατήσω 10 λεπτά μέχρι την στάση.

Απο διασκέδαση δεν έχω ανακαλύψει ακόμα πολλά αλλα το επιδιώκω. Το πρώτο Σ/Κ που είμουν εδώ ανακάλυψα ένα μπαράκι (που μου πρότεινε ο υπάλληλος απο το μονάδικο μαγαζί με επιτραπέζια εδω γύρω) εν ονόματι Mephisto, στο οποίο πρώτο ξάφνιασμα είναι οτι ο Μπάρμαν είναι Έλλην και δεύτερο οτι το ίδιο ισχύει και για τον Ιδιοκτήτη. Αυτό θα πεί σύμπτωση.
Τα υπόλοιπα μέρη που εξερέυνησα ήταν:

1. Μία Ιρλανδική pub που την δουλεύει ένας…Καναδός, ο οποίος μου έθεσε πολύ καθαρά οτι ο Καναδάς δεν βρίσκεται στην Αμερική αλλα “Στο βόρειο ημισφαίριο της Αμερικανικής ηπείρου”.
2. Ένα μπαράκι που είχε την προσφορά των .99 cents η οποία ανακάλυψα δεν σήμαινε οτι πουλούσε τα πάντα στα .99 cents αλλα οτι όλα τα ποτά τελείωναν σε .99 cents. Σαν αποτέλεσμα το μενού είχε τιμές σαν 4.99 και 9.99 (το τελευταίο, για ένα μέτρο μπύρα…) Το μαγαζί αυτό έπαιζε περίεργα χαρούμενη μουσική. Δεν ξέρω τους ακριβείς όρους άλλα ήταν ένα συνεχόμενο mix απο χορευτικές διασκευές. Ακόμα και το “Ωπα, ώπα, σ’αγαπώ κι’ ας μη σου το ‘πα” άκουσα, σε Ελληνική και τουρκική έκδοση. Τα περισσότερα τραγούδια ήταν στα γερμανικά απο την άλλη. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός οτι ο μπάρμαν με κοιτούσε λίγο περίεργα και οτι το μαγαζί είχε μόνο ανδροπαρέες με έκανε να υποψιάζομαι οτι μπούκαρα σε gay bar. Τέλος πάντων
3. Μια πιο traditional pub μέσα στην τουριστική περιοχή, στην οποία βρήκα μια παρέα απο 14-16χρονα να καπνίζουν και να πίνουν μπύρες (αλήθεια πια είναι η νόμιμη ηλικία για αλκοόλ στην Γερμανία;). Σε κάποια φάση αποφάσισαν οτι είμουν ενδιαφέρον και προσπάθησαν να μου μιλήσουν…Γερμανικά. Δεν δούλεψε ιδιαίτερα καλά. Το ίδιο αποτέλεσμα είχε και η Ουκρανέζα που καθόταν με τον άντρα της δίπλά μου.
4. Ένα καθεδρικό ναό.

Έυτυχως, δόξα το Google, ανακάλυψα μερικά μέρη τα οποία είναι πιο κοντά στα γούστα μου, και σήμερα λέω να κάνω μια εξόρμηση στην “Σπηλιά” η οποία υποτίθεται παίζει metal-ιές και αύριο θα επισκευθώ ένα πιο alternative-gothic μέρος, εν ονόματι, “The Final Destination”

Κόσμο δεν γνωρίσα ακόμα, εκτώς απο τους συνάδελφους μου και τους Έλληνες στο Mephisto, διότι δεν μιλάω γρι γερμανικά. Τα αγγλικά δεν είναι ιδιαίτερα διάσημα απ’οτι έχω καταλάβει και η γνωριμίες καταντάνε λίγο αποτυχία σαν αποτέλεσμα. Γερμανικά δεν προβλέπεται να μαθαίνω (Τζαμπέ that is) μέχρι να τελειώσει αυτή η σαιζόν μαθημάτων, δεν ξέρω πότε θα είναι αυτό.

Αυτά για την ώρα.

Βαρέθηκα.