Real Life outside the computer. Personal issues and events.
Προφανώς κουράστηκα περισσότερο απ’οσο νόμιζα με το ταξίδι. Αν και χθές κοιμήθηκα στο αεροδρόμιο και στο αεροπλάνο όπως-όπως, δεν νόμιζα οτι είμουν τόσο άσχημα.
Ε χθες, μετά το φαι, ένοιωθα μια γενική κούραση και είπα να την πέσω 3 ωρίτσες, μέχρι τις 10 τέλος πάντων, για να μην χάσω και όλη την ημέρα.
Ξύπνησα σήμερα το πρωι στις 7!!
Όχι μόνο αυτό, αλλα δεν θυμάμαι καν να άκουσα το ξυπνητήρι που είχα βάλει για τις 10μμ. Τούβλο…
Άλλη μια μέρα χαμένη.
Μόνο αυτό μπορεί να χαρακτηρίσει αυτό που αισθάνθηκα όταν ανακάλυcα πόσο θα μου κοστίσει το ταξίδι μου στην Αγγλία.
391 euro
Ugh! και αυτά είναι πριν τα έξοδα για μετακίνηση μέσα στην Αγγλία και τα υπόλοιπα.
Α ρε Πάυλο, εαν μπορούσα να έρθω με το Σάββατο στο ενδιάμεσο, θα ήταν κάπου 120 ευρώ το εισιτήριο.
Τέλος πάντων, ετοίμασα τα ρούχα μου, προετοιμάζομαι ψυχολογικά και ξεκινάω άυριο πρωι πρωι. Wish me luck…
H Μαλακία είναι οτι ζητάνε αρκετά πραγματάκια εκεί και δίνουν και αρκετά χρήματα. Ελπίζω να καταλάβουν οτι τα αξίζω.
Την Παρασκευή, περνώντας τυχαία απο την Ναβαρίνου (αφότου έψαχνα για εισιτήρια και μετά βαριόμουν να κλειστώ σπίτι) πέτυχα τον Αντώνη, τον κοντάρο-sensei, ο οποίος καθόταν με 2 όμορφες κοπελίτσες απο την Λάρισσα, την Χρύσα και την Γιούλη.
Έκατσα λιγάκι μαζί τους αλλα όχι πολύ ώρα γιατι ήθελα να πάω σπίτι να ασχοληθώ με την python (μαλακία τελικά γιατι απλά έκατσα να παίζω παιχνίδια μέχρι τις 1)
Την άλλη μέρα, το Σάββατο δηλαδή, με πήρε τηλέφωνο ο Αντώνης ο οποίος βρισκόταν στην Ναβαρίνου μαζί με τις κοπέλες και μου είπε να πάω να τους βρώ.
Η μέρα, παραδόξως ηταν υπέροχη. Πολύ ζεστή και καθαρή. Ό,τι πρέπει για κονταρο-εξάσκηση δηλαδη.
Αυτοί ήταν ήδη εκεί κατα τις 4 που πήγα και τους βρήκα και τελικά κάναμε κονταριές μέχρι τις 9 η ώρα. Κατα τη διάρκεια μαζέψαμε αρκετό πλήθος απο παιδιά που καθίσανε μαζί μας. Άλλοι έτσι χύμα και μερικοί που ξέρανε διάφορα άλλα ζογκλερικά (μπάλες, flowesticks).
Πολύ χαβαλές γενικά.
Κατα τις 10, το διαλύσαμε καθώς οι κοπέλες έπρεπε να πάνε να βρούνε κάτι Λαρισσαίους αλλα δεν γουστάρανε. Υποτίθεται θα λείπανε για κάνα μισάωρο αλλα τελικά έγινε μιαμισάωρο.
Εγω απο την άλλη πήγα απο το σπίτι για να αφήσω το κοντάρι και να χαλαρώσω λίγο και γύρισα μετά απο 1 ωρίτσα.
Βρήκα τον Αντώνη να κάθεται μόνος του και περιμέναμε τις κοπέλες, οι οποίες ήρθαν και ξαναφύγαν για να αλλάξουν. Περιμέναμε μια φίλη του Αντώνη για να πάμε σε ένα πάρτυ αλλα αποδείχτηκε πολύ ακριβό και δεν ακολούθησα. Αντιθέτως βρέθηκα με την Λίλα αφότου με πήρε τηλέφωνο (πράγμα που μου φάνηκε εξαιρετικά περίεργο) και τελικά πήγαμε απο το κουρδιστό πορτοκάλι μια βόλτα.
Βρήκε γκόμενο λοιπόν. Δεν πειράζει, πάμε γι’ αλλα.
Μετά απο συννενόηση με την Χρύσα, που ούτε αυτή πήγε μαζί με τον Αντώνη στο “Lido”, πήγαμε και τις βρήκαμε στο Fun-Key μαζί με την Λίλα (που της είχα εξηγήσει οτι μου άρεσε η Γιούλη, και ήθελε να την γνωρίσει).
Καθίσαμε μαζί τους και σιγά σιγα έπαιρνα την εντύπωση οτι με γούσταρε η Χρύσα μιας και έτεινε να μου ποιάνει το χέρι και τέτοια πράγματα.
Τις πείραζα και τις 2 αλλα πιο πολύ ανταπόκριση έβλεπα απο την μεριά της Χρύσας, συνέχιζα όμως να επιμένω με την Γιούλη ωσπου σε μια φάση όντως μου έποιασε το χέρι και μετά, όταν ακούμπησα πάνω της με την πλάτη, ανταποκρίθηκε όπως περίμενα.
Παρ’ολ’αυτά, όταν βγήκαμε έξω ήταν πιο ψυχρή. Ίσως να είναι ντροπαλή, δεν ξέρω, αλλα τσαντίσικα. Δηλαδη, εντάξει, ποιανόμαστε χεράκι-χεράκι μέσα στο Fun-Key και απ’εξω δεν μπορεί να συνεχιστεί;
Τέλος πάντων, η νύχτα τελείωσε χωρίς φιλί.
Η Λίλα πιστεύει οτι πάει καλά το θέμα, αλλα εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος.
Το Βράδι είδα την Γιούλη στο όνειρο μου.
Την Κυριακή είχαμε κανονίσει να βρεθούμε για κοντάρι πάλι αλλα άλλαξε ο καιρός και ο Αντώνης είχε πάει και για καφέ με μία άλλη φίλη του. Οπότε έστειλα μήνυμα στην Γιούλη και την βρήκα στο Bolivar μαζί με την Χρύσα και ένα άλλο παιδί.
Πάλι ήταν σχετικά ψυχρή αλλα με κοίταζε με αυτά τα πανέμορφα μάτια της και τρελαινόμουν. Τελικά αλλάξαμε 4 φορές τραπέζι γιατι μία κρύωνε η Γιούλη, μία βαριόταν ο Άρης (το άλλο παιδί) και μία ήρθαν κάτι φίλες των κοριτσιών. Σε μια φάση, αφότου είχε φύγει ο Άρης, βαρέθηκα και ‘γω, και πήγα να βρώ την Ειρήνη που είχε καθίσει στο Snob (Ωραίο μαγαζάκι btw).
Τελικά δεν ξέρω τι θα γίνει με την Γιούλη. Εμένα μ’αρέσει πολύ αλλα δεν ξέρω τι συμβαίνει στο μυαλό της. Φαντάζομαι οτι κλασσικά, δεν ξέρει θέλει οπότε προσπαθώ να μην ασχολούμαι.
Τώρα ξέρω οτι θα είναι εδώ μέχρι και σήμερα αλλα εαν δεν κάνει τον κόπο να με πάρει κανα τηλέφωνο, εγώ δεν πρόκειται. Άλλωστε έχω και προετοιμασίες να κάνω.
Έκανα το τεστ του Παυλίδη σήμερα και περιμένω τα αποτελέσματα. Περιλαμβάνει ενα τεστ στον υπολογιστή όπου ακολουθείς με τα μάτια μια κουκκίδα και μετά διαβάζεις ένα κείμενο αλλα πρέπει να κάθεσαι ακίνητος.
Η μαλακία είναι οτι επειδή η καρέκλα ήταν για παιδιά, δεν με βόλεβε και αποφάσισα να καθίσω στις μύτες των ποδιών μου. Δεν έκατσα όμως σωστα και στην μέση περίπου άρχισα να πονάω και προσπαθούσα να στηρίξω το βάρος μου απο το τραπέζι με το χέρι μου. Φοβάμαι οτι επειδή σκεφτόμουν τον πόνο μπορεί να άλλαξα το αποτέλεσμα.
Μετά καθίσαμε σε ένα τραπέζι και κάναμε ένα, απ’ότι κατάλαβα, IQ test. Αν και είχε μερικές ερωτήσεις γνώσης, μου φάνηκε αρκετά καλό. Τώρα δεν ξέρω κατα πόσο είναι κατάλληλο για ενήλικες αλλα τέλος πάντων. Απ’οτι φάνηκε τα πήγα αρκετά καλα.
Μίλησα με τον Τσολάκη σήμερα το βράδυ. Τον πήρα να τον ρωτήσω εαν ο πατέρας μου είχε δυσλεξία ή διάσπαση προσοχής και μου είπε οτι δεν είχε τέτοια προβλήματα αλλα αναρωτιέμαι κατα πόσο μπορούσε να το προσέξει. Όταν του ανέφερα τις σκέψεις μου για το [tag]ADD[/tag] μου είπε οτι απλά δεν έχω προσπαθήσει αρκετά.
Προσπάθησα να του εξηγήσω οτι δεν είναι οτι δεν προσπαθώ αλλα οτι δεν μπορώ και οτι συνέχεις αποσπούνται οι σκέψεις μου αλλα δεν φάνηκε να πείθεται. Τουλάχιστον ήξερε τον Παυλίδη και είπε οτι μπορεί να τον πάρει τηλέφωνο να μιλήσουν. Ελπίζω να μην το δει ο Παυλίδης σαν κάποιο είδος “μέσου”. (Αλλα τι μέσο, αφού έχει ήδη συμφωνήσει να με δει)
Διάβασα και αρκετά αυτές τις 2 μέρες για αυτό το θέμα, και να φανταστείς οτι ξεκινησε η όλη ιστορία απο την προσπάθεια μου να βρώ tips για το την μικρή διάρκεια προσοχής μου που δεν μπορώ να ξεπεράσω. Τελικά, αν είναι όπως δείχνουν τα πράγματα, είναι πιο σημαντικό και έξω απο τα χέρια μου, και νιώθω και λίγο ευθυνόφοβος που το λέω αυτο. Σαν να ψάχνω για λόγους ωστε να ρίξω την ευθύνη αλλού.
Απλά απο ένα σημείο και μετά…δεν ξέρω…τόσα πράγματα έχω ξεκινήσει και έχω παρατήσει στην μέση, απλά δεν είναι λογικό να μην μπορώ να συνεχίσω τίποτα ως το τέλος. Ακόμα και εγώ έχω σιχαθεί αυτήν την πτυχή του εαυτού μου…
Τώρα περιμένω την Παρασκευή. Είμαι και περίεργος να δω τι IQ έχω τελικά (ελπίζω όχι ραδικιού). Στο μυαλό μου έρχονται όνειρα απο ξεπέραση του προβλήματος αυτού και μετά μια super εκτίναξη καριέρρας…όνειρα θερινής νυκτώς δηλαδή.
I think I have ADD.
Shit…
Ουρίστε και μερικές φωτογραφίες που μου τράβηξαν αυτές τις ημέρες.
Ευτυχώς πέτυχα την Ηρώ στο Harley με την καινούργια της ψηφιακή. Οι πρώτες είναι απο εκει ενώ είμαι ντυμένος καρναβάλι. Υποτίθεται οτι είχα ντυθεί Van Helsing αλλα τελικά κατάντησα να μοιάζω πιο πολύ με τον Δράκουλα 🙂
Με την Χριστίνα.
Με την Ηρώ
Παραδόξως, την “ενδυμασία”, εαν και την σκέφτηκα τελευταία στιγμη (Πραγματικά. Μισή ώρα πριν βγώ) βγήκε σχετικά καλή, τουλάχιστον απ’οτι μου είπαν (στο 8-Ball, απο μια χαριτωμένη σερβιτόρα που με κέρασε και σφηνάκι no less)
Οι υπόλοιπες είναι απο την επόμενη Παρασκευη στο Dizzy οπου βγήκα με την Ηρώ και την Φωτεινή και κάναμε μαλακίες.
‘Μωρό μου, ξέρεις τι θέλω ε; ε; ε;’ *wink* *wink*
Γαμάτη φάτσα 🙂
Heavy!
Headbangin’
Ωραία πράγματα. Τώρα περιμένω να πάρω τις υπόλοιπες απο την Δώρα.
Αφότου ξύπνησα κατά τις 12:30 χθες, πήγα κατευθείαν στο 8-Ball club μαζί με την Δώρα και την παρέα της. Μαζί λοιπόν ήταν η Έλη, και αρκετές άλλες κοπέλες μαζι με κάτι μαντραχαλάδες.
Μια γρήγορα βόλτα στο μέρος μου αποκάλυψε τον Μάκη (Magic) και της δύο Blackουδες, Μαρία & Σοφία.
Anyway, κυρίως προσπαθούσα να ψαρέψω το εαν η Έλη με γουστάρει χωρίς να ξενερώσω την Δώρα συγχρόνως αλλα δεν κατάλαβα και πολλά. Δυστυχώς η Έλη ή δεν με γουστάρει ή ξέρει να κρύβεται πολύ καλά. In any case, αρκετός χωρός, έβαλε και ωράια τραγουδάκια αλλα τίποτα συγκλονιστικό.
Σε μία φάση πήρα και την Σοφία να χορέψουμε αλλα δεν ξέρω…αυτή η κοπέλα πρέπει να είναι απίστευτα ντροπαλή.
Τέλος παντως, σε μια φάση που και η Δώρα και η Έλη είχαν κουραστεί, πήγα στην πίστα και εποιασα ένα φίλο μου εκεί (Τον Rasta μωρε, δενθυμάμαιτονοματου) και καθώς έπαιζε ένα countyειδές τραγούδι, πιαστήκαμε απο τους όμους και κάναμε μαλακίες. Έτσι όπως είμασταν λοιπόν, μπήκαν και άλλες 2 κοπέλες μέσα απο τις οποίες η μία με έποιασε κατευθείαν αγκαλιά. Μετά τον τραγούδι δε, συνεχισαμε να χωρεύουμε για λίγο μέχρι που επέστρεψα στην βάση μου.
Την είδα αργότερα να έχει ποιάσει ένα μπουκάλι μπύρα και να το κατεβάζει μονοκοπανιά, ενώ της το κρατούσε ενας μουσάτος, οπότε έβλεπα για το που το πήγαινε η κοπελιά.
Μετα απο λίγο πήγα να πιω λίγο νερό και ήταν μπροστά, οπότε την ποιάνω και της λέω
“Μια, συμβουλή. Μην πιείς άλλο γιατι δεν θα σου βγει σε καλό”
“Μα ήδη είμαι γκολ” μου λέει
“Καλά, αλλα μην πίνεις άλλο”
“Το όνομα σου”
“Κώστας”
“Έλη”
“Χάρηκα που σε γνωρισα Έλη…”
Οπότε με ποιάνει να χορέψουμε. Δεν είχα όρεξη όμως και την άφησα μετ’απο λίγο.
Δεν περασαν 10 λεπτά και ήρθε αυτή σε εμενα, μπροστά στις άλλες, και με πήρε να χωρέψουμε. Ε νταξ βαριόμουν και ‘γω, οπότε την χώθηκα.
Σε μια φάση έτσι όπως είμασταν μου λέει:
“Θα μου δώσεις ένα φιλί”
“Ορίστε;!”
“Θέλω ένα φιλί”
Την ποιάνω και’γω και της δίνω ένα φιλί στο κούτελο
“Όχι τέτοιο φιλί”
“Δηλαδή τι φιλί;”
“Στο στόμα”
Γαμώτα…γιατι δεν μου συμβαίνουν αυτά όταν δεν είναι μπροστά γκόμενες που γουστάρω. Σκέφτομαι τώρα, εαν την φιλίσω, πάει κάθε ελπίδα που είχα να κάνω κάτι με Δώρα ή Έλη, και άλλωστε έιναι κομμάτια και άυριο δεν θα θυμάται τίποτα. Δεν αξίζει…
“Άλλη φορά” της λέω
“Ναι ή Όχι;”
“Άλλη φορά”
“Ναι ή Όχι; Τώρα η ποτέ”
“Ε καλύτερα ποτέ τότε…” Γκρρρρ, και ήταν και γλυκούλα.
Ε μετά απο αυτό έφυγε και την έχασα. Ανακάλυψα οτι είχε κάτσει στον καναπέ πίσω πίσω. Έλπιζα να φύγουν ή άλλες και εγώ να κάτσω με την δικαιολογία ότι δεν θέλω να πάω σπίτι ακόμα και να χωθώ. Αλλα τελικά έκατσαν μέχρι να κλείσει.
Λίγο πριν φύγουμε, είδα την κοπελιά να την πηγαίνουν στη αγκαλιά οι δύο φίλες της οπότε φαντάστηκα τι έγινε. Too Bad, told her so…
Στο δρόμο αφήσαμε πρώτα τον Κωστή, μετά την Δώρα και στο τέλος πήγα εγώ με την Έλη στην στάση στην Εγνατία. Συζητούσαμε και μου έδωσε το τηλέφωνο της όταν το ζήτησα αλλα…δεν ξέρω ρε γμτ, δεν μου φάνηκε πολύ ενθουσιώδης.
Της είπα και την ιστορία με την κοπέλα και εδώ εκανα και μια μαλακία.
Αυτή όταν την άκουσε είπε:
“Γιατί δεν την φίλισες; Αυτή έφταιγε που ήπιε”
Εδώ η σωστή απάντηση δεν ήταν το “Είμαι καλό παιδάκι” που είπα αλλα το “Καλά ρε;! Τι είμαι εγώ; Όποια μεθάει έχει δικαίωμα να με χαμουρεύεται;”
Τεσπά, live and learn…
Μεσήλικη κυρία, έχει πάει στην μπροστινή πόρτα του λεωφορείου η οποία δεν έχει ανοίξει για να μπει κόσμος αλλα έχουν ανοίξει οι δύο πίσω.
Χτυπάει…τίποτα
Ξαναχτυπάει…τίποτα
Γυρνάει και φωνάζει στον οδηγό
'Μου ανοίγετε ρε;'
Σεβασμός (πλυθηντικός) και ασέβεια (ρε) στην ίδια πρόταση. Καλό…
So, this Saturday Skyclad played at Athens. The concert was held at the AN club in Eksarchia.
As soon as we got there, I contacted my good friend, [tag]Baggio[/tag], and went by his place, or rather by Alexis’ place.
We sat there, killing time for a while, until it was time to head out to the concert.
The original plan was to take Melas’ car to go to the club but unfortunately Athens traffic had other plans for us.
After being stuck in the traffic jam for half an hour and with no clearing in sight, we decided to ditch the car and tale the metro; and good thing we did because we later found out that the whole downtown area was off limits due to a skinhead march (?!?).
After much swearing and cursing, we reached the concert area and me and Philippos immediately headed to the front of the stage.
The support band was X-piral which I must say, wasn’t half bad if I must say. They were a more classic Epic themed band of the power metal school. Interesting was how a girl next to Philippos was very excited. We guessed that she was someone’s girlfriend >:)
After a long pause while [tag]Skyclad[/tag] came on the stage and set-up their own instruments (Oh how far they have fallen!) the show started.
Did I mention that the club was very small and had no railing? Luckily there wasn’t too many people, although that could be considered an unfortunate event as well.
Anyway the concert was excellent and the band was very energetic, especially Georgina who didn’t stop jumping around the stage when she played.
The crowd wasn’t very excited at first, at least for Greek standards but as the time passed and great songs were played things got more and more energetic. Especially on some songs like Anotherdrinkingsong and Inequality Street we went wild. Me and Philippos were dancing folk, others were stage diving etc.
They played a lot of the new album, Semblance of Normality but also some popular songs from previous work. Luckily I didn’t know only a few songs.
After the concert, the band headed to the Metal Night Club, Texas which I had heard a few bad things about. However it felt too much like Cult back in Thessaloniki.
There I saw one gorgeous girl that was, unfortunately, with another guy. However that didn’t stop me from staring discreetlely…she was that great.
Pity
In any case, after an hour or so, Skyclad came to the Club as well and went to the upper floor. Philippos and me followed after a while to meet them. They are a great bunch and pretty down to earth. I talked with Steve, Georgina and Kevin and we also took a group photo with them.
After I mentioned that I liked the track “Ten Little Kingdoms” Kevin promised me that they would play it in Thessaloniki the next time they visit but I’d have to bring 10 of my friends with me 🙂
On another note,
Steve also mentioned that they would have a new album by mid-2006 and probably a new tour soon after that.
Anyway, after half an hour or so, we took our leave. We didn’t want to bother them all night after all and went downstairs where Baggio and Tasos were waiting for us. We stayed in Texas until 5 am. I had started getting very tired by 3:30 and I was feeling a sickness coming on and so I couldn’t stay any longer. We were going to leave by 4 but we stalled as we tried to find some place for Philippos to sleep. Unfortunately, due to my not sending a message to Tasos and the parents of Baggio babysitting, we couldn’t find anything and due to my meltdown I also couldn’t keep Philippos company until Texas closed. So we said goodbye there (he was going to leave the next morning while I was going to stay one more day) and took off. I felt really bad about leaving him alone but, seriously, I couldn’t do anything else, other than collapse on a table and sleep.
The road to Tasos place was especially hard as well, I was barely walking and something I ate must have been spoiled (I blame the peanuts) because I was feeling like I was about to throw up. Luckily I didn’t and after a long trip, I finally reached the bed where I slept like a concrete block.
PS: New Feature: From now on I’ll be posting what book I’m currently reading. Just for archive’s sake.
Currently Reading: Επίκουρος – Κείμενα ~ Πηγές της επικούρειας φιλοοφίας και τέχνης του ζην
Αυτό το Σ/Κ πήγα κατέβηκα Αθήνα για να δω τους Skyclad παρέα με τον Φίλιππο, ξεκινήσαμε μετά απο ένα ξενύχτι στα Λαδάδικα κατα τις 7:40 με το τραίνο οπου συνέβη το εξής τραγελαφικό.
Εγω που λές, είμουν πολύ κουρασμένος (24 ώρες ξάγρυπνος γαρ) οπότε με το που έκατσα στην καρέκλα μου (ναι δεν πήραμε κλίνες για οικονομία) ξεράθηκα στον ύπνο. Το πρόβλημα όμως ήταν ό,τι κρύωναν τα πόδια μου σε βαθμό που ξύπναγα. Κρύωναν γιατι η πόρτα ήταν ανοιχτή, οπότε την έκλεισα πριν κοιμηθώ.
Σε μια φάση λοιπόν ξυπνάω απο το κρύο και βλέπω την πόρτα ανοιχτή. Λέω, ‘Κάποιος θα βγήκε έξω και θα ξέχασε να την κλείσει’ οπότε την κλείνω (καθόμουν δίπλα) και ξανακοιμάμαι.
…Ωσπού ξαναξυπνάω γιατι πάλι πάγωνα και βλέπω την πόρτα ανοιχτή και πάλι. Την κλείνω.
Να μην τα πολυλογώ, το ίδιο πράγμα συνέβη κάπου πέντε φορές μέχρι να ξυπνήσω ολοκλήρωτικά κατά τις 3 το μεσημέρι. Ευτυχώς που νύσταζα πολύ δηλαδή.
Κατεβαίνουμε, τέλος πάντων, στον Σταθμό Λαρίσσης οπου μου λέει ο Φίλιππος:
‘Καλα σε μία φάση νόμιζα οτι θα πλακωνόσασταν’
‘Με ποιόν’ ρωτάω εγώ όλο απορία
‘Μα, με αυτόν που άνοιγε την πόρτα μόλις την έκλεινες’
‘Άνοιγε κάποιος επίτηδες την πόρτα μόλις την έκλεινα;!’
‘Ναι, εκείνος ο μουσάτος που καθόταν στην άλλη άκρη. Μετα απο λίγο αφότου σε έπαιρνε ο ύπνος, σηκωνόταν, σε κοίταζε λίγο περίεργα και την ξανάνοιγε’
‘Καλά ρε τρόμπα! Γιατι δεν μου είπες τίποτα για να τον βρίσω που με είχε ξεπαγιάσει’
‘Νόμιζα οτι τον είχες προσέξει…’
Απίστευτη καγκουρίαση δηλαδή. Όχι μόνο άνοιγε την πόρτα με αντιδραστικό τρόπο, αλλα το έκανε μόνο όταν καταλάβαινε οτι με πήρε ο ύπνος για να μην τον πάρω χαμπάρι.
Έ ρε και να τον έποιανα στα πράσα…