‘Ναι, παίρνω τηλέφωνο για να μου ξαναδώσετε το PGP κλειδί ενός χρήστη’
‘Λυπάμαι αλλά δεν έχουμε τρόπο το να βρούμε’
‘Τι εννοείς, αφού εσείς έχετε το αρχικό κλειδί και δίνετε μόνο μια κόπια’
‘Να αλλά δεν ξέρουμε πιο κλειδί του είχαμε δώσει και άλλωστε χρειάζεται υπογεγραμμένη ειδική αίτηση’
‘Μα αφού έχει ανοίχθεί ήδη ticket για το συγκεκριμένο θέμα, το οποίο έχετε λύσει με την φράση “Το κλειδί δώθηκε” και η υπογεγραμμένη αίτηση είναι μέσα. Απλά ζητάω να κάνετε την ίδια διαδικασία γιατί ο χρήστης το έχασε’
‘Να αλλά δεν ξέρω ποιό γκρούπ κλειδιών του δώσαμε’
‘Μα αφού εσείς κάνατε την διαδικασία. Πες οτι είναι η πρώτη φορά.’
‘Ναι αλλά δεν ξέρω…’
‘Κοίτα, μπορείς να ρωτήσεις αυτόν που έδωσε το αρχικό κλειδί; Ίσως θυμάται’
‘…’
‘…Ναι; Είσαι ακόμα εδώ;’
‘…’
‘Εμπρός;!’
‘…Εχμ ναι, φαίνεται οτι εγώ το έδωσα…εχμ…αλλα δεν έχω τρόπο να βρω ποιό ήταν’
‘Μήπως αυτό είναι ένας καλός λόγος για να αρχίσετε επιτέλους να συμπληρώνετε λύση σε λεπτομέρεια στο πεδίο που λέγεται “Λεπτομερής Λύση”;’
‘Ερρρ, ναι…μισό λεπτό…’
‘…’
‘ΟΚ βρήκα το γρούπ του χρήστη. Μπορείς να έρθεις να πάρεις το κλειδί’
‘Ευχαριστώ…’
Κάτι τέτοια είναι που σε κάνουν να κλαίς. Εαν δεν είχα τον πήθικο συνάδελφο να με κάνει να γελάω με τις μαλακίες αυτές, θα το έκανα…Ugh