The Money Masters

I have just seen an amazing documentary. It is called The Money Masters and although it deals mostly in US economic, it carefully explains how the game is played from the inside. How wars are created in the name of wealth and which purpose they serve. How economic depressions come about what solutions we can pursue.

I really must admit that I have never even thought of these things before and I’m pretty much stunned by the enormity of it all. It’s almost depressing to think the kind of power that will be made to bear on any opposition to the International Banking Cartel.

It truly exemplifies how absolutely screwed we’ll all be if we don’t start to act sooner than later. It is not a wild conspiracy theories as there opinions from nobel prize economists as well as quotes from some quite important people inside.

Please, watch it for yourself. It’s 3.5 hours in two parts but it is totally worth it.

Part1

Part2

Πρέπει να διαβαστεί…

And a post in Greek, just because I want to.

Ο Γιώργος έφερε στην προσοχή μου ένα καταπληκτικό άρθρο του Νίκου Δήμου που εκφράζει απόλυτα αυτό που πιστέυω και εγώ για την σημερινή ελληνική χριστιανο-κοινωνία.

Το προτείνω ανεπυφύλακτα σε όλους τους Έλληνες αναζητητές-φιλόσοφούς.

Οι προσωπικές μου σκέψεις σε αυτό το ζήτημα είναι προφανώς παρόμοιες.
Δεν είναι δυνατόν, με τις σημερινές μας γνώσεις να κυριαρχεί ακόμα τέτοιος σκωταδισμός στην Ελλάδα απο χορτάτους παπάδες που δεν θέλουν να αφήσουν την κότα με το χρυσό αυγό.

Είναι δυνατόν, ο νέος ο κόσμος ακόμα να χειραφετείται απο της απαρχαιομένες απόψεις των γιαγιάδων μάς; Γιατι μόνο οι γιαγιάδες πιστεύουν αυτές τις παπαριές ακόμα.

Πώς είναι δυνατόν ο κόσμος να αμύνεται τόσο σθεναρά στην απόκτηση κριτικής σκέψης και να αρκείται στο να βλέπει fame story το οποίο καίει εγκεφαλικά κύτταρα.
Βλέπω καθημερινά άτομα να παρατάνε τις ασχολίες και τις παρέες τους για να πάνε να παρακολουθήσουν, αν είναι δυνατόν, Eurovision. Εκπομπές επιπέδου δηλαδή.

Έχω καταντήσει να διαβάζω ένα βιβλίο Ιστορίας και να θεωρούμαι διανοούμενος σε σχέση με τα μουλάρια που το θεωρούν χάσιμο χρόνου. Δοκίμάζω να κάνω μια συζήτηση με φίλους που θεωρώ λίγο πιο ψαγμένους και μόνο ένας στους τρεις δεν θα το γυρίσει στο χιούμορ ή θα αποφύγει την συζήτηση. Απογοήτευση σου λέω.

Κανείς δεν αγαπάει την φιλοσοφία πια, κανείς δεν μαθαίνει απο την ιστορία. Κανείς δεν κρίνει. Απλά τα καταπίνουν όλα αμασητεί και λένε και ευχαριστώ

Σε μία χώρα γεμάτη με ειδιμονες-ηλίθιους (idiot-savants εν αγγλιστί) οι Θρησκευτική εξουσία κόβει και ράβει διότι κανείς δεν κάνει τον λόγο να μάθει τι σαπίλα κρύβεται απο πίσω. Όλοι φυσικά το ξέρουν κατα βάθος αλλα κανείς δεν τολμάει να αντισταθεί ενεργά απο φόβο οτι είναι μόνος. Ναί, υπάρχουν φωνές στο Internet που τα χώνουν και τους χαίρομαι αλλα είμαστε στην αφάνεια ρε γαμώτο. Ο κυρ Μήτσος ή έστω ο Μιχαλάκης ο φοιτητής θεολογίας (έλεος) δεν πρόκειται να τα δει ποτέ.

Αλλα πώς θα γίνει κάποια αλλαγή εαν αυτοί που φέρουν την φωνή της λογικής (εγώ και εσύ δηλαδή) σιωπούνε απο φόβο; Θα μου πείς τώρα, όταν το κράτος μπορεί να καταδικάζει ξένους συγγραφείς επειδή έγραψαν σάτιρα για τον Ιησού, φαντάσου τι μπορεί να κάνει αυτή η θεοκρατική χούντα σε έναν απλό πολίτη…

Ελευθερία του λόγου my ass!