Memories of Failure

It is amazing how many things in [tag]London[/tag] remind me of how much I failed to get a job when I was around here.
The sounds, the smells and even my old ringtone bring to my mind all those times I was desperately trying to find a job before I was kicked out of my appartment.

I also remember all the days I was working in those crappy Pubs and Restaurants and how miserable I felt at that. Just mindless serving of drinks and complaints about being too friendly. I will attempt to visit the pub I was banned from this Sunday, if only to see if the same people are working there. Maybe some schadenfreude when I see the person that got me fired, still working there and earning 1/3 of what I do, will make my day.

Then I will continue to the Souk Medina and see if the “YesBoss Man” is still working there or if he got finally kicked out as I was told he would. I’d really love to laugh at that prick’s face when I see him back to selling trinkets on the street.
Thinking back, those 5 months almost ruined the London experience for me. Good thing it was easy to make some friends to alleviate all the bad shit that was happening. I hope I get to see the company of Greeks back at the Crobar and maybe have some board gaming with Alex on Sunday.

Last night

So this is it. My last night in London has arrived. Tomorrow at 2pm I will be flying to Frankfurt.

All in all, it’s been interesting. I’ve met quite a few people and I found the crowds that I like to hang out with to be much more friendly than the relative in Greece. People tell me that Germans are much more cold and hostile but I think I’m going to reserve judgment until I get to see things for myself.

My experience here has been a mix of good and bad. In the end I’m just happy to have found a job but sorry that I have to, once again, leave everything behind.

Mapa

It seems that the one thing I do not look like, is a Greek.

Ever since I came to London, people have thought I was Italian, Polish, Russian, British, French and anything else you can think of.
Just yesterday, while I was on the airplane, the stewardess, as she was handing out drinks, turned and said something to me. After I asked her to repeat it twice, she spoke it almost to my ear and then I understood that it wasn’t the noise of the airplane that was making it difficult for me to listen; she was actually speaking in another language – Russian – as it turned out. She just, for some strange reason, assumed I was from the great North.

As a matter of fact, the only people that have pinned me as a Greek were ones that have lived in Greece for extended periods and as such, could recall the accent.

There is an upside to all this however, minor as it is. I can approach other Greeks without them knowing I can understand them. Usually they continue talking in Greek thinking that their conversation is almost private, and as previous examples have shown, that is an illusion. You can never be sure of whom is listening.

This Friday, I happened to be waiting for the (fuckin’ perpetually late) N171 bus in Tottenham Court Road. As chance would have it, two girls sitting next to me were speaking in Greek. I didn’t have anything to say so I just kept my silence until I saw we were boarding the same bus. I did surprise them by replying to them in Greek as we were getting in. It turned out that we had actually gone to the same place before (The Electric Ballroom) and they were returning home by the same bus I was. They had no idea I was Greek either. One of them actually thought I was some kind of Goth wannabe, what with my black leather trench coat, tired face and tangled hair. Eh.

NetΓκαϊφέ in London

Έγραψα αυτό το μακρυνάρι σε ένα post στα forum του Mazanet και μιας και είναι σχετικό με την ζωή μου εδω πέρα τον τελευταίο καιρό λέω να το αντιγράψω και ‘δω μέσα να το θυμάμαι.

Το πρώτο netcafe που πήγα στο Λονδίνο είχε 1 λίρα την ώρα (το στανταρ εδω πέρα), δεν επέτρεπε να κατεβάσω τίποτα απο το internet (ούτε το βιογραφικο μου), διέθετε μόνο internet explorer 5 ο οποίος πολλές φορές έκλεινε μόνος του διότι, έλεγε, έβλεπα απρεπή πράγματα (πχ την τελευταία αίτηση μου για δουλειά). Για να μην μιλήσω για την απίστευτη καθυστέρηση για να ανοίξει μια σελίδα (spyware οργασμός) και τα διάφορα παιδάκια που έτρεχαν δεξια και αρίστερα μαλλώνοντας για το ποιο θα χρησιμοποιήσει το computer της μαμάς. Μόνο η κότες έλειπαν απο εκεί μέσα. Α ναι, και μια εκτύπωση έκανε 50 pence. [1]

Το επόμενο internet gκαϊφέ (Απο συνήθεια τα λέω ακόμα έτσι, στην πραγματικότητα ούτε νερό δεν έχουν) που πήγα ήταν στο κέντρο και πάλι είχε 1 λίρα την ώρα. Τουλάχιστον εκεί μπορούσα να χρησιμοποιήσω firefox αλλα ξενέρωσα απίστευτα όταν με χρέωσαν έξτα 25 pence για το ένα λεπτο που “έκατσα” παραπάνω (που παρεπιπτόντως ήταν το λεπτό που πήγαινα απο τον υπολογιστή στο ταμείο. Παραλίγο να τσακωθώ εκεί μέσα αλλα τελικά τους πλήρωσα και έφυγα χωρίς να πω “Bye”…έτσι για να μάθουν… (Πού’ν το καταραμένο το :rolleyes: 😉

Στο τρίτο ήταν λίγο καλύτερα αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός οτι οι πλάσμα οθόνες έπαιζαν συνέχεια ταινίες και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ σε αυτό που διάβαζα. Τουλάχιστον εκεί μπορούσες να διατηρήσεις την μια ώρα που πλήρωσες για μια εβδομάδα, οπότε το χρησιμοποιώ για να τσεκάρω τα email μου σε 5 λεπτά όταν δεν έχω χρόνο.

Το τελευταίο που βρήκα, και αυτό απο το οποίο γράφω αυτό το post, είναι επιτέλους πιο φθηνό, με 1 λίρα τις 2 ώρες και αρκετά πιο χύμα. Μπορώ να κατεβάσω και να εγκαταστήσω ότι θέλω (πχ το last.fm player για να ακούω μουσική). Το μόνο κακό είναι οταν ο διπλανός μου αποφασίζει να τσεκάρει gay/tans porno και λόγο της απόστασής, όποτε φεύγει η ματιά μου πέφτει πάνω σε άντρα με βυζιά να παίρνει τσιμπούκι απο γυνάικα…ugh. Μόλις τώρα αναγκάστηκα να βλέπω τον τυπά απένταντι μου να κάνει επίδειξη τα μούσκουλα του στην webcam του, προφανώς για να γοητέψει οποιοδήποτε πιπινάκι προσπαθούσε να ψήσει στο chat… (:rolleyes: :rooooleeeeyes!:)
Τουλάχιστον είναι φθηνό.

Α ναι, σε όλα αυτά, πλην του δευτερου, δεν είδα κανένα να παίζει παιχνίδι. Το μόνο που κάνουν είναι να surfάρουν και να κάνουν chat. Αυτό με γλυτώνει τουλάχιστον απο το να έχω τα διάφορα πιτσιρίκια που παίζουν “Κάουντερ” – όπως αναφέρει ο αγαπητός PlutoΝίκος – να βρίζουν τον “Παλιοκαμπερά”, ένα πολύ συνηθές φαινόμενο εν Ελλάδι.

Είναι και το internet της βιβλιοθήκης το οποίο είναι τζαμπε για 1 ώρα την ημέρα αλλα έχει ανάλυση 800×600 (μη σου πω 640×480) και δεν διαθέτει firefox. Πάλι καλά που το καλό παλικάρι, που ξέρει κι’αλλο μονοπάτι, βρήκε τρόπο να το εγκαταστήσει μέσα στο cache folder του exploder στον οποίο έχω δικαιώματα r/w Grin

Αυτά. Να μην ακούσω κανένα να παραπονιέται ξανά.

…Τουλάχιστον μέχρι να βάλω τα 8mbit , τα οποία btw, θα αργήσουν πολύ ακόμα. Η ΒΤ υποτίθεται οτι ενεργοποίησε την γραμμη χθές αλλα …testicles! Λενε έχει πρόβλημα και θα είναι ΟΚ απο το Σάββατο. Μετά απο εκεί θέλει άλλες 15 μέρες ωστε να πάρει τον έλεγχο η Tiscalli, τουλάχιστον απ’ότι λέει στο FAQ.

Περιμένοντας την ΒΤ

7-10 μέρες για να μου ενεργοποιήσουν την τηλεφωνική γραμμή απο τη ΒΤ. Εαν υποθέσω ότι τα χρήματα έχουν φτάσει από την Τετάρτη τότε αύριο θα έχουν περάσει 7 μέρες. Ας ελπίσουμε να μην τους πάρει το max. Αλλά και πάλι, γιατί χρειάζονται 7 μέρες για να ενεργοποιήσουν μια γραμμή, τι στο διάολο πια;

Μετά απο αυτό, να δούμε και πόσες μέρες θα χρειαστεί για να ενεργοποιηθεί η broadband…

Overcharging

Yesterday I went looking for a new power cable because the did not ship one with the monitor I bought from ebay citing “safety reasons”. Now what kind of safety reasons do they have for now shipping power cables when every other company out there does so…I do not know. I guess it’s for the safety of their pocket or something.

Anyway, I went looking for a new power cable and having had to buy one before, I was prepared to pay about 5 pounds for a new one, however I was not prepared for the 10 pound overkill I found on PC World.

Let me say that again: 10 – friggin’ – pounds … for a power cable. Needless to say, I did not buy it. I visited a few other shops looking for one where I found the same price again. Fortunately, a one-man computer repair shop I found, sold one for 3 pounds.

I then asked him if he had any screws he could give me:

‘So, what do you want it for’
‘I lost one and I need to screw something’
‘Which ones you need?’
‘The HDD ones’
‘How many’
‘Hmm, gimme two’
‘Alright, that will be one pound’
‘You’re going to sell them? You’re going to charge me 1 pound for 2 screws?’
‘Yep’
‘… keep them’

50p for a screw, 50p for a printout…some people just need a good whack on the head I think.

50p a Page?!

FFS, I wanted to print a TFL map at the local internet cafe and they wanted to charge me 50p a page!

Are they going to give me a silver lined paper with a royal seal or something?

I need to get my own PC back…fast

Disconnected

Here I am then, disconnected from the internet after moving to my own room. I’m now writing from what must be one of the worst internet cafe I’ve ever been into. I won’t go into much detail because it is depressing. Let me just say that I have to use Internet Exploder, the computers are chock ful of virii and they don’t even know the speed of their internet connection. At least I’m not using Windows ME.

I’m in my own apartment now, in Peckham, and it’s pretty nice. Leaving alone definitely has its charm. I’ve already met my flatmate’s and they seem decent enough. Strangely enough, one is working in IT and the other is trying to work in IT…

Work has been killing me for the last few days, just yesterday I finished a 11 hour shift (and 13 hours at the pub) because I volunteered to help when the pub became swamped after my morning shift ended. Truth is that I was tempted to get the hell outa dodge when I saw the number of people arriving but my good side got the best of me once more. The problem, of course, was that I was working until 11:30pm the last night and I was scheduled to work 10:30am the next day. What this meant was a 48 hour period with only 16 hours of true rest (when taking out the transportation). Sweet.
Fortunately, they agreed to change my shift for the evening one today, so I got some much needed R&R.

I used that time to go to the Morisson’s Supermarket and stock up on food. I had 30 pounds to pass the month, now I have 15 but at least I (probably) won’t need to buy any more food. I still need to find money for a monitor and a broadband connection though and I’m not getting paid until the 28th.

A few other thing have happened but it seems that my time to go to work has arrived. More l8t3r.

Γνωριμίες

Συνέχεια είτε γνωρίζω άτομα στα πιο άκυρα μέρη ή άκυρα άτομα σε κοινά μέρη.

Σήμερα, καθώς γύρναγα στο σταθμό μετά την δουλειά, με σταμάτησε μια κοπέλα για να μου μιλήσει για δωρεές προς τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όταν της εξήγησα οτι είμαι μπατιράκι ποιάσαμε την κουβέντα. Στο τέλος ανταλλάξαμε τηλέφωνα & η-μέιλ ωστε να μην χαθούμε.

Τις προάλλες είχα γνωρίσει ένα τυπά καθώς γυρνούσα με το νυχτερινό λεωφορείο. Αρχικά μου είχε ζητήσει χρήματα για να συμπληρώσει το εισιτήριο και αφότου το έφαγε τα κέρματα τον υποστήριξα στον οδηγο για το γεγονός. Αρχή της γνωριμίας ήταν το όνομα του, Ash, το οποίο μου έφερο στο μυαλό Evil Dead, το οποίο φυσικά και ήξερε.

Στην Pub χθές έποιασα την κουβέντα με ένα μεσήλικα με μπλέ μαλιά και piercing ο οποίος είναι απο τους παλιούς του post-rock ο οποίος μου έδωσε συμβουλές για καλά club (ή μαλλον “κακά” club 🙂 ) στο Λονδίνο.

Πλάκα έχει.

Δωμάτιο

Επιτέλους βρήκα μέρος για να μείνω μόνος μου. Βρίσκεται στο Peckham και είναι 5 λεπτά απο το σταθμό τραίνου.

Είναι το δεύτερο σπίτι που βλέπω και σε σχέση με το πρώτο, στο οποίο η αντζέντης ούτε καν εμφανίστηκε, είναι πολύ χλιδή. Είναι στη σοφίτα απο μονόροφο σπίτι και έχω το κλασσικό κεκλινώμενο ταβάνι ωστε να νιώθω σαν φτωχός ζωγράφος. Θα συζώ με άλλους 3 και θα έχω όλα τα κομφόρ – κουζίνα, μπάνιο, και όλα τα έξοδα ήδη μέσα στο νοίκι. Το δωμάτιο μου είναι αρκετά μεγάλο ωστε να χωράει διπλό κρεβάτι, γραφείο και ίσως και ένα δεύτερο τραπέζι για παιχνίδια.

Καλά ο αντζέντης που με ανέλαβε ήταν αστέρι…στην δουλειά του. Ο τύπος συμφωνούσε σε ότι και να έλεγα, αρκεί να μου φαινόταν καλό το σπίτι. Σκεφτόμουν να του πετάξω καμία καφρίλα για να δω εαν θα την επικροτήσει και αυτή.

‘Ναι, ναι, πολύ ωραίο μου φαίνεται το δωμάτιο. Είναι ό,τι πρέπει για να κάνω εξάσκηση στην εξπερμάτωση απόστασης απο το παράθυρο.’

‘Μα ναι, και η θέα θα είναι καταπληκτική καθώς θα το κάνεις. Ίσως και η κοπελιά απένταντι να σε χειροκροτάει κιόλας.’

Τέλος πάντων, το μανίκι είναι £425, καθόλου άσχημα για το δωματιάκι δίπλα στο σταθμό. Υπολογίζω οτι με την δουλειά που έχω αυτή τη στιγμή θα μου περισσεύουν £400 το μήνα για τα έξοδα μου. Βγάζοντας φαϊ και μεταφορικά, θα πρέπει να έχω καμία 100-200 το μήνα για να καταναλώνω.

Το πρόβλημα είναι οτι πρέπει να βρω λεφτά για τα 2 πρώτα νοίκια, καθώς και να αγοράσω μια νέα οθόνη για τον υπολογιστή μου, ο οποίος ελπίζω να δουλέυει ακόμα, και μετά να εγκαταστήσω μια broadband, για να είμαι OK. Οπότε, εαν σας περισσεύει τίποτις… 😉