Capitalism for Socialism through Collaboration in the spirit of Open Source

Μόλις διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι απο τον Σπύρο και μου φάνηκε delightfully περίεργο καθώς πρόσφατα είχα μια παρόμοια ιδέα. Είχα σκοπό να blog-άρω για αυτήν αλλά κλασσικά το ξέχασα. Ευτυχώς, το κείμενο του Σπύρου όμως μου έδωση την κινητήρια σπρωξιά για να το κάνω…

Αρχικά πιστεύω οτι πρέπει να διαβάσετε το κείμενο καθώς δίνει την αρχική ιδέα την οποία συμμερίζομαι και πάνω στην οποία θα βασίσω το παρακάτω.

…

Το διαβάσατε; Ωραία:

Πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την δύναμη της συνεργασίας για να ενδυναμώσουμε την κοινωνική και περιβαλλοντολογική αφύπνηση.

Το πρόβλημα που εμφανίζεται, όπως αναφέρεται στο άρθρο, είναι οτι η επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην κοινωνία που επιφέρει μια (μεγάλο-)επιχείρηση δεν περνάνε στην κοινή γνώση, περνάνε σε αμελητέο βαθμό ή απλά ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για αυτό.
Είναι δυστυχώς μεγάλη κατάντια της σημερινής κοινωνίας (καθώς και το αποτέλεσμα της Μαϊμουδόσφαιρας) το γεγονώς οτί παρ’ότι μπορεί μια επιχείρηση να εκμεταλεύεται παιδάκια στην Ινδονησία για να φτιάξει φτηνά παπούτσια, παρ’ολ’αυτά οι καταναλωτές στην άλλη άκρη του κόσμου, ακόμα και εαν το ξέρουν θα τα αγοράσουν γιατί είναι φτηνότερα.

Φυσικά και δεν είναι όλοι οι ανθρώποι έτσι, όπως και με αρκετό peer-pressure η δράση αυτή μπορεί να αλλάξει – αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρξει μεγάλη και ευκολοπροσβάσιμη ενημέρωση στους καταναλωτές. Πρέπει να υπάρξει ένας τρόπος ο καταναλωτής με δύο κλικ του ποντικιού να μπορεί να βρεί, όχι μόνο τα χημικά ενώς προιόντως ή γενικές πληροφορίες για μια εταίριά αλλά και τα αποτελέσματα που έχει η πολιτική της εταιρίας αυτής στην κοινωνία και στο περιβάλλον.

Μου έκανε πραγματική εντύπωση, όταν η κοπέλα μου μου έδειξε ένα Γερμανικό περιοδικό το οποίο ασχολείται κυρίως με κριτικές προϊόντων με βάση, όχι μόνο το πόσο βλαβερά είναι για τον καταναλωτή, αλλά και για το περιβάλλον (Δεν ξέρω εαν υπάρχει και κάτι ανάλογο στην Ελλάδα). Αμέσως σκέφτηκα ότι η ιδέα αυτή είναι πραγματικά πολύ καλή αλλά καθώς και πολύ λίγη, για τους εξής λόγους.

1. Ένα περιοδικό έχει μια αναγνωσιμότητα που περιορίζεται λόγω του κόστους, της διάδοσης και τους χρόνου.
   • Κάποιος που δεν έχει πολλά χρήματα μπορεί να μην θεωρήσει οτι το περιοδικό αξίζει τόν κόπο και να προτιμήσει να πάει στην φθηνώτερη λύση. Ειδικά εαν δεν έχει την ανάλογη γνώση για να ξέρει τι κερδίζει με μια τέτοια ενημέρωση
   • Κάποιος που δεν έχει χρόνο, απλά δεν θα έχει χρόνο να αγοράσει το περιοδικό κάθε εβδομάδα/μήνα και να το διαβάσει για να ενημερωθει. Επίσης ακόμα και εάν έχεις κρατήσει τα προηγούμενα τέυχη αλλά δεν θυμάσαι κάποια κριτική, το να βρείς σε ποιό βρισκόταν είναι πολύ δύσκολο.
   • Κάποιος μπορεί απλά να μην ξέρει για το εν λόγω περιοδικό η/και να μην έρχεται στην περιοχή του λόγο μικρών πωλήσεων
2. Κάθε τέτοιο περιοδικό πρέπει να βγάλει κέρδος ώστε να μπορεί να συνεχιστεί η αρκετά ακριβή διαδικασία της τύπωσης και διανομής. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσει διαφημήσεις ή χορηγούς, κάτι το οποίο μπορεί να ρίξει μία σκιά στην αντικειμενικότητά του
3. Η έρευνα που μπορεί να κάνει σε ένα προιόν περιορίζεται με τον χρόνο και τον αριθμό των συνεργατών που έχει. Άσχετα με το γεγονώς οτι δεν μπορεί πάντα κάποιος να ξέρει τα συμφέροντα των συντακτών, υπάρχουν απλά τόσα πολλά προϊόντα που είναι δύσκολο με πατροπαράδοτους τρόπους να κριθούν όλα.
4. Τέλος μια τέτοια προσπάθεια, απλά λόγω λογιστικών, δεν μπορεί να πάρει υπόψιν και κριτήρια όπως επιπτώσεις στην κοινωνία κλπ, πράγμα που μειώνει τα δεδομένα τα οποία ο καταναλωτής μπορεί να χρησιμοποιήσει για να πάρει μια απόφαση.

Η προηγούμενη εμπειρία μου με το ελεύθερο λογισμικό και την θεωρία του όπως και με άλλες παρόμοιες ιδέες μου έδωσε την ιδέα για το πως μια τέτοια ιδές μπορεί να υλοποιηθεί με την μέγιστη χρηστικότητα για τον καταναλωτή. Πρέπει να γίνει με ανοιχτή συνεργασία απο τους καταναλωτές για τους καταναλωτές με ένα τρόπο παρόμοιο της Βικιπέδιας. Αν μη τι άλλο, το άνοιχτό λογισμικό Mediawiki είναι το τέλειο μέσο για να βασιστεί το εγχείρημα.

Τα προτερήματα του να υπάρχει μια τέτοια διαδικτυακή βάση δεδομένων, αφιερομένη στον σκοπό αυτό, στην οποία οι ίδιοι οι καταναλωτες θα έχουν τον ρόλο του συντάκτη είναι σημαντικά.

• Πληροφορίες για οποιοδήποτε προϊόν ή εταιρία μπορεί να βρεθεί μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Όχι μόνο αυτό αλλά με αρκετούς συμμετάσχοντες, οι πληροφορίες αυτές θα βρίσκονται πάντα ανανεωμένες. Σε σχέση με τα περιοδικά συγκριτικά review απο περιοδικά, αυτό είναι μεγάλη βελτίωση.
• Ο φόβος για την επίδραση συμφερώντων μικραίνει σημαντικά, ειδικά εαν οι συμμετάσχοντες είναι πολλοι. Με τις κατάλληλες δικλείδες ασφαλείας (πχ Πηγές, έλεγχος εκδόσεων σελίδας κλπ) η πιθανότητα κατάχρησης μικραίνουν δραματικά.
• Δεν υπάρχει όριο στον αριθμό πληροφοριών που μπορεί να υπάρχει για κάθε θέμα. Υπάρχουν πολλά δεδομένα για ένα προϊόν; Κανένα πρόβλημα, όχι μόνο μπορούν να καταγραφούν όλα με ένα βολικά οργανωμένο τρόπο, αλλά μπορούν να υπάρχουν και οι κατάληλοι σύνδεσμοι για κάθε χημικό (πχ) που εξηγούν επακριβώς τι επιπτώσεις έχει στον άνθρωπο. Ανώνυμες καταγγελίες για μια εταιρία; Σε καινούργια σελίδα με προειδοποίηση. Συζήτηση με ανεκδοτικά γεγονότα; Έγινε. Συγκριτικά τεστ μεταξύ όλων των προϊόντων (αντι για των πιο γνωστών) όσα και αν είναι αυτά; Κανένα πρόβλημα.

Έχω σκεφτεί ότι εαν η αρχική ιδέα γίνει σωστά και αποκτήσει κύρως τότε μπορεί να επιφέρει μεγάλη αλλαγή. Αρχικά σκέφτηκα οτι το κάθε τι που γράφεται στην κεντρική σελίδα θα πρέπει να είναι βασισμένο σε κάποια επίσημη πηγή. Με λίγα λόγια θα χρειάζεται αυτός που το προσθέτει να αναφέρει που το βρήκε και πως μπορούν να το εξακριβώσουν οι υπόλοιποι αναγνώστες εαν χρειάζεται. Αυτό πιστεύω οτι θα είναι αρκετό για να καταλαγιάσει τις περισσότερες αντιρρήσεις επί αντικειμένικότητας.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να το ξεκινήσω μόνος. Διόρθωση: Μπορώ αλλά δεν θα έχει νόημα να το κάνω εαν δεν υπάρξει η ανάλογη μάζα συμμετασχόντων για να το αξιοποιήσουν. Αυτό που θέλω να μάθω, ιδιαίτερα από αυτούς που σχολίασαν θετικά στο κείμενο του Σπύρου: Εαν το χτίσω, θα έρθετε;