Μετά από 2.5 μήνες στο Λονδίνο, επιτέλους έκλεισα συνέντευξη, και αυτή τη φορά είναι μια δουλειά στην οποία φαίνεται να πληρώ όλες τις προυποθέσεις. Όχι μόνο αυτό αλλά μέσα στην εβδομάδα άλλοι 2 αντζέντηδες με πήραν τηλέφωνο για να κανονίσουν συνέντευξεις… Unπιστεύable δηλαδή (πάντα σχετικά με το πόσοι επικοινώνησαν μέχρι τώρα). Και το αστείο είναι οτι όλα ξεκίνησαν αφότου με απέλυσαν απο μπάρμαν. Έχω το κακό συνήθειο να μην κρατάω το μεγάλο στόμα μου κλειστό όταν έχω δίκιο και αυτό φαίνεται ότι τελικά τζάντισε την υπεύθυνο αρκετά ωστε να με απολύσει χωρίς προειδοποίηση.
Τελικά δεν μου βγήκε πολύ σε κακό, έτσι είχα το τηλέφωνο μου ανοικτό και μπόρεσαν να με βρούν αυτοί που με έψαχναν αλλά κέρδισα και μια ωραία συστατική επιστολή. Παρ’ολ’αυτά, ήταν ένα σοκ αρχικά αλλα νιώθω αισιόδοξα για το μέλλον (‘τι σπάνιο φαινόμενο…’). Στην χειρότερη, αύριο το απόγευμα δουλέυω σε ένα Souk bar δοκιμαστικά, οπότε ακόμα και η συνέντευξη να ναυαγήσει, πιστεύω θα έχω για να φάω.
Internet φυσικά ακόμα δεν έχομεν, αλλα τουλάχιστον βρήκα ένα φθηνό και καλό Internet γκαιφέ και μπορώ να πάρω την δόση μου. Σήμερα μόλις απέκτησα και το γραφείο μου για τον υπολογιστή και μπορώ να κάτσω σαν άνθρωπος (μέχρι τώρα χρησιμοποιούσα τις κούτες) αλλα φυσικά δεν μπορούσα να το βάλω χωρίς απρόοπτα…είμαι τυχερός που το μόνο που κάηκε είναι η παροχή τροφοδοσίας στον 250G εξωτερικό σκληρό μου, και όχι ο ίδιος ο σκληρος.
Αυτά για την ώρα
Wish me luck…