Category: Job

Anything to do with my job and career.

I hate it when they do that…

Db0

Me: IT Servide Desk, Konstantine speaking.

User: Hello, I have a problem.

Me: Alright, how can I help.

U: I changed my password this morning, and then I went to have a coffee. I returned and worked on my outlook for a bit and then called you about my internet problem…

Me: And the problem is…?

U: Well, after you solved that, I had to go away for a while, then I returned and I couldn’t login anymore

Me: Because…?

U: My account is locked.

Me: (Silently) Aaaaargh!

Couldn’t you just skip your day story and just tell me the last sentence from the start?

Seriously people. Don’t do that. Unlocking an account is usually a 10 second job. By explaining what happened before, you make it a 5 minute job and annoy the hell out of me.

Just tell me the problem initially.

This goes along with another classic

Me: IT Service Desk, Konstantine speaking.

U: I can’t login.

Me: How do you mean? What does it say?

U: I just can’t login.

Me: Well, can you tell me what is the message you get?

U: What does it matter? I can’t login, just fix it.

Me: Look I have to know if you’re locked out or if your password is wrong. Can you just read me the error message?

U: *Sigh* Alright, wait. It says to make sure my password and username is ok but I’m positive that it is. It was working until now. Just reset it for me.

Me: *Rolling my eyes* Unfortunately as per standard policy you’ll need to come to our office to reset your password…

This is such a classic conversation that it is annoying. Even though it has been this way for like 5 years, users will still demand that we reset their password remotely. They will also keep us on the phone for 5 minutes for what can be achieved in 10 seconds.

Arrgh!

Το κέρατο μου το τράγιο

Db0

Γαμώτω πως να μην τσαντιστώ απίστευτα τώρα.

Σήμερα αναγκάστηκα να κλείσω το unofficial information dump που είχα στήσει για την ECB όταν ένα email που έστειλα ξαφνικά βρέθηκε στα χέρια ενώς manager (Συγκεκριμένα, της Marjut ) η οποία έστειλε ένα μήνυμα στο Mike για να το κατεβάσω γιατί φρίκαρε οτι θα το έβλεπε όλως ο κόσμος. Αυτό με κάποιο τρόπο έφτασε στα χέρια του HansJacob ο οποίος κάλεσε τους Team Leaders (Mike & Scott) για να τους ρωτήσει τι εστί βερύκοκο. Μετά απο αυτό ο Mike ήρθε και μου είπε οτι καλύτερα είναι να το ξηλώσω όλο γιατί δεν ξέρει ακριβώς τι θα συμβεί και ο HJ θέλει μια λίστα απο τις σελίδες που είχα ανεβάσει για να δουν τι ρίσκο υπήρχε.

Φυσικά και δεν υπήρχε ρίσκο μιάς και δεν είχα ανεβάσει ούτε μισό κωδικό αλλά άντε να τους το εξηγήσεις αυτό.

Κατέβασα την σελίδα. Έκλεισα το domain και άλλαξα τοπόθεσία στον κεντρικό φάκελο για να είμαι σίγουρος. Η ψυχή μου πήγε στην κούλουρη αλλά ευτυχώς ο HJ φάνηκε να μην έχει πρόβλημα με αυτά που είχα ανεβάσει και μάλλον το θέμα πέθανε εκεί.

Ελπίζω να μην ξαναβγεί σαν ζόμπι για να με κυνηγήσει…

Αλλά γαμώ το κέρατο μου το τράγιο, ποιο αρχιδάκι σκέφτηκε οτί θα ήταν καλή ιδέα να το στείλει στο Management…Ο απίστευτος ηλίθιος ο Kiefer…τι να πω…

Είχε και το ειρωνικό σχόλιο “Ummm…Marval KB?”

Αρχίδι!

Τζαμπανταν Site

Db0

Ωχ τι μου θύμησες τώρα.

Pentagon E.Π.Ε.

Η πρώτη εταιρία που μπόρεσα να βρω δουλειά (412 Έουρο το μήνα μπαρακαλώ μπολύ) μετά απο 10 μήνες μου ανέθεσε τον ρόλο του εταιρικού web designer μιας και δεν είχε πολύ δουλειά εκείνο τον καιρό (Αφότου ο μπάρμπα-Παντούλης είχε διώξει όλους τους πελάτες) και έπρεπε να “γεμίσω το οκτάωρο” . Πήρε χαμπάρι λοιπόν το αφεντικό ότι μπορώ να γράψω μια-δυο γραμμές html χωρίς να χρειάζομαι WYSIWYG editor και με έχωσε να του φτιάξω σελίδα με html & flash.

Εταιρική σελίδα για την ΟΕΒΕ ήταν, και το αποφάσισε αφότου τον έκραξαν με την πατάτα που τους είχε παραδώσει πιο πριν. Ε έκανα ότι μπορούσα ο κακομοίρης με τις ελάχιστες γνώσεις που είχα και κάνοντας juggle Web Design & Desktop Support. Καλούτσικο βγήκε αλλά δεν πρόλαβα να το τελειώσω μιας και απολύθηκα αφότου ζήτησα να πάρω αύξηση στα 550 έουρο. Αργότερα έμαθα οτι το πούλησε για 200 και μάλιστα άρχισε και μπιζνες στο εταιρικό web design (μπρρρ…)

Τώρα τι να πεις όταν μια επιχείρηση πιστεύει οτι με 200 ευρώ θα πάρει σοβαρή σελίδα. Θα πάει σε μια εταιρία σαν την Pentagon. θα μιλήσει σε κάποιον σαν τον Παντούλη (ο οποίος δέχεται να αναλάβει τα πάντα) και μετα, όταν η σελίδα του δεν θα κάνει τίποτα, θα νομίζει οτι είναι αχρείαστη και όχι οτι φταίει η τσιγκουνιά του.

JobSearch Statistics

Db0

Time I’ve been in London: Approximately 5 Months

Number of Job search sites registered at: 12

CV versions: 4

Number of applications sent: A few hundred.

Number of times my CV has been looked at by agents: about 700

Number of agents called me to talk to me about a job opportunity: At least 30

Number of Interviews: 6 (9 including the second and thirds for the same company)
Number of job offers: 1

Location of New Job: Frankfurt, Germany (!)

Number of agents contacting me after looking at my CV: Less than 1 in 20

Job Description: 1st Line Support

Conclusion 1: Agents lie. A lot. When they tell call you for a job, being all excited and shit, 50% of the time, they won’t ever call you or email you back as they said they would.

Conclusion 2: Most of the time, when you send your CV to job vacancies advertised, it doesn’t even get looked at by anyone. Most of the times I called the Agency to confirm that they got and saw my CV, they never had.

Conclusion 3: Cover Letters don’t do jack shit. I used to send Custom Cover letter all the time when I started looking. Later I tended to copy-paste a bit more. In the end I didn’t even bother changing the default one. I had the most success when I used the Jobserve site, which incidentally does not have even have an option for a Cover Letter.

Conclusion 4: Don’t even bother to send CV to Google.

Final Outcome: I’m tired of searching…

I have been pissed by a black cat

Db0

“Konstantine I have some really bad news”

This is how my Agent for ECB opened the conversation last Thursday when he called me to tell me what progress we had.

“Oh no” – Is what is thought, with “no” echoing in my head.

To make a long story short, what my agent told me, is that they changed their mind and decided not to hire me after all at ECB. I was dumbstruck…at least until desperation set in.

I felt like the earth opened up and swallowed my hopes.

“How? Why?” – I asked, choking back some tears.

“I don’t know, but Melva (The intermediate between agency and ECB) is very angry and is going to a meeting to find out what happened.”

At this point, I couldn’t really say anything. I was just incredibly sad.

My agent continued – “I’m truly sorry Konstantine, I will try and find you another job…” but I was too gone to really carry a conversation.

“How can a company as big as ECB do this?” – I kept thinking to myself.
I’ve truly never heard before of an employer “changing his mind” about a job offer after he made it. It just seemed incredibly irresponsible and I was determined to get to the bottom of it.

After letting my sister and cousin know, I couldn’t really gather the courage to go job hunting for that day. Having the single break I had these five months so cruelly shattered, dissipated any enthusiasm I would be able to gather for job search. I left it for the other day, although It’s frankly something that I cannot afford to set aside.
Since I didn’t get the job afterall, I now need to pay rent and I don’t have a job.

An unforeseen consequence of all this is that I lost two jobs that could sustain me. The day my agent told me I got the ECB job, two people called me for bar work and I turned them down because I thought that a) I wouldn’t need it. b) I would be leaving soon and there was no reason to leave them hanging.
How was I supposed to know.

That day, I did manage to sent a (pretty dramatic) mail to Melva to ask what happened but I never received a reply. I left things as they were for the time and attempted to call her Monday afternoon. What she told me was unbelievable.

They never did accept me. All they told the agent is that I had things looked very good and that they were waiting for the final result. Why my agent decided to tell me that I got the position is anyone’s guess.
Furthermore, when I contacted him 5 days later to ask what was happening, he would tell me that “my position has not been compromised” and that “I should not worry”.

Now how can that be, when they never even said yes in the first place?
Funny thing is that I had a gut feeling that something was going to go awry (and so did my sister) but…hell…damn the optimist in me.
Anyway, Melva did not know why they decided not to hire me after all and they do not need to disclose the reason, but deep down, for some reason, I have the feeling that it’s because they read my last entry and did it to punish me for jumping to conlcusions.

sigh

So, here I am. Still at London and not going anywhere. My big break came and spat me in the eye for being so damn happy about it.

Great.

Wo0oOhooo

Db03 Comments

AAAAaaaaaAAAAAAAAAAaaaaaaaaaaaaAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
I found a job.

FINALLY!

After many months of searching and many more weeks of waiting, I finally was accepted in a position, and what a position it is!

I find it kinda strange how I left Greece and came to London to find a Job and I will end up in Frankfurt… eh

Finally a weight has been lifted off my shoulders. No need to try and find a whatever job just to be able to afford the rent (which in retrospect, after visiting today a friend who is paying much less than me for a room not much smaller, I realize was a bad choice). Fortunately I was saved the experience of having to become a bar tender at a gay bar (and concert hall, but I believe the first fact is more important)

So European Central Bank, here I come!

Mood-swings

Db0

Αρχίζω να διακρίνω ορισμένες ρωγμές στην αιώνια αισιοδοξία μου. Τις τελευταίες μέρες είμαι θύμα σε διάφορες αλλαγές ψυχολογίας. Την μία είμαι αισιοόδοξος για το μέλλον και πιστέυω οτι απλά πρέπει να κάνω υπομονή μέχρι να μου δοθεί μια ευκαιρία, και την άλλη βλέπω την οικονομική & εργασιακή κατάσταση μου και απελπίζομαι.

Όπως το είπε και ο ξάδελφος μου ο οποίος έχει απλά “ταλέντο” για να σου ανυψώνει το ηθικό…

“Τηλέφωνα, τηλέφωνα αλλα δουλειά δεν βρίσκεις…”

Να’σαι καλά ρε Παύλο που δηλώνεις το προφανές. Για ακόμη μια φορά μου δίνεις δύναμη να συνεχίσω…*sigh*

Είναι και το γεγονός οτι ο υπολογιστής έχει αρχίσει να τα παίζει πάλι…random κολλήματα και μεγάλη καθυστέρηση με την πρόσβαση στον σκληρό με κάνουν να πιστεύω οτι ο 40ρης μου έιναι στα τελευταία του. Το πρόβλημα είναι οτι εοπάνω του κάθεται το μεγαλύτερο μέρος απο το logical volume στο οποίο βρίσκεται το λειτουργικο. Σε περίπτωση δυσλειτουργίας θα πρέπει να εγκαταστήσω εσωτερικά τον 250g και να βάλω πάνω του καινούργιο λειτουργικό…το οποίο, χωρίς internet θα είναι λίγο πίκρα.

Μιας και είπα internet, ρώτησα την BT τι χρειάζομαι για να βάλω τηλεφωνική γραμμή και μου ψυθίρισαν οτι θέλει αρχικά μόνο 50 λιριά για ασφάλεια…τελικά ότι και να κάνω μου τρώει περισσότερα χρήματα.
Μετά απο αυτό πρέπει να πάω ή στην TalkTalk για δωρεάν Internet μαζί με το πάγιο του τηλεφώνου (σύνολο 20£ το μήνα για 8mb, 40gb limit) ή στην Orange για δωρεάν Internet μαζί με το πάγιο του κινητού (σύνολο 45£ το μήνα για 8mb, 5gb limit…νομίζω). Πάω στοίχημα οτι θα πρέπει να αγοράσω και broadband modem το οποίο θα είναι τουλάχιστον 50£ ακόμα… ξανά – *sigh*

Ας ελπίσουμε δηλαδή να είναι μόνο ο δεύτερος σκληρός, γιατί εάν τα παίξει το PC…την πουτσίσαμε, για να το πω ευγενικά.

Ευτυχως βγάζω “θεωρητικά” 800 λίρες το μήνα που θα πρέπει να είναι αρκετές για αυτά. Δυστυχώς, δουλέυω σαν το σκυλί.

Οπότε παρέα με τις ψυχολογικές μου αλλαγές, περιμένω ακόμα για μια ευκαιρία. Τηλέφωνα με παίρνουν…να δούμε καμία συνέντευξη πότε θα πάμε.

Disconnected

Db0

Here I am then, disconnected from the internet after moving to my own room. I’m now writing from what must be one of the worst internet cafe I’ve ever been into. I won’t go into much detail because it is depressing. Let me just say that I have to use Internet Exploder, the computers are chock ful of virii and they don’t even know the speed of their internet connection. At least I’m not using Windows ME.

I’m in my own apartment now, in Peckham, and it’s pretty nice. Leaving alone definitely has its charm. I’ve already met my flatmate’s and they seem decent enough. Strangely enough, one is working in IT and the other is trying to work in IT…

Work has been killing me for the last few days, just yesterday I finished a 11 hour shift (and 13 hours at the pub) because I volunteered to help when the pub became swamped after my morning shift ended. Truth is that I was tempted to get the hell outa dodge when I saw the number of people arriving but my good side got the best of me once more. The problem, of course, was that I was working until 11:30pm the last night and I was scheduled to work 10:30am the next day. What this meant was a 48 hour period with only 16 hours of true rest (when taking out the transportation). Sweet.
Fortunately, they agreed to change my shift for the evening one today, so I got some much needed R&R.

I used that time to go to the Morisson’s Supermarket and stock up on food. I had 30 pounds to pass the month, now I have 15 but at least I (probably) won’t need to buy any more food. I still need to find money for a monitor and a broadband connection though and I’m not getting paid until the 28th.

A few other thing have happened but it seems that my time to go to work has arrived. More l8t3r.

Losing Souvlako-Faith

Db0

Έ ρε Γιώργο, ντάξ, σωστά όλα αυτά που λές αλλα θα διαφωνήσω σε 2 σημεία.

Το μαγαζί θα το καθαρίζεις κάθε στιγμή που ο πιο περίεργος πελάτης μπορεί να θεωρήσει ότι είναι βρώμικο

Δηλαδή κάτσε, εαν κατάλαβα καλά εννοείς οτι όταν ο κάθε υποχόνδριος χαλαστεί που έχει λίγη βρωμιά ανάμεσα στις χαραμάδες απο τα πλακάκια, θα πρέπει το προσωπικό να καθαρίζει; Δεν νομίζω οτι ένα κατάστημα θα πρέπει να τρέχει για τα κόμπλεξ του καθ’ενός.

Δεύτερον, δεν πιστέυω είναι σωστό να χάνεις την πίστη σου στους υπαλλήλους. Εαν θέλει φοβέρα για να δουλέψει, ίσως θα πρέπει να αλλαχθεί. O άλλος καημένος, ο οποίος είναι σωστός στην δουλειά του και πρέπει να δουλέβει με αφεντικά μπαμπούλες, τι φταίει;

Έχω δουλέψει με αφεντικά-μαλάκες οι οποίοι νόμιζαν οτι επειδή με πλήρωναν (και μάλιστα άσχημα) τους έδινε το δικαίωμα να μου φέρονται όπως γουστάρουν. Ε όταν κατάλαβα την κατάσταση και είδα οτι δεν διορθώνεται τότε άρχισα να ακολουθώ το ρητό “κάνω ότι δουλέβω, κάνουν ότι με πληρώνουν” μέχρι να μαλώσουμε και να φύγω απο εκεί. Αντιθέτως, σε αυτούς οι οποίοι μου φέρθηκαν σωστά, έκανα και το μεταφορικό έξτρα μίλι.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σκοπός δεν είναι να γίνεις εσύ μπαμπούλας αλλά να μετατρέψεις τους υπαλλήλους σου σε σωστούς επαγγελματίες και εν αποτυχία αυτού, να βρείς άλλους υπαλλήλους. Μόνο τότε το κατάστημα θα δουλεύει αυτόνομα γιατί μην ξεχνάς οτι ο ρόλος του μπαμπούλα λειτουργεί μόνο όσο είναι αυτός εκεί.

Εαν τους φοβερίζεις για να δουλέψουν, να περιμένεις ότι όσο λείπεις τα “ποντίκια” θα χορεύουν.