Category: SocioPolitical

Thoughts about Sociopolitical issues

Objectivism

Db013 Comments

Well, it seems that after heavily commenting on the subject of Morality in the Jungle and trying to explain how morality is an irrelevant issue when living alone, the discussion eventually reached the point where the owner of the blog, Ergo – apparently an Objectivism supporter and capable apologist – just had to blog about the comments in a new post.

Therein I am immediately described as:

“an atheist, moral subjectivist, collectivist, and is obviously influenced by evolutionary empiricism a la Dawkins, Hitchen, et al. to a great extent”

Which I do not find really unflattering (Although I would argue the “collectivist” part). However, it is immediatey followed by:

“The fact that a person is an atheist does not say anything about his commitment to rationality. “

Perhaps Ergo meant to say that it does not say anything about his commitment to Objectivism and he would be correct. I consider myself a quite rational person and the fact that what I consider reason differs from what Ergo or an objectivist believes only means that there is a difference of opinion which could then be resolved through discussion.

Nevertheless Ergo appears to believe that the evolution of morals and (thus) moral subjectivism is immediately incorrect. Nevermind the fact that evidence (i.e. history) backs up my position while the only basis he has is Ayn Rand’s “axioms”. Failing to argue against my position, a strawman is set up to be attacked:

“Db0 commits the naturalistic fallacy of arguing from the view that what is given by nature is the way it should be. Notice the dismissal of the volitional faculty of man’s mind to make choices autonomously”

Needless to say that this is not my position. This of course will not deter an objectivist, who like an expert christian apologist will begin arguing on the basis that his philosophy is correct and any fact that disagrees with this must thus be incorrect. What follows of course is a rant about how Richard Dawkins’ positions on memes and “evolutionaty empiricism” is flawed (as well as secular humanism apparently)

I especially liked the part where I am lumped in a random camp of “people” (apparently a bad bunch):

“They are creating a vacuum in morality, which permits people like Db0 to conclude that morality is ultimately a fabrication of society, the fad of the day, the need of a pack, subjectivist, relativistic, etc. In essence, while throwing out the dogmatic morality of religion, they throw out the notion of objective morality itself. “

Of course “we” (I honestly don’t know who the rest of my “posse” is, but I digress) throw the notion of objective morality out. It is a fake idea which is currently supported by theists and Objectivists. The theists because they must accept that goddidit and Objectivists because without this pillar, their philosophy starts to show serious stress. Since they cannot explain how and by whom this “Objective morality” is defined, they engage in mental masturbations and circular logic. As lichanos amusingly said it:

“Ooops. Yeah, if rationality is the definition of morality, then acting rationally is always moral, right? Of course, if an act is not rational, it’s not moral, and we know immorality when we see it because it’s not rational. And we know it’s not rational because we have Objectivism’s first principles as a guide…And since morals MUST be rational because values MUST be rational, then it follows…but why you believe this is beyond me. “

This whole discussion which amusingly enough started by an innocent comment I made in Evanescent’s journal where I simply said “Communism is not irrational” has apparently grown into a clusterblog. Objectivism was thrown in as a response, links were given, Objectivist apologist allies were drawn into the battle, comments upon comments, where unfortunately most of my arguments are ignored altogether, and finally as a culmination, my own blogpost.

To tell the truth, I am getting tired of this debate as we seem to be having fundamental differences in the way we argue and perceive various issues. Most telling was Evanescent’s reply to the comments where I was told that unless I agree that Morality is objective we cannot discuss what it is or where it comes from. At least we can agree on one thing, Libertarians are not a benign bunch of people.
Nevertheless, with each of Ergo’s replies I am once again drawn into the mayem as my stubborness just does not allow me to accept positions (especially about me) which are blatantly incorrect.

And there I go again…

US Fascism rising

Db02 Comments

It still amazes me how American can stay so oblivious to the Fascist regime that is slowly taking over their country. To many Europeans who took even a bit of time to study the history of the previous century, this is brighter than the sun. All my new German friends have told me until now how they would never go to live in the US and I can perfectly understand that sentiment. Who would want to go and live in a Christianofascist regime?

But every time I visit the Digg or any other site where the percentage of US Americans patrons is large, on all political articles that are against the neo-fascist cons, there will be quite a few conservatives foaming at the mouth on how exagerated this whole thing is. Always!

As an outsider, I’m actually quite interested to see if how history will repeat itself. What “National emergency” will this, or the next goverment use to declare Martial law and start encarcerating Journalists and academics and doubly interested in seeing how will the internet be treated in all of this.

The funny thing is how much the new regime will be backed up by the corporate interests this time. It will certainly feed upon the populace instead of the neighbourghing countries as the Fascists and Nazis of last century did, as they will force them to become obedient little consumers. I’m guessing that the new Opium of choice will not be sports so much as rather Video games like addictive MMORPGS and such as they seem to be doing quite an excellent job in keeping people’s mind off politics.

It also saddens me to a degree. US, which started out as an excellent experiment in freedom has turned into a big clusterfuck of religion and capitalism. I would love to see an America leading the way in human rights and freedom and all the other stuff that most US residents are still deluding themselves that they do, but unfortunately they seem be be going down the drain at astonishing speed. I only hope that after they go down, they don’t take the rest of us with them in a last ditch effort to bring about the rapture (that will of course chose the rich neofascist-cons who crave for it)

Found at No Nore Mr. Nice Guy (Excellent blog. Start reading it, especially if you’re US American)

Εκλογές

Db04 Comments

Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον με την πολιτική, και ούτε έχω ακόμα και τώρα αλλα διαβάζοντας το τι γίνεται τον τελευταίο καιρό στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας έχω ψιλοαγανκτήσει. Όχι οτι δεν είχα αγανακτήσει παλαιότερα αλλά τότε απλά δεν έκανα το κόπο να ψηφίσω κανένα μεγάλο κόμμα διότι δεν έβλεπα κανένα να με αντιπροσωπεύει.

Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση που τα 2 μεγάλα κόμματα συνέχισαν, και συνεχίζουν να λαμβάνουν το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων, ακόμα και όταν έχουν επιδείξει απόλυτη ανικανότητα να κάνουν την Ελλάδα καλύτερη. Αν μη τι άλλο, τα σκάνδαλα δίνουν και παίρνουν και απο τις δυο πλευρές, οι περισσότεροι πολιτικοί τους είναι τσιράκια συμφερώντων, οι αρχηγοί τους επιλέγωνται κληρονομικά (!) και γενικά τα πράγματα πάνε απο το κακό στο χειρότερο.

Δεν είναι τουλάχιστον ούτε όσο χωρισμένοι είναι στις ΗΠΑ που υπάρχουν οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκράτες και μπορείς να δεις βασικές διαφορές στις ιδεολογίες τους. Στην ελλάδα και οι 2 τα ίδια σκατά μου φαίνονται και ποτέ δεν είδα διαφορά όταν κυβερνούσε ο ένας ή ο άλλος.

Κάποτε πίστευα οτι θα ήταν μια καλή ιδέα το ΚΚΕ να πάρει την κυβέρνηση, αν μη τι άλλο για να δούμε τι μπορούν να κάνουν και αυτοί. Είχα και μια τάση προς εκεί, χωρις να ξέρω τι εστί Κομμούνισμος φυσικά, κυρίως γιατι ένα μέρος της οικογένειας μου είναι Σύντροφοι. Δυστυχώς ξενέρωσα (βασικά ήθελα να πω disillusioned αλλα δεν ξέρω πως να το μεταφράσω), όχι με την ιδεολογία, αλλά με το γεγονός οτι το ΚΚΕ ακολουθεί Σταλινικές ιδεολογίες. Γενικά πιστεύουν σε βίαιη επανάσταση και άλλα τέτοια ωραία που δυστυχώς δεν έχουν καμία πιθανότητα να λειτουργήσουν μετά, χωρίς ιδεολογική βάση στην πλειοψηφία του κόσμου.

Χωρίς να ξέρω που αλλού να ρίξω την ψήφο μου, συνήθως επέλεγα μάυρο. Αυτή τη φορά όμως έχω ανακαλύψει τι θα ψήφιζα…εαν έμενα στην Ελλάδα στις εκλογές. Φιλελεύθερη Συμμαχία.

Διαβάζοντας το μανιφέστο, έβρισκα τον εαυτό μου να συμφωνεί με τις περισσότερες απο τις θέσεις τους και το γεγονός οτι δεν ηγείται κάποιος μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Δεν θα κάνω τον κόπο να διαφημίσω την Συμμαχία, μιας και μπορείτε να τα διαβάσετε πολύ αναλυτικότερη στην σελίδα μας (ναί είμαι μέλος).

Το μόνο που θα ζητήσω είναι να μην κρίνετε απο τον τίτλο “Φιλελέυθερος” διότι δεν έχουν καμία σχέση με προηγούμενα παρόμοιας ονομασίας κόμματα. Ξέρω οτί η ονόμασία για κάποιο λόγο στην Ελλάδα έχει αρνητικότατη έννοια. Για να πω την αλήθεια δεν το καταλαβαίνω, πως γίνεται η Φιλελευθερία να είναι αρνητικό;

Anyway, με τον ξεφτιλισμό του Συντάγματος που έκανε ο Μπούλης για να σώσει ό,τι υπόληψη έχει παραμείνει στο κόμμα του – μιλάω φυσικά για τις πρόωρες εκλογές – η Φιλελεύθερη Συμμαχία αναγκάζεται να επισπεύσει ότι οργάνωση προσπαθούσε να αναπυξει για να πάρει μέρος στις επόμενες εκλογές. Θα κατεβούμε στις εκλογές μόλις 5 μήνες μετά την επίσημη δημιουργία του κόμματος, κάτι που δεν είμαι σίγουρος εαν έχει ξαναγίνει. Το θεωρώ απίθανο να γίνει τίποτα τρομακτικό μέσα σε τέτοιο μικρό χρονικό διάστημα, αλλά ελπίζω τουλάχιστον να γίνει μία δήλωση.

Πραγματικά. εαν έισαι όσο αγανακτησμένος/η από όλα τα μεγάλα κόμματα όσο είμαι και εγώ, δεν νομίζω οτί υπάρχει καλύτερη επιλογή αυτή τη στιγμή.

Αυτά.

Sicko

Db03 Comments

Just saw it and I must admit that I was seriously impressed. I honestly believe that this is one of the most important film for this year, to say the least. If it manages to improve things over at the other side of the Atlantic then that can only be for the best.

I especially liked the fact that Moore did not put so much personal opinion on the film (other than the dramatic music at key points) but rather let the facts speak for themselves. The way the it showed the top executives of health care companies fighting tooth and nail to stop a “socialistic” health care system and then immediately showing propagandistic clips against communism/socialism. How many of the people in the committee and the chief congressman that served pass a “better” bill for old people got new jobs in health care companies. All this little facts, they served better than any monologue Moore might have made to make the point.It was especially touching when the Americans received free medical care in “evil” Cuba. The way they could just not believe their ears and how they were reacting was brilliant. I do not know how set-up this whole thing was but, seriously, it didn’t seem fake.

After this plays in the U.S. I am pretty much convinced that Moore will be labeled as totally unpatriotic and a Communist – since this seems to be an lethal branding in that part of the world – by, of course, people with a vested interest in health care profits.

The only note I want to make, is that even the first world countries (Canada, UK and France) that he went to get examples of “communistic” health care systems were an appropriate way to compare to US, it bears to notice that they are pretty much the cream of the crop for human treatment. They would no be able to afford all that if they did not have some other nation to abuse.

All in all, this film perfect exemplified the major problem with Capitalism, especially in America. It marks the big difference between Positive and Negative Freedom. You mighthave the most liberal government in the world but it will not make an ounce of difference to be allowed to do something if you are no able to do it because you are, say, a lowly wage slave.

How much more until people wake up do something about things like that I honestly do not know? How can they suffer being played for such fools by their own government is beyond me.

UPDATE: I just discovered this webpage when reading the comments on a diggpost about how the healthcare and pharma companies are getting ready to attack Moore. It seems that Moore was treated to one of those hospitals for tourists that are pretty amazing. It’s a good thing to get the other opinion on this and try to find the answer that lies in the middle.

Canada becomes Hollywood's bitch

Db0

It’s been building up for quite while now and it’s almost over. Canada has submitted to the will of hollywood studios and is passing the appropriate laws.

Ok, let me say that again.

A Sovereign nation has made a modification to their legal system in order to comply with the wishes of movie producers in another country!

Am I the only one who think this is starting to get out of hand? Certainly not, from seeing the reactions of other bloggers, but I do not see any reaction from the people of Canada itself. How can they stand by and let their own politicians and legal body be bullied by some lobbyists in the USA? Why are they not up in arms throwing rotten tomatoes on those sellouts that say they represent the people?

Something similar happened in Sweden not so far back before when the MPAA lobbied the US goverment to pressure the Swedish goverment to force the police force to perform an illegal raid on the Piracy Bay.
What happened? 3 days later the Piracy Bay was back up and because of the nature of the raid and who was behind it, the Pirate party became that more popular. The Swedes obviously did not see favorably the fact that their goverment was being shoved in the direction the entertainment cartel wanted.

Canadians, on the other hand, just sit and take the pimp slaps of the Motion Pictures Ass. of America.

So what if they take away the previews? So what if push back the releases? They’re only shooting their own foot by forcing people to download if they want to watch the new releases.
It was just a scare tactic. It is not in their best interest to lose the box office revenue of entire Canada.
So they bluffed and forced a whole country to change their laws in a knee-jerk reaction.

Is this how things are going to be from now on? Whenever Holywood says “Jump” we’re going to be asking “How high?“? I am aware that many goverment bodies, especially the US one, work mostly for the benefit of the corporations and hide behind rhetoric for the people. However I’ve never before seen such a blatant display of power from the true beneficiaries of recent copyright laws.

When are people finally going to realize that it’s not us who needs hollywood and movies, it is them who need our wallets so that they can continue to pay the extravagant salaries of their movie “stars” and studio execs.

Canada, wake up and smell the bullshit! You are being 0wned!

The Money Masters

Db0

I have just seen an amazing documentary. It is called The Money Masters and although it deals mostly in US economic, it carefully explains how the game is played from the inside. How wars are created in the name of wealth and which purpose they serve. How economic depressions come about what solutions we can pursue.

I really must admit that I have never even thought of these things before and I’m pretty much stunned by the enormity of it all. It’s almost depressing to think the kind of power that will be made to bear on any opposition to the International Banking Cartel.

It truly exemplifies how absolutely screwed we’ll all be if we don’t start to act sooner than later. It is not a wild conspiracy theories as there opinions from nobel prize economists as well as quotes from some quite important people inside.

Please, watch it for yourself. It’s 3.5 hours in two parts but it is totally worth it.

Part1

Part2

Thoughts overload

Db0

This is one of the most thought-provoking, interesting and just fucking lengthy threads I have ever set eyes upon. I found it within a Last.fm group which is another reason why you should take another look at this service.

I am warning you that this is quite a lengthy thread, not because of the number of replies (it’s just 2 pages long currently), but because every fucking reply is a gawd damn Thesis!

Anyway, hop on to it y’all. I’ve already replied and I’m quite eager to see some more responses.

Public Venture, Public Content

Db01 Comment

We live in an age where worldwide communication and access to information is easier than ever. The audience that utilizes it has been steadily growing with the thing that allowed it to happen, the internet, in a never-ending self-sustained cycle. These people, these millions of internet users have also demonstrated that they want content now and they want it for free; not by a dubious voting or by “statistics” but by their deeds only. Just a look at the growth of Peer to Peer traffic and the widespread disregard for the copyright laws is all the proof that is needed.

The copyright laws as we now know them, something that was put to use barely a century ago, have not yet become a part of our ethics and we have already reached a stage where they do more harm than good to the public interest. It is no wonder that most people either disregard them or consider them outdated and outright irrelevant. Still, the publishers, the only ones who ever truly gain from copyrights, are fighting with tooth and claw to see them enforced in the digital age. They can see that the internet will make their role obsolete as it allows widespread distribution, without cost, of most types of entertainment content. Movies, music, games, comics, books, all can be copied and spread around by the user himself now.

However, there is still one problem that will never truly allow creative works to become inherently free.

Cost.

Yes artists, musicians, game designers, actors, cameramen and every other little gear in the master plan must still eat to live. The current business model allows that by using the so called venture capital. Someone (which can mean a person or a major publisher), usually quite rich, is presented the idea for a new work. If he decides to pursue it, then he funds the project with the ultimate goal of making the famous ROI. The Return of Investment.

Unfortunately this leads to a few problems as the last years have exemplified wonderfully.

First of all, the goal of funding such a project, is to for the venture capitalist to make money and as such the resulting work must be proprietary, patented, copyrighted and as locked down as it can be. This is the main reason why expensive projects will never be allowed to be released to the public freely, either through Creative Commons or the GPL. For how can the funder make the ROI when everyone will just simply copy the work and go on his merry way? It is unfathomable…at least for the behemoths that provide the venture capital. As a result, we get outdated methods of distributions that are deemed “safer” or crap-filled content that, in the best case, takes away our basic rights.

Then, we have the classic case of the money controlling the vision. It is not at all uncommon for the one who provides the funds to try and control the direction of the work. Regarding works of art, this can be disastrous. Either the artist will bow down, castrate his ideas and release something deemed as safe-for-consumption or the whole thing may break up (Firefly anyone?). This is of course for the case where the idea is even picked up in the first place, for let us not forget the hundreds of musicians that are doomed to obscurity (good for them I say) because the blue shirts could not understand their style. Or how about the classic problem with video games, where a novel idea is not even considered unless proposed by someone like Will Wright, and even he had to fight for it.
Of course, the winner here is not the artist or creator but the venture capitalist, who most often than not is a publisher as well. RIAA, MPAA, EA and all the rest. The creator, even if he IS given copyrights to his work (something that does not happen in the game industry at all) has to follow strict rules because he has sold his soul of the strict contract he signed, or the rights are transferred to the publisher. This is why, for example, RIAA can sue fans of artist who do not condone such action. Furthermore, the creator gets the scraps from any work he produces which, unless he becomes insanely famous, does not even allow him to live off his work [1]. Those publishers then use these money, this ROI to either fund more works or to sue p2p users, lobby for laws that protect only their interests and search for ways to limit what we have access to on the net.

Solution

This problem, as I see it, can only be solved in one way; take the distributor-provided venture capital out of the equation. The ones that should be giving the money for the project are not the ones that are motivated by greed the ROI, but the ones that want to enjoy new content. The people themselves.

This, in turn leads to two problems. Coordination and Gathering.

Like I said before, the world has millions of people using the internet at the time and they grow by the second. If a number of them donated an insignificant number, say 2$ for a specific project, even the money for a major-budget movie should be easy to gather, and the more people that are aware of this, the less the cost for each individual donor.

In the past, coordinating such an effort, making all the millions of people donate money to a specific entity which in turn dealt with the game/movie/recording studios to create the content would be impossible. Not any more however, and we can thank technology for that.

There is a problem with donations of course. Most people donate after the work is done, depending on the quality. This works for many Free Software programs and websites that do not strictly depend on them, but cannot work for projects that need funds from the start. This is why I propose another donation scheme. The Public Venture or Up-front donations.

Vision

Imagine a website where various artists or studios have proposed projects or ideas along with the expected cost in detail. People from all over the world can see what has been proposed and donate money to whichever ones they would like to see produced. These funds are not immediately transferred to the creator but instead stored, or rather held electronically in the site, and available for withdrawal from the owner at any time he happens to change his mind.
If a project reaches it’s expected cost however, then the money is transferred to the creator who is free to begin his work. Furthermore the creator is also required to release the resulting work in the public domain, or perhaps under the Creative Commons or GPL and has a legal binding to finish the work he has been paid to do.

The site could gather contributors by word of mouth, the Free Software community already has a few hundred thousand people that contribute because they like it, and many more who just donate money. The P2P network is filled with people who dislike the Recording Industry and would love nothing less than to see an alternative method to it. Artist and creators can be reached as well. Just word of mouth again. Tell someone who knows someone…

I believe the benefits of such an approach, where the public provides the capital are evident but just for the record let me name some that come to mind.

  • The artist retains his copyrights in a way which does not limit what the public may do to his work. He is also paid adequately and someone truly talented will be capable of living off his work.
  • The public domain is enriched and people have access to much more content at a lower price.
  • Since there is no need to sell a product, there is no need to spoon-feed the people with advertisements and direct them on what to enjoy. What is worthwhile is created, and what isn’t cannot gather the funds to do so. Original ideas have a chance to flourish as people have a chance to see them in the drawing board and the risk of failure is minimal for each person involved.
  • Quality is increased. There isn’t some publisher pushing for a Christmas deadline. There is no need to drive developers to the limit.
  • No more DRM, no more rookits in our content. No more lawsuits. No more payola, No more guilt. Artists are rewarded

Just imagine. How much would you donate if Josh Whendon offered to continue Firefly and release it on the public domain. If he wanted to gather $500.000 per episode, wouldn’t you give $5? The number of visitors to a medium popularity site would be enough to do it. The Digg’s visitors per day could donate 10 cents each and do it. And let’s not even talk about the numbers of the P2P pirate network.
What about Starcraft 2? Wouldn’t you give some money do finally see it and GPLed no less?

Epilogue

With this I’ll close this already lengthy post.
The power to change the world is already within our grasp, if only we realized it. As long as we keep twiddling our thumbs and let the powers that be lead us, we’ll continue to be handicapped and lose more of our rights with every day that passes. Fairplay, Vista and the “Treacherous Computing” are only the beggining…

PS: I wish to see this attempt happen and I’m certain it can be made to work. That said, if anyone wants to help me to attempts it, he or she is welcome to get in contact with me.

Αυπνίες

Db02 Comments

Σήμερα δεν κοιμήθηκα καλά. 2 ώρες για να είμαι ακριβής. Ο λόγος είναι κάτι κλασσικό για εμένα, κάτι που μου έχει συμβεί αρκετές φορές ώστε να μπορώ να το αναγνωρίζω και να το καταπολεμώ, αλλά αυτή την φορά δεν ήθελα. Διείσδησα μέσα στην αιτία της αϋπνίας μου και αν μη τι άλλο, τάισα τις ρίζες της.

Απόλαυσα τις σκέψεις μου…

Πριν λίγο καιρό είχα γράψει για ένα νέο είδος φόρου, ο οποίος θα βασιζόταν πάνω την ενεργή συμμετοχή του πληθυσμού μιας χώρας. Αυτό ήταν άλλη μια σκέψη της νύχτας την οποία θέλησα να καταγράψω ώστε, κυρίως, να μην την ξεχάσω εγώ. Οι σκέψεις που έκανα χθες το βράδυ, ξεκίνησαν με τον ίδιο απλοϊκό τρόπο αλλά ο ειρμός τους με ταξίδεψε σε περίπλοκες μορφές που απλά φαινόντουσαν τόσο σωστές που δεν ήθελα να κοιμηθώ πριν διερευνήσω αυτό το μονοπάτι παραπάνω.

Αρχικά μου ήρθε η ιδέα για μια ιστοσελίδα η οποία θα αναλάμβανε τον ρόλο να παρέχει ένα κεντρικό σημείο οπού θα μπορούσαν να γίνονται δωρεές σε έργα Open Source. Θα είναι Web 2.0 στυλάκι, και θα καταγράφει το πόσο πολύ ένα μέλος έχει προσφέρει, με την μορφή ενός καρμικού συστήματος. Δηλαδή, ανάλογα με το το ποσό που θα έχει δώσει ένα άτομο σε δωρεές, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το kharma του. Γενικά μια απλοϊκή ιδέα της στιγμής η οποία ίσως να βοηθούσε τους υποστηρικτές του ελεύθερου λογισμικού να έχουν μια καλύτερη ιδέα για το πόση δυνατή είναι η κίνηση.

Ένα ποσό από αυτά τα χρήματα, ίσως ένα 1% από κάθε δωρεά να διατιθεται στην μη-κερδοσκοπική οργάνωση με κάποιο ανάλογο όνομα όπως donations.org και εάν άρχιζε να έχει μεγάλη κίνηση να μπορούσα να προσληφθώ από την οργάνωση full-time. Φυσικά θα χρειαζόμουν αρχικά και κάποιον web 2.0 designer για να σχεδιάσει την σελίδα σύμφωνα με τις οδηγίες μου.

Μετά σκέφτηκα ότι ίσως μια πιο σωστή λύση θα είναι το κάρμα να υπολογίζεται με βάση μιας διαίρεσης των χρημάτων που έχεις δώσει με τα χρήματα που βγάζεις μηνιαίως, ώστε κάποιος ο οποίος κερδίζει πολλά χρήματα αλλά δίνει ένα ελάχιστο ποσοστό, που παρ’ όλ’ αυτά είναι μεγαλύτερο από κάποιον που βγάζει “τρεις κι’ εξήντα” , να κερδίζει λιγότερο συνολικά κάρμα από τον άλλο, τον οποίο αυτά που δίνει τον πονάνε περισσότερο. Φυσικά για να γίνει αυτό θα χρειαζόταν το σύστημα να έχει κάποιο τρόπο με τον οποίο να ξέρει πόσα χρήματα βγάζει κάποιος. Αυτό σκέφτηκα θα ήταν εφικτό μόνο εάν το κάθε μέλος δήλωνε πόσα χρήματα βγάζει. Αυτό όμως θα άνοιγε την πόρτα για να παίξει κάποιος το σύστημα δηλώνοντας μικρότερο εισόδημα από το πραγματικό του, με σκοπό να κερδίσει περισσότερο κάρμα. Η λύση σε αυτή την περίπτωση θα ήταν να έπρεπε να δώσει κάποιες προσωπικές πληροφορίες ώστε να μπορέσει να εξακριβωθεί η ταυτότητα του και (αυτό το σκέφτηκα μόλις τώρα) να τον εγκρίνει ένα μέλος το οποίο τον γνωρίζει προσωπικά ή απλά μπορεί με κάποιο τρόπο να επιβεβαιώσει το αληθές της ταυτότητάς του.

Τότε, εάν κάποιο άτομο άλλαζε το μηνιαίο εισόδημά του προς το χαμηλότερο, τα άτομα που τον ξέρουν προσωπικά θα μπορούσαν, εάν ήξεραν ότι έλεγε ψέματα, να του δώσουν μια ψήφο μη-εμπιστοσύνης και να αναγκάσουν το άτομο να αποδείξει τον εισόδημα του, εάν δεν θέλει να χάσει τα δικαιώματα του μέλους ή να έχει μια ποινή στο κάρμα.

Και μετά άρχισε το πανηγύρι του μυαλού…

Φαντάσου τώρα, ότι αυτή η οργάνωση δεν περιορίζεται μόνο στο ελεύθερο λογισμικό, αν και εκεί είναι το πιο πρόσφορο μέρος για να ξεκινήσει, αλλά άρχιζε να έχει κίνηση στην “Πραγματική Ζωή”. Για παράδειγμα, πες ότι η οργάνωση μπορούσε κάποιος να κάνει δωρεές όχι μόνο σε σχέδια ελεύθερου λογισμικού αλλά και σε φάσεις όπως ανθρωπιστική βοήθεια ή ότι μπορείς να κερδίσει κάρμα παίρνοντας μέρος σε ενέργειες που διευθύνει η ίδια η οργάνωση, πχ την κατασκευή ενός κτιρίου ή κάποια άλλη εργασία η οποία γίνεται για το κοινό καλό.

Τώρα λοιπόν, το κάθε μέλος έχει διάφορους τρόπους να μαζέψει κάρμα, γιατί να μην μπορεί να το “ξοδέψει” επίσης;

Πες ότι κάποιος χρειάζεται ένα μέρος για να μείνει αλλά δεν έχει χρήματα. εάν η οργάνωση είχε νοικιάσει ή αγοράσει με δωρεές ένα διαμέρισμα θα μπορούσε αυτό το άτομο να κατοικήσει εκεί και να πληρώνει με κάρμα, το οποίο θα μπορούσε να ανανεώνει κάνοντας εργασίες που ανταμείβουν με αυτό. Αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλες ενέργειες φυσικά, παραδείγματος χάρη στα τρόφιμα. Μια εταιρία θα μπορούσε να χαρίσει τρόφιμα στην οργάνωση κερδίζοντας κάρμα στο όνομα της και τα τρόφιμα αυτά θα μπορούσαν να διατίθονται είτε σε άτομα / περιοχές που τα έχουν ανάγκη (άστεγους, τριτοκοσμικές χώρες κλπ) ή να τα “αγοράσουν” με κάρμα. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με απλές δωρεές φυσικά, όπως μια δωρεά για συγκέντρωση τροφίμων. Δεν χρειάζεται να κάνει το πρώτο βήμα κάποια εταιρία, αλλά όποια το κάνει θα φαίνεται. Ίσως κάποια στιγμή, οι εταιρίες με καμάρι θα διαφημίζουν το κάρμα τους.

Ένα βήμα παραπέρα: Πες ότι έχει προχωρήσει πολύ το θέμα και η οργάνωση έχει αρκετά μέλη και συχνές δωρεές, θα μπορούσε να αρχίσει να βοηθάει πιο ενεργά, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, ίσως κοινωφελούς χαρακτήρα, σχεδιασμένες για ανειδίκευτα άτομα και πληρώνοντας με κάρμα ή ίσως με ένα συνδυασμό κάρμα-χρημάτων. Ο σκοπός αυτών των εργασιών δεν είναι να πλουτίσει η οργάνωση (που έτσι και αλλιώς είναι μη-κερδοσκοπική) αλλά να προσφέρει σε ανθρώπους μια λύση.

Οι καρποί από αυτές τις εργασίες θα διατίθονται στην οργάνωση και, όπως και πριν, θα διατίθονται είτε σε άτομα με ανάγκη, ή σε μέλη με κόστος σε κάρμα.

Πχ, πες ότι είναι ένας άστεγος. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει εύκολο τρόπο για να ξαναεισχωρήσει σε μια αγορά εργασίας που προϋποθέτει ότι ο εργαζόμενος έχει ήδη μια κάποια ζωή. Δεν είναι εύκολο να βρεις δουλειά όταν είσαι άπλυτος και με ξεσκισμένα ρούχα και ούτε μπορείς να βρεις ρούχα και μπάνιο όταν δεν έχεις λεφτά που φυσικά δεν έχεις όταν δεν έχεις εργασία. Ένας αέναος φαύλος κύκλος ο οποίος σαν δίνη καταπίνει τα άτομα που είναι αρκετά άτυχα να μπλεχτούν μέσα του.

εάν τώρα αυτός ο άνθρωπος έβλεπε μια αγγελία για δωρεάν κατοικία δεν θα υπήρχε λόγος να μην την πάρει; Εφόσον λοιπόν μένει εκεί, η οργάνωση μπορεί να του ζητήσει να κάνει κάποια εργασία για να το καλύψει και θα πληρώνετε σε κάρμα, ένα μέρος του οποίου θα δίνεται πίσω για την διαμονή και την διατροφή ενώ το υπόλοιπο μπορεί να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει ή να το διατηρήσει.

Τώρα θα μου πει κάποιος ότι αυτό δεν αφήνει αρκετές επιλογές στο άτομο για να απολαύσει την ζωή βουτώντας στον καταναλωτισμό όπως όλος ο κόσμος, στο οποίο απαντάω:

Δεν είναι αυτός ο σκοπός του να δουλεύεις για την οργάνωση. Το κάνεις για να προσφέρεις στον υπόλοιπο κόσμο και να καλυτερέψεις το βιοτικό επίπεδο της Γης. εάν κάποιο άτομο πιστεύει ότι δεν ανταμείβεται αρκετά για τις προσπάθειες του, τότε τίποτα δεν τον εμποδίζει να ξαναμπεί στο παιχνίδι του καπιταλισμού. Όταν δουλεύεις για κάρμα, πάντα θα δίνεις περισσότερα απ’ οσα παίρνεις αλλά επίσης θα έχεις πάντα αρκετά για να ζήσεις άνετα, όποιος και αν είσαι. Η ευκαιρία για ζωή πάντα θα υπάρχει.

Ακόμα παραπέρα….

Οι τριτοκοσμικές χώρες έχουν μεγάλα προβλήματα στον χώρο της εργασίας, της υγείας και της ασιτίας. Τι θα γινόταν εάν η οργάνωση άνοιγε κέντρα διανομής φαγητού και η πληρωμή που χρειαζόταν ήταν κάποια εργασία, πχ η δημιουργία κάποιου καταφυγίου για τους άστεγους ή η δημιουργία μιας φάρμας για τοπική παραγωγή φαγητού. Τα άτομα, θα μπορούσαν φυσικά να πάρουν τρόφιμα αρχικά αλλά θα είχαν και κάποιο τρόπο να προσφέρουν πίσω στην οργάνωση και στον υπόλοιπο κόσμο. Το νόημα δεν είναι να δίνεις φαγητό ή στέγη σε άτομα τα οποία θα την δούνε κηφήνες, αλλά να κάνεις αυτά τα άτομα να ενεργηθούν και να τους παρέχεις μέθοδο για να αξιοποιήσουν αυτή την ενέργεια.

Γιατί τώρα ξεκίνησα με τις τριτοκοσμικές χώρες; Γιατί εκεί η τιμές είναι πολύ μικρές. Με μια σχετικά μικρή δωρεά θα μπορούσε να αγοραστεί, πχ ένα οικόπεδο ή κάποια στρέμματα τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν καλύτερα από τον τοπικό πληθυσμό, μειώνοντας την ανεργία ή τουλάχιστον την ασιτία. εάν σε μια τέτοια τριτοκοσμική χώρα δημιουργηθεί μια κρίσιμη μάζα από άτομα που ζουν…ανθρώπινα ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.

Εντάξει λοιπόν με την εργασία, αλλά τι γίνεται με τα άτομα που η εργασία τους δεν είναι πιο πνευματική, όπως καλλιτέχνες, μουσικοί, φιλόσοφοι κλπ; Σκέφτηκα ένα φοβερό τρόπο ώστε να έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει, εφόσον αυτό που κάνουν δεν είναι για κερδοσκοπικούς σκοπούς αλλά για την βελτίωση της πνευματικής κληρονομιάς μας.

Πες ότι δημιουργώ ένα τραγούδι, εάν το διαθέσω στον κόσμο χωρίς να διατηρήσω την πνευματική ιδιοκτησία (πες μέσω των creative commons) τότε ουσιαστικά το τραγούδι διατίθεται στην ανθρωπότητα σαν σύνολο. Ένα τραγούδι ή γενικά οποιαδήποτε δημιουργία, θα μπορούσε να διατεθεί στην οργάνωση για “κρίση” η οποία δεν θα είναι τίποτα παραπάνω από ένα δημόσιο, ανοιχτό δημοψήφισμα το οποίο θα δείχνει πόσο καλή είναι αυτή η δημιουργία. από εκεί και πέρα το άτομο που δημιούργησε το τραγούδι θα μπορεί είτε να κερδίζει ένα πόσο από κάρμα κάθε φορά που ένα μέλος ψηφίζει ίσο με είτε με τον μέσο όρο ή με το νούμερο που ψήφισε το άτομο (πάντα μέσα σε μια συγκεκριμένη κλίμακα, πχ 1-10) ή θα μπορούσε στην αρχή κάθε μήνα να κερδίζει κάποιο κάρμα ίσο με τον μέσο όρο του δημοψηφίσματος επί κάποιο σταθερό νούμερο το οποίο θα πέφτει μήνα με μήνα ως ένα κατώτατο σημείο. Τέλος πάντων ιδέες είναι αυτές.

Όπως και να έχει, αυτό το σύστημα μπορεί μεν να μην κάνει τους καλλιτέχνες πλούσιους αλλά σίγουρα τους επιτρέπει, εφόσον έχουν δημιουργήσει αρκετά έργα, να ζούνε από τις δημιουργίες τους. Χρησιμοποιώντας το κάρμα που κερδίζουν για να βρουν στέγη και τροφή από την οργάνωση. εάν θέλουν να γίνουν πλούσιοι (γιατί η δόξα, εφόσον είναι καλοί είναι σίγουρη) τότε μπορούν να γίνουν σκλαβάκια των καπιταλιστικών εταιριών και να ελπίζουν…

Το αστείο με όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι δεν προσπαθεί να κάνει κάτι ριζοσπαστικό αλλά αντιθέτως, δουλεύει μαζί με το καπιταλιστικό σύστημα. Βασίζεται στο γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που νιώθουν καλύτερα όταν προσφέρουν χωρίς αντάλλαγμα και ότι δημιουργούν χωρίς να περιμένουν να γίνουν πλούσιοι. Αυτή η οργάνωση θα προσπαθήσει να εξομαλύνει τον κατώτατο παρονομαστή ώστε, το λιγότερο να έχεις ο καθένας μας μια αξιοπρεπή ζωή. εάν όμως κάποιος παρ’ ολ’ αυτά θέλει να γίνει πλούσιος, μπορεί να ακολουθήσει τον καπιταλιστικό τρόπο σκέψης και να το επιχειρήσει, δεν τον σταματάει κανείς. Απλά δεν θα κερδίζει κάρμα.

Αναγνωρίζω ότι η πλεονεξία που κινεί τον καπιταλισμό ήταν και ο κυριότερος μοχλός ανάπτυξης που υπήρχε μέχρι τώρα. Ο κόσμος δημιουργούσε καινούργια πράγματα για να βγάλει χρήματα. αλλά λόγο αυτής ακριβώς της πλεονεξίας τώρα η πρόοδος έχει αρχίσει να χάνει ταχύτητα. Όταν οι καινοτομίες πια δεν προέρχονται από μεμονωμένα άτομα με “αστέρια στα μάτια τους” αλλά από μεγαλοεταιρίες οι οποίες χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να κλειδώσουν τον ανταγωνισμό (πατέντες, “πνευματική ιδιοκτησία” κλπ) τότε ο καπιταλισμός δεν εξυπηρετεί πια την πρόοδο, αλλά τον εαυτό του.

Φαντάσου τώρα έναν άνθρωπο ο οποίος έχει τόσο αξόδευτο κάρμα. Τι σκέψεις θα κάνεις για αυτόν, που ξέρεις ότι αυτό είναι κάτι χειροπιαστό, το έχει κερδίσει όχι με τα λόγια αλλά με τις πράξεις. Δεν είναι αυτός το απόλυτο παράδειγμα προς μίμηση; Ζει ανθρώπινα και σύγχρονος όλος ο κόσμος τον αγαπάει για την προσφορά του. Γιατί όχι;

Όλα αυτά λοιπόν σκεφτόμουν προχθές (Γιατί μου πήρε 2 μέρες να το γράψω αυτό) και δεν μπορούσαν να κοιμηθώ. Συνέχισα να το σκέφτομαι εδώ και εκεί, στο λεωφορείο ή στο φαγητό και όλο και καλύτερη μου φαίνεται σαν ιδέα.

Εγώ σκοπεύω να το προσπαθήσω πάντως. Αρχικά με την δημιουργία της σελίδας για τις δωρεές στα προγράμματα ανοιχτού λογισμικού και αργότερα ίσως με κάποια αρχική επένδυση από κάποιον που έχει τα ίδια αλτρουιστικά ιδανικά. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν έχω πολλή γνώση από web design, ειδικά για ένα τόσο μεγάλο project και μόνος μου δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τα καταφέρω και σκέφτομαι να βρω κάποιον να με βοηθήσει στο πρώτο στάδιο. Έχω σκεφτεί ήδη την αγγελία που θα βάλω.

Ζητείται ιδεαλιστής Web Designer για να αλλάξει τον κόσμο

web log free

Δωρεάν

Db0

Ο ανοιχτός κώδικας είναι ένα εναλλακτικό του καπιταλισμού

Ο ανοιχτός κώδικας (Open Source) προμηθεύει την βάση για μια μη-αγοραστική, μη-κρατική εναλλακτική οικονομία που προωθεί την οικολογία, δικαιοσύνη και την ανθρώπινη δημιουργικότητα. Αυτή η επισκόπηση, πρώτα δημοσιευμένη στο περιοδικό Red Pepper θα πρέπει να είναι ενδιαφέρον σε όλους τους ακτιβιστές.

Δωρεάν (αρχικός τίτλος: Free as in free beer)

Εάν πάρω τον εαυτό μου σαν παράδειγμα, οι τελευταίοι που ακούνε για το ελεύθερο ή ανοιχτού κώδικα λογισμικό (Open Source Software), είναι οι ακτιβιστές και οι συγγραφείς. Παρ’ όλ’ αυτά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι άτι πολύ μεγάλο και αρκετά ριζοσπαστικό διαδραματίζεται, το οποίο πιέζει της μεγαλοεταιρίες όσο και οι αντί-καπιταλιστικές διαδηλώσεις που ξέσπασαν μετά το Seattle.

Ξεκίνα τον ηλεκτρονικό υπολογιστή σου, μπες στο διαδίκτυο και, αναγκαστικά, θα χρησιμοποιήσεις ένα browser (περιηγητή) για να δεις την σελίδα που θέλεις. Το ενενήντα τοις εκατό των Η/Υ, έρχονται προ-εγκατεστημένα με τον Internet Explorer, οπότε όταν αγόρασες τον προσωπικό σου Η/Υ, ένα ποσοστό του κόστους πήγε στον Bill Gates.

Και όμως, περιηγητές ανοιχτού κώδικα, όπως ο Firefox, μπορούν να κατεβαστούν από το Internet.χωρίς κόστος και είναι γενικά αποδεκτό ότι κάνουν καλύτερη δουλειά από τα αγορασμένα προϊόντα. Το OpenOffice, ένα δωρεάν πακέτο προγραμμάτων γραφείου με σχεδόν 50 εκατομμύρια downloads, κάνει περισσότερα από τους εμπορικούς ανταγωνιστές του.

Το κίνημα του Open Source παράγει προγράμματα, σχέδια και ένα συνεχώς αυξανόμενο φάσμα από διάφορες μορφές πληροφοριών που αναπτύσσονται, διαδίδονται και συνεχώς βελτιώνονται.

Αυτά που λέω δεν είναι μόνο για τους “κομπιουτεράδες” (σσ. Κοινώς Geeks) . Ο Ράσμους Νίελσεν, ένας Δανός ειδήμονας της Μηχανογράφησης παρήγε την Vores Oel ή σε μετάφραση: “Η Μπύρα μας”` μια συνταγή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να προσαρμοστεί από οποιονδήποτε.

Αντιστεκόμενος στον Carlsberg ο οποίος κατοχύρωσε τα πνευματικά δικαιώματα της συνταγής toy για να αποτρέψει το…”κλέψιμο” της, η φιλοσοφία του ανοιχτού λογισμικού επέτρεψε στους Δανούς να αποκαταστήσουν την αλκοολούχα κληρονομιά τους.

Η Vores Oel λοιπόν, στα λόγια του διάσημου μπεκρή και πρωτοπόρου του ελεύθερου κώδικα, Richard Stallman, είναι “Ελεύθερη αλλά όχι δωρεάν” (“Free as in freedom, not free as in free beer”). Αυτό σημαίνει ότι εάν ένα μικρό ζυθοποιείο ξεκινήσει να φτιάχνει Vores Oel, μπορεί να πουλήσει την μπύρα αλλά όχι την συνταγή.

Έμαθα για το Οpen Source μόλις μερικές μέρες αφότου τελείωσα το βιβλίο μου για τον αντί-καπιταλισμό, Babylon and Beyond, έριξα μια ματιά στους υπολογιστές της δουλειάς και τους βρήκα όλους συνδεμένους στο Internet με τον Firefox. Μαθητές και συνάδελφοι που οι ικανότητές τους στον Η/Υ, δεν ξεπερνούν τα email και τον περιήγηση του ιστού, είναι όλοι δεινοί υποστηρικτές του λογισμικού ανοιχτού κώδικα.

Αν και η ορολογία είναι αμφισβητούμενη, το ανοιχτό/ελεύθερο λογισμικό είναι βασισμένο σε δύο κύριες τακτικές. Πρώτον, τα πακέτα πληροφοριών διατίθονται χωρίς κόστος αν και καμία φορά, χρήματα δημιουργούνται μέσω της παροχής συνοδευτικών προϊόντων ή υπηρεσιών. Ο Firefox διατίθεται από την Mozilla, η οποία παράγει έσοδα μέσω δωρεών στο Ίδρυμα Mozilla και συνεργασίες με εταιρικούς χρήστες.

Η συμμετοχική παραγωγή είναι το δεύτερη μοτίβο κλειδί. Οι χρήστες ενθαρρύνονται να προσαρμόσουν και να αλλάξουν τα προϊόντα – μια προσέγγιση στην οποία στηρίζεται η ανάπτυξη του ίδιου του παγκόσμιου δικτυακού ιστού. Ο Tim Berners-Lee, ο οποίος είναι ένα από τα δύο άτομα στα οποία αναγνωρίζεται ευρέως η εφεύρεση του διαδικτύου, συνδύασε προ-υπάρχων λογισμικό για να το δημιουργήσει και επέμενε να βασιστεί σε χρήση χωρίς πληρωμή ώστε να αναπτυχθεί γρήγορα.

Παρότι ο Bill Gates θεωρείται ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, ο παγκόσμιος ιστός, στον οποίο βασίστηκε μεγάλο μέρος της περιουσίας του, δημιουργήθηκε δωρεάν. Αυτό το περίεργο παράδοξο παρουσιάζει ένα παζλ για τους συμβατικούς οικονομολόγους και δείχνει ότι μια πολύ διαφορετική ιδέα της οικονομίας είναι εφικτή.

Οι οικονομολόγοι μπλέκονται σε κόμπους προσπαθώντας να εξηγήσουν το φαινόμενο του Open Source. Με λίγα λόγια, και για να αποφύγω περίπλοκες εξηγήσεις, οι παραδοσιακή καπιταλιστική οικονομία θεωρεί την απληστία αγαθή ή αλλιώς, σωστή. Εάν ο Tim Berners-Lee χρέωνε για κάθε κλικ στον παγκόσμιο ιστό, θα είχε πριν από πολύ καιρό εξαγοράσει τον Bill Gates και θα είχε χτίσει το πρώτο εξοχικό στο φεγγάρι.

Η κατανόηση του γιατί αυτά τα πράγματα συμβαίνουν δωρεάν, είναι πολύ δύσκολη για μια σχολή σκέψης η οποία θεωρεί ότι όλα κινούνται λόγο της υλιστικής πλεονεξίας.

Η κατασκευές του ανοιχτού κώδικα όμως, δημιουργούνται από ανθρώπους μόνο και μόνο για την αυτό-ικανοποίηση τους. Οι “σπασίκλες” των υπολογιστών δεν σκέφτονται «Πρώτα η καριέρα» αλλά δουλεύουν για την απλή πώρωση του να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο ή απλά να στρώσουν μερικά κολλήματα στο πρόγραμμα του φιλαράκου τους.

Η Wikipedia, η δικτυακή εγκυκλοπαίδεια, είναι γραμμένη, επεξεργασμένη και διαθέσιμη δωρεάν. Τα άρθρα της δεν έχουν ονομασμένους συγγραφείς οπότε ακόμα και η δόξα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ο σκοπός των ατόμων που συγγράφουν. Ο κόσμος απλά ασχολείται για την ικανοποίηση του να κάνει ακριβώς αυτό.

Κάποια πιο συμβατικά οικονομικά οφέλη αναδύονται από αυτό. Η ανάπτυξη του ελεύθερου λογισμικού κατεβάζει τα εργατικά κόστη και βοηθάει στο να πολιορκηθούν μονοπώλια όπως της Microsoft, κερδίζοντας για τον ανοιχτό κώδικα, συμμάχους μεταξύ των δεξιών ελευθεροφρόνων. Έχει κερδίσει την υποστήριξη τους λόγω αυτού που ο νομικός θεωρητής Yochai Benkler ονομάζει κοινωνικό συμμερισμό ( Social Sharing ).

Το περιοδικό The Economist, σε μια κίνηση σχεδόν όσο απρόβλεπτη όσο το να προσηλυτισθεί ο George Bush στον Σουφισμό, παραδέχεται ότι ο κοινωνικός συμμερισμός είναι μια εντελώς καινούργια μορφή οικονομίας η οποία λειτουργεί χωρίς την Αγορά και το Κράτος.

Αυτό έχει και προφανείς προοδευτικούς υπαινιγμούς. Η ‘Ελεύθερη’ Αγορά είναι στην πραγματικότητα χτισμένη στην αρχή της περίφραξης – το να μετατρέπει τους, προηγουμένως κοινόκτητους και ελεύθερους πόρους σε αγοράσιμα αγαθά. Αυτή είναι μια διαδικασία που μπορεί να παρατηρηθεί, σε μια από τις πιο στυγνές καταστάσεις της σήμερα, με τη μορφή των μεγαλοεταιριών οι οποίες προσπαθούν να πατεντάρουν τους φυσικούς φυτικούς σπόρους ώστε οι αγρότες οι οποίοι τους χρησιμοποιούσαν μέχρι τώρα δωρεάν, να αναγκάζονται να τους αγοράσουν – μια διαδικασία που οδηγεί στην οικονομική ανάπτυξη από την μία και στην φτώχεια και περιορισμούς της ελευθερίας από την άλλη. Μια παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο λογισμικό των υπολογιστών όπου η ικανότητα για δημιουργική συμμετοχή δεσμεύεται από την περίφραξη του προγραμματιστικού κώδικα σαν πνευματική ιδιοκτησία των εταιριών.

Το Open Source προκαλεί αυτή την προσέγγιση και επαναφέρει τα προγράμματα σε κοινή ιδιοκτησία. Αυτό όμως μόνο καινούργια ιδέα δεν είναι. Κοινοκτηματικά πολιτεύματα, οπού οι τοπικές κοινωνίες μοιράζονται την χρήση της κοινής γης, υπάρχουν διάσπαρτες στην ιστορία. Σε αυτές, ένας πόρος μπορούσε να δανειστεί και να χρησιμοποιηθεί από οποιονδήποτε εφόσον το επέστρεφε στην αρχική του κατάσταση. Με τον ανοιχτό κώδικα, αυτό που επιστρέφεται είναι πάντα πιο βελτιωμένο απ’ ότι ξεκίνησε.

Οι προσπάθειες να δημιουργηθεί κάτι δωρεάν, να διαμοιραστεί και να χρησιμοποιηθούν οι πόροι για να εξυπηρετήσουν την κοινωνία θα αντιστέκονται πάντα από τις μεγαλοεταιρίες οι οποίες αναγκαστικά προσπαθούν να προωθήσουν ανανεώσιμη περίφραξη. Το μη-εταιρικό ιδεώδες όμως είναι ότι η ελεύθερη χρήση των παραγωγικών πόρων θα διευκολύνει την δημιουργία μια κοινωνίας η οποία θα είναι και οικολογικά βιώσιμη αλλά και ισότιμη, βασισμένη στην εθελοντική συμμετοχή παρά στην προστακτική.

Το μέλλον λοιπόν της ριζοσπαστικής πολιτικής είναι αναπόφευκτα δεμένο με τον αγώνα για μια Open Source και ελεύθερης κοινωνίας. Μια μέρα, οι απόγονοι μας ίσως μένουν κατάπληκτοι που οι παππούδες τους συνήθιζαν να εργάζονται για το χρήμα και όχι για την ευχαρίστηση και την αναγκαιότητα.

Ο Derek Wall διδάσκει Ριζοσπαστική Πολιτική Οικονομία (Radical Political Economy) στο κολέγιο Goldsmith του Λονδίνου. Είναι ένας οίκο-σοσιαλιστής με κύρος και πρόσφατα έκδωσε το Babylon and Beyond: The Economics of Anti-Capitalist, Anti-Globalist and Radical Green Movements, Pluto. 2005. http://www.plutobooks.com/

Το αρχικό κείμενο αυτό το βρήκα εδώ