Tag: Night-life

More Scriptalicious Photos

Db0
3923

So once again I’m making a picture post both as to show off my new pics and also to check how well my new lightbox plugin is working. I used to have it before through WPG2 but with recent versions of it, it seemed to break my top slidebar so the navigation would not drop down anymore.

3926

So the pics in this post are all taken from previous nights in the Final Destination Club. I just recently uploaded them to my gallery but I didn’t have much to say about them.

4022

This time I was playing more with my new camera‘s low-shutter speed night shots and I managed to catch a few good ones with the low candlelight or the various glowsticks I brought. I also concentrated more in taking some shots of the nightclub (as opposed to just people) but without a nice tripod, the results were a little shaky.

398639773956

I also tried my hand with some more artistic pictures of stuff which are not half-bad if I may say so myself 🙂

3980398340403989

Generally it was good fun but unfrotunately the camera is not that good at taking videos in the dark as I wanted. I tried to film a tour of the club but I ended up filming mostly darkness. At the end, I ended up just taking pictures of dancing hawt goth chicks or just me playing with glowsticks 🙂

4007405540583992

So, that’s for now. More pics in the future

Trendy

Db02 Comments

Every time I end up in a trendy or “in” place, the experience solidifies my distaste for the whole scene.

On Friday a few colleagues from the [tag]ECB[/tag] had arranged a birthday party at a pizza place on the east side of Frankfurt. As one of them was Greek, I received an invitation as well along with a few others.

I was hoping to meet some people on the way there but everyone went there early and although I happened to enter the same Train as one of the birthday people, Reka, I did not recognise her in order to sit with them. Fortunately finding the place was not difficult.

Most people were having pizza (some with spinach…ugh) while I was busy either annoying them with my new shiny singing monkey balls (more on that soon) or taking videos of them while they were trying to talk. I must say that the aforementioned singing monkey balls were a great success among the participants, especially the two Greeks sitting close to me that were about to strangle me if I didn’t stop.

[coolplayer]http://www.dbzer0.com/gallery2/main.php?g2_view=core.DownloadItem&g2_itemId=674&.mp4[/coolplayer]

I also managed to convince Reka not to kill me for the time being.

After the pizza was finished we visited a night club on the back (I can’t even remember the name). The doorman almost did not let us in since we were not dressed for the occasion. I especially with my leather trenchcoat and long hair must have made him think twice. Fortunately he let us in (although in retrospect I might consider putting an “u” in front of the first word) and we paid 10 euros for that privilege after which I wasn’t in much mood to buy a drink.

The music inside was boring to tears. A monotone beat and some simple melody that changed slightly every 15 minutes or so. No passion, no melody, nothing. Just brain dead music that requires an equally brain-dead person to consider it worth 10 euros. Fortunately the rest of the group were pretty fun to be around and we ended up dancing for a few hours until everybody got sick of the place and decided to leave.

However it still does not fail to amaze me that these places are actually popular. What the hell do people find enjoyable there? The boring music or the look-alike people that inhabit them? Seriously the dress code is completely stupid. They force people to dress like everyone or they will not get in. As if we don’t have enough conformity in our lives that we need some more.

It is depressing to see so many people flock to these places just because the “beautiful girls” go there or whatever other excuse they find for themselves. Why are people so uncritical of this? When did pop music become so absolutely bland? How can people actually enjoy this and even pay dearly for the privilege is beyond me.

A thousand times better to go to a metal or rock place. Even Gothic music is leagues better than the stupid House and the people you meet or see in the former are certainly more interesting. At least now I know much better than to visit another such club in the near future.

Annoyance

Db0

It greatly annoys me that Night Clubs around here won’t allow me to take my Glow Staff with me. It’s just a frigging Glow Staff, what is the problem with it? I’m not going to kill anyone with it, just dance. It’s also light and not suitable for assault (as it would sooner break than hit hard)

Now, the Final Destination doorman allowed me in with it, the last time I was there but I believe it was mostly because he’s learning to play it as well and he recognises me as a regular. Even then, he told me not to dance with it, even if the stage was empty. What the hell? I’m not going to tear the stage down with a glostaff!

It’s amazingly stupid. In London they would allow even metallic staffs inside but not here. Paranoia.

Yesterday I went to U60 where some friends had gathered after Speak Easy. By amazing luck, I decided to take a taxi which brought me to the place as they were getting some cool air. As luck would have it, one of them had reserved a guest list pass for a male friend of his that didn’t come so the option was still open. He let me take it and I ended up saving at least 8€ or 14€ (Damn those places always seem to charge amazingly high). Nice enough place but with such repetitive music I could only truly enjoy it with the staff. I went ouside and asked the doorman

“Hey, can I ask you something. I’m thinking of bringing a glow staff next time, is that allowed?”
“What’s that?”

I point to the blue led he has running on the back

“Oh, a stick for light?”
“Yes, but it’s about *this* big”
“Sorry, not allowed.”
“But it’s just for dancing, why?”
“It’s just not allowed!”

Now, I don’t think there’s an actual rule. “No big sticks allowed” because I do not think there are many people bringing those around. It must be a case of preemptive cancellation. You know, when they stop you doing something because they’re not familiar with it.

In this case, it just stops me from going to the place again since the only reason to do so would be to use the staff. Although there were many beautiful girls around, the music just doesn’t cut it for long exposure.

Very annoying.

Random Picture of me

Db0

Hah! I just found a picture that included my ugly face blogged into the livejournal of a guy I met at the [tag]Final Destination[/tag]. I have no idea what he’s talking about since it’s all in German and the translation tools available do a pretty crappy job (Something about Teutons with big smiles? Dunno).

I also liked the way he made those composite pics, It’s a nice way to save space in the blog.

Now I met this guy at the Final D. but only yesterday we started talking to any serious length. He seems pretty cool and he’s actually got a philosophy similar to mine. He’s also has a Last.fm account 🙂

Now that I mentioned the Final…it was great yesterday! It was playing Kingdom for a Heart when I entered which really started the night on the right foot and later on the Power Metal just kept on coming. It’s just great when the DJ is wearing an Edguy T-Shirt 🙂 I heard two Sonata songs in one night which is more than I’ve ever heard in a single night club ever. Good times…

Κουλτούρα

Db0

Finally γνώρισα μερικά άτομα απο εδώ πέρα. Mετά απο 3 εβδομάδες μεν αλλά επιτέλους δε.

Είναι πολύ καλό αίσθημα όταν εκεί που δεν ξέρεις πως να πλησιάσεις τον κόσμο, όταν κάνεις δεν σε κοιτάει καν, έρχεται απο το πουθενά ένα παληκαράκι και σου ποιάνει την κουβέντα. Έτσι γιατί σε είδε να κάθεσαι μόνος σου.

Έτσι έγινε και σε μένα, και γνώρισα 4 ατομάκια. Πολύ το χάρηκα.

Στο τέλος τους μάθαινα Ελληνικές βρισιές. Σήμερα το μάθημα είχε το “Άι Γαμήσου “ (Fuck off), “Γαμω το κέρατο μου” (Fuck my horn), “Θα μου κλασεις τ’αρχιδια” (You’ll fart my testicles) και φυσικά το “Μαλάκα” (Wanker) και όλα αυτά μαζί με την εξήγηση για το πότε και πώς είναι η σωστή χρηση.

Έτσι για να ανταλλάζουμε κουλτούρα

Second Interview

Db0

Δεύτερη συνέντευξη στην SEGA λοιπόν. Τελικά το ραντεβού κανονίστηκε για Τρίτη διότι οι Άγγλοι είχαν Πάσχα την Δευτέρα. Ο Παύλος διάβαζε υποτίθεται hardcore οπότε δεν έλεγε ιδιαίτερα να πάω σπίτι του. Ευτυχώς ο Κώστας ο Μελάς δεν είχε πρόβλημα να με φιλοξενήσει για 3 βράδια οπότε το κανόνισα έτσι.

Αυτή τη φορά ευτυχώς το εισιτήριο ήταν φθηνότερο κατά 120 έουρο, αλλά αυτό δεν το έκανε ιδιαίτερα οικονομικό πάλι. Τώρα θα έφευγα Σάββατο πρωί στις 7 η ώρα και μετά θα γύρναγα την Τετάρτη στις 7 (όπως την προηγούμενη φορά δηλαδή, Λονδίνο-Αθήνα-Θεσσαλονίκη).
Επειδή σαν κλασσικός κραιπαλάς δεν ήθελα να χάσω και το βράδυ της Παρασκευής στην αγκαλιά του Μορφέα, κανόνισα με την Φωτεινή και βγήκαμε για μπύρες στο Cult. Εκεί η σερβιτόρα μου έδωσε κάποια hints αλλά τελικά μαλακιζόταν και όταν της την έπεσα μέσα στην τουαλέτα μου έκανε την πάπια, ότι και καλά έχει σχέση. Αρχίδια δηλαδή. Εγώ πιστεύω ότι κώλωσε. Μου έλεγε και η άλλη για το δράμα της με τον τυπά που γουστάρει αλλά δεν κάνει καν τον κόπο να του το δείξει ξεκάθαρα και ξενέρωνα.

Τεσπα, η Ηρώ η οποία ήταν να έρθει σε μισή ώρα τελικά ήρθε σε τρεις και πήγε κατευθείαν Dizzy όταν δεν μας βρήκε στο Cult. Η Φωτεινή την έκανε γιατί ήταν κουρασμένη και εγώ πήρα την Ηρώ και πήγαμε για disco στο 8Ball. Εκεί έκατσα μέχρι τις 5:20 και μετά την έκανα καρφωτός για το αεροδρόμιο μιας και είχα πάρει την τσάντα μου μαζί. Απογοήτευση μέσα στο 8Ball όμως. Όχι μόνο έμαθα ότι έχασα την Ειρήνη για λίγο, αλλά η Άννα (η ψηλή μικρούλα) έκανε την πάπια επίσης. Μόνο η Άννα η κοντή-μεγάλη ήταν πιο φιλική αλλά αυτή πάντα έτσι είναι. Με αυτήν έπεσε ένα σεβαστό χούφτωμα και στο τέλος με είχε αγκαλιάσει λες και περίμενε να την φιλήσω αλλά δεν έκανα καν τον κόπο. Μια χυλόπιτα είναι αρκετή.

Αγγλία έφτασα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και μετά από συνεννόηση με τον Κώστα έφθασα στον σταθμό κοντά στο σπίτι του και ήρθε να με πάρει.
Η Μαρία φυσικά το παράκανε με την περιγραφή της. Δεν ήταν τίποτα απίστευτο το δωμάτιο αλλά εάν ήταν ένα πράγμα, αυτό ήταν “γαμιστρώνας”. Το κόκκινο νέον γύρω-γύρω στο πάτωμα ήταν όλα τα λεφτά το βράδυ. Σύμφωνα με την περιγραφή του Κώστα:

“Το ανάβεις και η γκόμενα ανοίγει τα πόδια σε χρόνο DT”.

Η Μαλακία είναι ότι δεν ήμουν καλά προετοιμασμένος (sleeping bag/πετσέτες) οπότε αναγκάστηκα να δανειστώ μια πετσέτα από τον Κώστα καθώς και ένα στρώμα θαλάσσης για να κοιμηθώ. Γενικά δεν φάνηκε να τον ενοχλώ πολύ με την παρουσία μου. Αν μη τι άλλο, πιστεύω ότι κάναμε καλή παρέα.

Την πρώτη νύχτα, το Σάββατο δηλαδή, ο Κώστας είχε κανονίσει να πάει σε ένα super event σε κάποια night club που το κάνανε μαζί. Μη έχοντας άλλη επιλογή (εκτός από το να κάτσω σπίτι να διαβάζω Νίτσε δηλαδή) πήγα μαζί του. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να μου βρει κει εμένα εισιτήριο από το Internet οπότε έπρεπε να κάτσω στην ουρά για να μπω. Παρ’ολ’αυτά μπήκα μόλις 10 λεπτά μετά από αυτόν και μετά από ένα ξέφρενο ψάξιμο τελικά συναντηθήκαμε (μπήκαμε από εντελώς αντίθετες πόρτες). Εγώ πλήρωσα και 3,5 λίρες λιγότερο, χο-χο!

Μέσα, όπως ήταν αναμενόμενο, γινόταν πα-νι-κός. Είχε μερικές χιλιάδες άτομα στριμωγμένα και από ορισμένα choke-points σου έβγαινε η πίστη για να περάσεις.
Tο μέρος είχε τρεις σκηνές. Μια ήταν με trance-dance και οι άλλες 2 ήταν με live από dance-trance και ότι άλλη μαλακία παίζανε εκεί.
Γενικά είχε πολλές ωραίες κοπέλες αλλά με την προφορά μου ήταν δύσκολο να συνεννοηθώ. Όταν προσπάθησα η άλλη αναγκαζόταν να μου επαναλαμβάνεται 3 φορές κάθε φορά, κάτι που σκότωνε το όλο θέμα. Σημεία αναφοράς ήταν στην πρώτη σκηνή οπού ήταν τόσο ασφυκτικά που νόμιζες ότι ήσουν σε heavy metal συναυλία. Πολύ σπρώξιμο ρε παιδί μου. Στην δεύτερη σκηνή, έπαιζε κάτι alternative-industrial πραγματάκια αλλά το αστείο είναι όταν βγήκε μια γκόμενα στην σκηνή με κάτι δικά της. Ο χώρος κυριολεκτικά άδειασε. Πολύ ξενέρωμα. Τέλος στο bar/chill out σημείο εκεί που καθόμουν, σε μια φάση έφυγε ο διπλανός μου και έβαλε τα γυμνά της πόδια μια τύπισσα. Πειραχτήκαμε λίγο και μετά σηκώθηκε και μου πρότεινε ένα μπουκάλι νερού με ένα θολωμένο νερό μέσα

‘Do you want some’ μου είπε
‘Yeah, why not’
‘Ok, but just a little alright’
Το παίρνω και το μυρίζω
‘What is it? Some kind of alcohol?’
‘MDMA’
‘What’s MDMA?’
Παίρνοντας πίσω το μπουκάλι και σφραγίζοντάς το χωρίς να πιω τελικά ‘Where are you from?’
‘Greece’
‘Ah…Ecstacy’
‘Ooooh’

και αυτό ήταν το τέλος της συζήτησης. Ένοιωσα λίγο dork που δεν κατάλαβα αμέσως ότι ήταν ναρκωτικό αλλά δεν πειράζει. Καλύτερα που δεν δοκίμασα στο χύμα.
Τελικά γυρίσαμε, αφότου έκανε ο Κώστας σκληρά παζάρια με τους “μαύρους” ταξιτζήδες, πληρώνοντας 20 λίρες και ξεράθηκα στον ύπνο.

Την επόμενη μέρα είχε τρελή έξοδο σε pub. Αρχικά συναντηθήκαμε κατά τις 13:30 κοντά στο Cutty Shark με ένα φίλο του Κώστα, τον Mat και αρχίσαμε να λέμε διάφορα. Η πλάκα είχε ότι δεν έλεγαν να μας αφήσουν ήσυχους στο τραπέζι.

Αρχικά έρχονται δυο κυρίες και ρωτάνε:

‘Hello, may the two of us sit at the other edge of the table?’
‘No problem at all’ απαντάει ο Mat.

Ε με το που έδωσε το OK κάνουν νόημα οι τύπισσες και τσούπ! Εμφανίζονται από το πουθενά 4 παιδιά και ένας μπαμπάς, κάθονται στο τραπέζι και αρχίζουν να κάνουν pic-nic ενώ εμείς οι τρεις έχουμε μείνει με ανοιχτό το στόμα.

‘Excuse me’ Λέει ο Mat ‘I thought it was only the two of you’

Και με μία απάθεια που σκοτώνει, γυρνάει η μία από τις κυρίες μισοχαμογελόντας:

‘You were wrong.’

Και μένουμε μαλάκες….
Ευτυχώς την έκαναν μετά από λίγο αλλά δεν προβλεπόταν να μείνουμε μόνοι μας. Μετά από λίγο έσκασε μύτη μια χοντρούλα και ζήτησε να κάτσει μαζί μας. Υποτίθεται ότι περίμενε κάποιους φίλους της από το Cutty Shark. Μας έπιασε την πάρλα που λες και πρέπει να ήταν λίγο τρελή. Μας έλεγε για τα δώδεκα κοτοπουλάκια που αγόρασε και πως το ένα το έκανε δώρο και ένας φίλος της έκατσε πάνω του και το έλιωσε. Μετά, χωρίς να το ζητήσουμε έτσι, μας έδειχνε ζωγραφιές της από γυμνά μοντέλα. Μας μοίραζε σοκολατένια αυγουλάκια, χωνόταν συνέχεια προσπαθώντας να μας πιάσει την κουβέντα και γενικά είχε αρχίσει να γίνεται ενοχλητική. Ευτυχώς στην έκανε και αυτή σχετικά γρήγορα.
Πάλι όμως δεν έμελλε να μείνουμε μόνοι μας σε εκείνο το καταραμένο τραπέζι, και μια παρέα ζήτησε να κάτσει. Ευτυχώς αυτοί δεν έκανα τίποτα περίεργο.
Ύστερα από αυτό ήρθε ένα άλλο παλικαράκι που δεν θυμάμαι το όνομα του και την κάναμε για άλλη pub.

Γενικά γυρίσαμε όλες τις pub της περιοχής και άρχισαν να μου ρίχνουν πολύ δούλεμα βλέποντας πόσο λίγο πίνω. Ειδικά, και εδώ πρέπει να το παραδεχτώ ότι δεν ήταν σοφή κίνηση, όταν σε μια φάση παράγγειλα κόκα-κόλα. Ε εκεί άρχισε το μεγάλο δούλεμα το οποίο δεν σταμάτησε παρά όταν χωρίσανε οι δρόμοι μας. Με δούλευαν για τα πάντα, από το γεγονός ότι δεν πίνω πολύ, ως το ότι θέλω να μάθω Φλάουτο κάποια στιγμή (Ας είναι καταραμένος ο Κώστας που το ανέφερε) και ότι άλλο μπορούσαν να βρουν. Εδώ κατάφεραν να κάνουν τυχαία άτομα γύρω στο μπαρ να με δουλεύουν. Ευτυχώς τα πήρα όλα in-good-spirit και κάναμε γενικό χαβαλέ. Τους αποκαλούσα μπάσταρδους σε κάθε ευκαιρία όμως.

Σε μια φάση πήγαμε και σε ένα μεξικάνικο όπου διαγωνιζόμασταν για το ποιο κοκτέιλ ήταν το πιο gay και αν και του Mat ήταν το χειρότερο, το τελικό πόρισμα, το οποίο έβγαλε η κοπέλα του, μια χαριτωμένη μαύρη η οποία με κοιτούσε πολύ έντονα, ήταν ότι εγώ είχα το πιο gay κοκτέιλ. αλλά που να το ξέρω ότι το Chocolate Fantasy θα είχε τόσο ηλίθιο ποτήρι και ασπριδερό χρώμα; Αδικία!
Πλάκα είχε που την πέφταμε όλοι στην χαριτωμένη σερβιτόρα, ακόμα και ο Mat ο οποίος ήταν κομμάτια σε εκείνη την φάση, μπροστά στην δικιά του. Τελικά καταφέραμε, μετά από δική μου παρέμβαση, να της πάρουμε το email το οποίο τσέπωσε ο Κώστας και “υποτίθεται” θα στείλει ΄ένα ουδέτερο μήνυμα ώστε να διαλέξει ανάμεσα σε εμένα και αυτόν.
Η Μέρα τελείωσε κατά τις 11 σε μια τελευταία pub όταν πιο ο Mat είχε γίνει γκολ και είχε να λέει ασυναρτησίες (Συγκεκριμένα είχε κολλήσει να με ρωτάει εάν είμαι μάγος και εάν μπορώ να κάνω spells, ό,τι νάναι…)

Την Κυριακή δεν κάναμε τίποτα ιδιαίτερο, για την ακρίβεια εγώ κοιμόμουν όλη την ημέρα. Το βραδάκι πήγαμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο, αφότου φτιάξαμε το ηχοσύστημα, στο κέντρο του Λονδίνου και ο Κώστας μου έδειχνε τα αξιοθέατα. Πλάκα είχε σε μια φάση που καθώς είχε ψιλοβραδιάσει και γυρνάγαμε πίσω αμίλητη, έπεσε ένα τραγούδι που είχε refrain “This is Rock & Roll” και σε συνδυασμό με τα κίνηση μέσα στο Λονδίνο έδινε μια σουρεαλιστική εντύπωση, λες και βγήκε από ταινία.

Το βράδυ κατευθυνθήκαμε στο σπίτι του Παύλου, ο οποίος από την αρχική ιδέα του να πάμε με μια παρέα του σε pub, το γύρισε στο να πάμε εμείς οι τρεις σε pub και τελικά στο να κάτσουμε σπίτι του να πιούμε κρασί. Ε τον βούδα, ούτε να κουνηθεί δεν ήθελε. Τίποτα άλλο ενδιαφέρον εκτός από την πλάκα που ρίχναμε όταν μπριζονόταν καθώς εξιστορούσε και κούναγε το κεφάλι του σαν τον Βέγγο.
Η Δευτέρα ήταν η μέρα της συνέντευξης. Ξύπνησα μαζί με τον Κώστα και ξεκίνησα μόνος μου κατά τις 11 παρά. Έφτασα αρκετά νωρίς, πράγμα που βοήθησε γιατί μπερδεύτηκα με τους δρόμους και έκανα 20 λεπτά για να φτάσω.
Στην είσοδο του κτιρίου (που στεγάζει 4 εταιρίες btw) έπρεπε να υπογράψω ένα χαρτί. Όταν η μια από τις κοπέλες είδε το όνομα μου προσπάθησε να το προφέρει και δεν μπορούσε. Όταν με ρώτησε από που είμαι και της είπα Ελλάδα, έβγαλε ένα επιφώνημα έκπληξης και με κάρφωνε στα μάτια. Αυτή ήταν από την Λιθουανία στην οποία και Κωνσταντίνους έχουν και έχουν και αρκετούς μαλλιάδες, οπότε με πέρασε για πατριώτη. εάν μπω στην Sega ίσως να την κάνω “πατριώτισσα” πάντως 😉

Για την συνέντευξη πάλι με στήσανε 10 λεπτά και τελικά πήγα με τον Ito κατευθείαν. Πήγαμε σε ένα πιο χαλαρό μέρος και ήρθαν μαζί και τα άτομα από την ομάδα του IT. Το σχέδια ήταν να τους γνωρίσω και να δω πόσο καλά ταιριάζω. Ονόματα δεν θυμάμαι αλλά πιστεύω ότι υπήρχε καλή χημεία μεταξύ μας. Και χαβαλέ κάναμε και φάνηκε ότι ήξερα αρκετά πραγματάκια, και πιστεύω ότι έδειξα ενθουσιασμό και είχαμε και κοινά ενδιαφέροντα.

Οι ερωτήσεις τους κυμαίνονταν από το πόσο ασχολήθηκα με το Linux στο ποίους συγγραφείς διαβάζω στο Battlestar Galactica, το οποίο όταν το ανέφερα ενεργοποίησα τον Ito. Καλό σημάδι πιστεύω. Μου έκανε και μια ερώτηση παγίδα “Ποια είναι η χειρότερη εμπειρία μου από την δουλειά ή ποια είναι η μεγαλύτερη καταστροφή που έχω προκαλέσει” εκεί, σχεδόν αμέσως, μου ήρθε η ιστορία με την τρυπάνι του Παντούλια στο σχολείο. Πολύ πίκρα αλλά τους έκανε να γελάσουν χωρίς, πιστεύω, να δείξω ότι ήμουν κακός στην δουλειά μου.

Στο τέλος ο Joan μου έκανε μερικές τυπικές ερωτήσεις σημειώνοντας τις απαντήσεις μου. αλλά μου είπε “You’re doing fine, don’t worry” οπότε, δεν ξέρω, πιστεύω ότι όλο το θέμα πήγε καλά. Υποτίθεται θα πάρω την απάντηση τους μέσα στην εβδομάδα (σήμερα έχει συνέντευξη το τελευταίο άτομο) και λογικά από αύριο θα ξέρω. Είμαι λίγο αγχωμένος και παρά την θέληση μου, νοιώθω οπτιμιστής για αυτή την θέση. Δεν το θέλω φυσικά γιατί εάν μου πουν όχι, που είναι αρκετά πιθανό, θα με ρίξει, αλλά, ρε γμτ…πιστεύω τα πήγα πολύ καλά στην συνέντευξη και την ίδια άποψη έχει Παύλος και Κώστας.

Ίδωμεν.

Ο γυρισμός ευτυχώς ήταν εύκολος και ήρθα καπάκι στην δουλειά από το Αεροδρόμιο πληρώνοντας το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 8 εύρο για ένα ταξίδι 15 λεπτών…

Τώρα έχω καθαρίσει τον υπολογιστή μου απο ενοχοποιητικα στοιχεία και προετοιμάζομαι ψυχολογικά για να παραιτηθώ μια απο αυτές τις μέρες.

Πολύ Λάρισσα

Db0

Την Παρασκευή, περνώντας τυχαία απο την Ναβαρίνου (αφότου έψαχνα για εισιτήρια και μετά βαριόμουν να κλειστώ σπίτι) πέτυχα τον Αντώνη, τον κοντάρο-sensei, ο οποίος καθόταν με 2 όμορφες κοπελίτσες απο την Λάρισσα, την Χρύσα και την Γιούλη.
Έκατσα λιγάκι μαζί τους αλλα όχι πολύ ώρα γιατι ήθελα να πάω σπίτι να ασχοληθώ με την python (μαλακία τελικά γιατι απλά έκατσα να παίζω παιχνίδια μέχρι τις 1)

Την άλλη μέρα, το Σάββατο δηλαδή, με πήρε τηλέφωνο ο Αντώνης ο οποίος βρισκόταν στην Ναβαρίνου μαζί με τις κοπέλες και μου είπε να πάω να τους βρώ.
Η μέρα, παραδόξως ηταν υπέροχη. Πολύ ζεστή και καθαρή. Ό,τι πρέπει για κονταρο-εξάσκηση δηλαδη.
Αυτοί ήταν ήδη εκεί κατα τις 4 που πήγα και τους βρήκα και τελικά κάναμε κονταριές μέχρι τις 9 η ώρα. Κατα τη διάρκεια μαζέψαμε αρκετό πλήθος απο παιδιά που καθίσανε μαζί μας. Άλλοι έτσι χύμα και μερικοί που ξέρανε διάφορα άλλα ζογκλερικά (μπάλες, flowesticks).
Πολύ χαβαλές γενικά.

Κατα τις 10, το διαλύσαμε καθώς οι κοπέλες έπρεπε να πάνε να βρούνε κάτι Λαρισσαίους αλλα δεν γουστάρανε. Υποτίθεται θα λείπανε για κάνα μισάωρο αλλα τελικά έγινε μιαμισάωρο.
Εγω απο την άλλη πήγα απο το σπίτι για να αφήσω το κοντάρι και να χαλαρώσω λίγο και γύρισα μετά απο 1 ωρίτσα.

Βρήκα τον Αντώνη να κάθεται μόνος του και περιμέναμε τις κοπέλες, οι οποίες ήρθαν και ξαναφύγαν για να αλλάξουν. Περιμέναμε μια φίλη του Αντώνη για να πάμε σε ένα πάρτυ αλλα αποδείχτηκε πολύ ακριβό και δεν ακολούθησα. Αντιθέτως βρέθηκα με την Λίλα αφότου με πήρε τηλέφωνο (πράγμα που μου φάνηκε εξαιρετικά περίεργο) και τελικά πήγαμε απο το κουρδιστό πορτοκάλι μια βόλτα.

Βρήκε γκόμενο λοιπόν. Δεν πειράζει, πάμε γι’ αλλα.

Μετά απο συννενόηση με την Χρύσα, που ούτε αυτή πήγε μαζί με τον Αντώνη στο “Lido”, πήγαμε και τις βρήκαμε στο Fun-Key μαζί με την Λίλα (που της είχα εξηγήσει οτι μου άρεσε η Γιούλη, και ήθελε να την γνωρίσει).
Καθίσαμε μαζί τους και σιγά σιγα έπαιρνα την εντύπωση οτι με γούσταρε η Χρύσα μιας και έτεινε να μου ποιάνει το χέρι και τέτοια πράγματα.
Τις πείραζα και τις 2 αλλα πιο πολύ ανταπόκριση έβλεπα απο την μεριά της Χρύσας, συνέχιζα όμως να επιμένω με την Γιούλη ωσπου σε μια φάση όντως μου έποιασε το χέρι και μετά, όταν ακούμπησα πάνω της με την πλάτη, ανταποκρίθηκε όπως περίμενα.

Παρ’ολ’αυτά, όταν βγήκαμε έξω ήταν πιο ψυχρή. Ίσως να είναι ντροπαλή, δεν ξέρω, αλλα τσαντίσικα. Δηλαδη, εντάξει, ποιανόμαστε χεράκι-χεράκι μέσα στο Fun-Key και απ’εξω δεν μπορεί να συνεχιστεί;
Τέλος πάντων, η νύχτα τελείωσε χωρίς φιλί.
Η Λίλα πιστεύει οτι πάει καλά το θέμα, αλλα εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρος.

Το Βράδι είδα την Γιούλη στο όνειρο μου.

Την Κυριακή είχαμε κανονίσει να βρεθούμε για κοντάρι πάλι αλλα άλλαξε ο καιρός και ο Αντώνης είχε πάει και για καφέ με μία άλλη φίλη του. Οπότε έστειλα μήνυμα στην Γιούλη και την βρήκα στο Bolivar μαζί με την Χρύσα και ένα άλλο παιδί.
Πάλι ήταν σχετικά ψυχρή αλλα με κοίταζε με αυτά τα πανέμορφα μάτια της και τρελαινόμουν. Τελικά αλλάξαμε 4 φορές τραπέζι γιατι μία κρύωνε η Γιούλη, μία βαριόταν ο Άρης (το άλλο παιδί) και μία ήρθαν κάτι φίλες των κοριτσιών. Σε μια φάση, αφότου είχε φύγει ο Άρης, βαρέθηκα και ‘γω, και πήγα να βρώ την Ειρήνη που είχε καθίσει στο Snob (Ωραίο μαγαζάκι btw).

Τελικά δεν ξέρω τι θα γίνει με την Γιούλη. Εμένα μ’αρέσει πολύ αλλα δεν ξέρω τι συμβαίνει στο μυαλό της. Φαντάζομαι οτι κλασσικά, δεν ξέρει θέλει οπότε προσπαθώ να μην ασχολούμαι.
Τώρα ξέρω οτι θα είναι εδώ μέχρι και σήμερα αλλα εαν δεν κάνει τον κόπο να με πάρει κανα τηλέφωνο, εγώ δεν πρόκειται. Άλλωστε έχω και προετοιμασίες να κάνω.

Photobloggin'

Db0

Ουρίστε και μερικές φωτογραφίες που μου τράβηξαν αυτές τις ημέρες.
Ευτυχώς πέτυχα την Ηρώ στο Harley με την καινούργια της ψηφιακή. Οι πρώτες είναι απο εκει ενώ είμαι ντυμένος καρναβάλι. Υποτίθεται οτι είχα ντυθεί Van Helsing αλλα τελικά κατάντησα να μοιάζω πιο πολύ με τον Δράκουλα 🙂

Με την Χριστίνα.

Με την Ηρώ

Παραδόξως, την “ενδυμασία”, εαν και την σκέφτηκα τελευταία στιγμη (Πραγματικά. Μισή ώρα πριν βγώ) βγήκε σχετικά καλή, τουλάχιστον απ’οτι μου είπαν (στο 8-Ball, απο μια χαριτωμένη σερβιτόρα που με κέρασε και σφηνάκι no less)

Οι υπόλοιπες είναι απο την επόμενη Παρασκευη στο Dizzy οπου βγήκα με την Ηρώ και την Φωτεινή και κάναμε μαλακίες.


‘Μωρό μου, ξέρεις τι θέλω ε; ε; ε;’ *wink* *wink*
Γαμάτη φάτσα 🙂


Heavy!


Headbangin’

Ωραία πράγματα. Τώρα περιμένω να πάρω τις υπόλοιπες απο την Δώρα.

"Θα μου δώσεις ένα φιλι;"

Db0

Αφότου ξύπνησα κατά τις 12:30 χθες, πήγα κατευθείαν στο 8-Ball club μαζί με την Δώρα και την παρέα της. Μαζί λοιπόν ήταν η Έλη, και αρκετές άλλες κοπέλες μαζι με κάτι μαντραχαλάδες.
Μια γρήγορα βόλτα στο μέρος μου αποκάλυψε τον Μάκη (Magic) και της δύο Blackουδες, Μαρία & Σοφία.

Anyway, κυρίως προσπαθούσα να ψαρέψω το εαν η Έλη με γουστάρει χωρίς να ξενερώσω την Δώρα συγχρόνως αλλα δεν κατάλαβα και πολλά. Δυστυχώς η Έλη ή δεν με γουστάρει ή ξέρει να κρύβεται πολύ καλά. In any case, αρκετός χωρός, έβαλε και ωράια τραγουδάκια αλλα τίποτα συγκλονιστικό.
Σε μία φάση πήρα και την Σοφία να χορέψουμε αλλα δεν ξέρω…αυτή η κοπέλα πρέπει να είναι απίστευτα ντροπαλή.

Τέλος παντως, σε μια φάση που και η Δώρα και η Έλη είχαν κουραστεί, πήγα στην πίστα και εποιασα ένα φίλο μου εκεί (Τον Rasta μωρε, δενθυμάμαιτονοματου) και καθώς έπαιζε ένα countyειδές τραγούδι, πιαστήκαμε απο τους όμους και κάναμε μαλακίες. Έτσι όπως είμασταν λοιπόν, μπήκαν και άλλες 2 κοπέλες μέσα απο τις οποίες η μία με έποιασε κατευθείαν αγκαλιά. Μετά τον τραγούδι δε, συνεχισαμε να χωρεύουμε για λίγο μέχρι που επέστρεψα στην βάση μου.

Την είδα αργότερα να έχει ποιάσει ένα μπουκάλι μπύρα και να το κατεβάζει μονοκοπανιά, ενώ της το κρατούσε ενας μουσάτος, οπότε έβλεπα για το που το πήγαινε η κοπελιά.
Μετα απο λίγο πήγα να πιω λίγο νερό και ήταν μπροστά, οπότε την ποιάνω και της λέω

“Μια, συμβουλή. Μην πιείς άλλο γιατι δεν θα σου βγει σε καλό”
“Μα ήδη είμαι γκολ” μου λέει
“Καλά, αλλα μην πίνεις άλλο”
“Το όνομα σου”
“Κώστας”
“Έλη”
“Χάρηκα που σε γνωρισα Έλη…”

Οπότε με ποιάνει να χορέψουμε. Δεν είχα όρεξη όμως και την άφησα μετ’απο λίγο.

Δεν περασαν 10 λεπτά και ήρθε αυτή σε εμενα, μπροστά στις άλλες, και με πήρε να χωρέψουμε. Ε νταξ βαριόμουν και ‘γω, οπότε την χώθηκα.
Σε μια φάση έτσι όπως είμασταν μου λέει:

“Θα μου δώσεις ένα φιλί”
“Ορίστε;!”
“Θέλω ένα φιλί”

Την ποιάνω και’γω και της δίνω ένα φιλί στο κούτελο

“Όχι τέτοιο φιλί”
“Δηλαδή τι φιλί;”
“Στο στόμα”

Γαμώτα…γιατι δεν μου συμβαίνουν αυτά όταν δεν είναι μπροστά γκόμενες που γουστάρω. Σκέφτομαι τώρα, εαν την φιλίσω, πάει κάθε ελπίδα που είχα να κάνω κάτι με Δώρα ή Έλη, και άλλωστε έιναι κομμάτια και άυριο δεν θα θυμάται τίποτα. Δεν αξίζει…

“Άλλη φορά” της λέω
“Ναι ή Όχι;”
“Άλλη φορά”
“Ναι ή Όχι; Τώρα η ποτέ”
“Ε καλύτερα ποτέ τότε…” Γκρρρρ, και ήταν και γλυκούλα.

Ε μετά απο αυτό έφυγε και την έχασα. Ανακάλυψα οτι είχε κάτσει στον καναπέ πίσω πίσω. Έλπιζα να φύγουν ή άλλες και εγώ να κάτσω με την δικαιολογία ότι δεν θέλω να πάω σπίτι ακόμα και να χωθώ. Αλλα τελικά έκατσαν μέχρι να κλείσει.
Λίγο πριν φύγουμε, είδα την κοπελιά να την πηγαίνουν στη αγκαλιά οι δύο φίλες της οπότε φαντάστηκα τι έγινε. Too Bad, told her so…

Στο δρόμο αφήσαμε πρώτα τον Κωστή, μετά την Δώρα και στο τέλος πήγα εγώ με την Έλη στην στάση στην Εγνατία. Συζητούσαμε και μου έδωσε το τηλέφωνο της όταν το ζήτησα αλλα…δεν ξέρω ρε γμτ, δεν μου φάνηκε πολύ ενθουσιώδης.
Της είπα και την ιστορία με την κοπέλα και εδώ εκανα και μια μαλακία.
Αυτή όταν την άκουσε είπε:

“Γιατί δεν την φίλισες; Αυτή έφταιγε που ήπιε”

Εδώ η σωστή απάντηση δεν ήταν το “Είμαι καλό παιδάκι” που είπα αλλα το “Καλά ρε;! Τι είμαι εγώ; Όποια μεθάει έχει δικαίωμα να με χαμουρεύεται;”

Τεσπά, live and learn…