Bandwidth troubles

Db0

A very strange thing is happening and I’m not sure how to go about resolving it. I just installed a virtual firewall using VMware and IpCop. Now everything seems to be working as expected with one difference, my speed seems to be borked.

It’s not just a case of the speed simply dropping as I expected originaly, but the speed seems to be as expected in some cases (such as downloading the eve-online client at 1.4MBps), medium in some others (such as bandwidth tests where I get a half the speed I have without it and 1/4 of the upload speed) to non-existant (such as 20KBps Download and Upload on Azureus, where at least upload should be close to 100)

I was going to post a guide for the setting up of IpCop under VMware as a cheap and reliable firewall solution but I want to figure what I’ve configured incorrectly first…

The Money Masters

Db0

I have just seen an amazing documentary. It is called The Money Masters and although it deals mostly in US economic, it carefully explains how the game is played from the inside. How wars are created in the name of wealth and which purpose they serve. How economic depressions come about what solutions we can pursue.

I really must admit that I have never even thought of these things before and I’m pretty much stunned by the enormity of it all. It’s almost depressing to think the kind of power that will be made to bear on any opposition to the International Banking Cartel.

It truly exemplifies how absolutely screwed we’ll all be if we don’t start to act sooner than later. It is not a wild conspiracy theories as there opinions from nobel prize economists as well as quotes from some quite important people inside.

Please, watch it for yourself. It’s 3.5 hours in two parts but it is totally worth it.

Part1

Part2

Μιλιταριστής Χριστιανός

Db0

Ό,τι νάναι. Αυτή τη Παρασκευή έτυχε να βγω για μερικές μπύρες με ένα γείτονα από το κτίριο μου.Γνωριστήκαμε επεισοδιακά (Πήγε να με δείρει) αλλά τελικά καταντήσαμε να τα πίνουμε μαζί.

Φαίνεται καλό παλίκάρι, λίγο πιο μπεκρής απ’ότι θα ήθελα – αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα – μεταλλάς, μακρυμάλλης και παρτάκιας. Αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα και σύντομα ανακάλυψα οτι έχει μερικές πολύ περίεργες ιδέες.

Αρχικά η συζήτηση κόλλησε στο εαν θα επέτρεπες σε ένα καλό σου φίλο να κάνει σχέση με την αδελφή σου. Κυρίως μιλούσαμε θεωρητικά, μιας και αυτός δεν έχει αδελφή, αλλά φάνηκε καθαρά οτι διαφωνούσαμε ριζικά. Αυτός πιστεύει οτι η αδελφή είναι κάτι ιερό και οι φίλοι δεν θα πρέπει να την αγγίζουν, κάτι το οποίο δεν συμμερίζομαι. Ο μόνος λόγος για να έχεις μια τέτοια προκατάληψη για τους φίλους σου, είναι εαν αυτοί οι φίλοι είναι ψιλο-χοντρό-καθαρματάκια με της γυναίκες (κοινώς φέρονται γουρουνοειδώς). Εαν το κοινό σημείο συζήτησης με τους φίλους σου είναι το να γελάς με το πόσες πουτάνες γαμήσατε παρέα και το πως απέφυγες την γκομενά σου για να γαμήσεις την φίλη της κλπ, ε είναι λογικό να μην θέλεις ένα ανάλογο άτομο να κάνει τα ίδια στην αδελφή σου – Άσχετα με πόσο υποκριτική είναι η όλη άποψη.
Απο την άλλη, ο τρόπος που το βλέπω εγω είναι οτι εφόσον οι φίλοι σου είναι καλοί χαρακτήρες, δεν υπάρχει λόγος να μην θέλεις να ασχοληθούν με την αδελφή σου. Ακόμα καλύτερα μάλιστα, μιας και θα ξέρεις ότι αξίζουν από πρώτο χέρι. Ακόμα και να μην δουλέψει μια τέτοια σχέση, θα ξέρεις οτι δεν θα φερθούν σαν μαλάκες αλλά αντιθέτως, είναι πολύ πιθανόν να παραμέινουν φίλοι όταν χωρίσουν.

Όχι όμως. Αυτός επέμενε οτί είναι απλά η ηθική που έχει συνηθίσει στην Κροατία. Μια ηθική που, παραδόξως, είναι πολύ όμοια με την Ελληνική και την οποία, επίσης παραδόξως, δεν ασπάζομαι. Το να ακολουθείς μια ηθική του στυλ “Μου γαμάς την αδελφή και σε γαμάω στο ξύλο” χωρίς να έχεις μια βάση είναι απλά κλειστόμυαλο και προέρχεται/δείχνει μεγαλύτερα κολλήματα.

Η όλη συζήτηση μου θύμησε όταν ο καλύτερος μου φίλος έτυχε να κάνει κάνει το “τέρας με τα δύο κεφάλια” με την δικιά μου αδελφή. Ο κακομοίρης, έχοντας έχει συνηθίσει στην Ελληνική νοοτροπία, είχε τρομοκρατηθεί για τις συνέπειες, ακόμα και όταν δεν είχε κάνει τίποτα κακό (Είναι δύσκολο να αντισταθείς στην αδελφή μου) και την είχε βάλει να ορκιστεί να μην μου πει τίποτα.
Άσχετα οτι το ανακάλυψα μόνος μου (Α ρε αδέλφι πότε θα μάθεις να μην αφήνεις ανοιχτά ημερολόγια εδω και εκεί;) αλλά και η ίδια η αδελφή μου δεν μπόρεσε να μου το κρύψει. Προσπάθησε να μου το φέρει πλαγίως πλαγίως (“Αν σου πώ κάτι ορκίσου να μην θυμώσεις” κλπ) γιατι δεν ήξερε πως θα το έπαιρνα. Ξαφνιάστηκε λίγο όταν άρχισα να γελάω και να την συγχαίρω για την καλή επιλογή της 🙂
Ο κολλητός είχε ακόμα πιο κομικοτραγική αντίδραση όταν αποφάσισα να τον ψήσω λιγάκι:

(Απο το τηλέφωνο)

“Έλα ρε κάθαρμα.” του λέω
“Έλα ρε.”
“Τι κάνεις; Καλά;”
“Μια χαρά, εσύ;”
“Καλά. Λοιπόν, μήπως πρέπει να μου πεις κάτι;”
“Τι δηλαδη;”
“Έλα τώρα, μην κάνεις οτι δεν ξέρεις.”
“Τι ρε μαλάκα, δεν καταλαβαίνω.”
“Άσε ρε τα ψώφια. Τα ξέρω όλα!”
“Τι; Τι ξέρεις δηλαδή”
“Τυρί! Ξέρω ρε τι έκανες!”
“…”
“Και τώρα πρέπει να την παντρευτείς!”
“…”
“…”
“…”
“Ρε! Είσαι ακόμα εδώ;”
“…”
“Έλα ξεκόλα, πλάκα σου έκανα. Δεν υπάρχει πρόβλημα”
“Ρε μαλακά…συγνώμη ρε συ, δεν το έκανα επίτηδες. Να ανοίξει η γη να με καταπιεί”
“Δεν πειράζει ρε σου λέω…”

κλπ. Μετά απο πολλά παρακάλια και συγνώμες, κατάφερα να του εξηγήσω οτι δεν με πειράζει καθόλου και στην τελική δεν μου πέφτει λόγος για τις επιλογές της αδελφής μου.

Πραγματικά, στην τελική, εαν η αδελφή σου δεν είναι κανένα καθυστερημένο, από που και ως που πρέπει εσυ να βάλεις φρένο. Εαν τώρα ξέρεις οτι οι φίλοι σου είναι γουρουνοειδής καθαρματάκια, γιατί στο διάολο είναι ακόμα φίλοι σου; Μήπως πρέπει να ξαναεξετάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό; Η κλασσική παροιμία “Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιός είσαι” δεν είναι τυχαία.

Τέλος πάντων, πίσω στο αρχικό μου θέμα.
Τα κολλήματα της νέας μου γνωριμίας λοιπόν, δεν άργησαν να έρθουν στο προσκήνιο.

Σε μια φάση, πρόσεξα οτι έκανε τον σταυρό του (όταν το δευτερο εστιατόριο που επισκευτήκαμε είχε κλείσει την κουζίνα του στις 11μμ). Μου φάνηκε περίεργο διότι μετά από αυτά που μου είχε πει για τον τρόπο ζωής του, μόνο για Χριστιανό δεν τον έκανα. Με περιέργεια τον ρώτησα εαν είναι.

“Χριστιανός Μιλιταριστής” μου είπε

Τι είναι αυτό; Με λίγα λόγια, Ναζί (ναι, το παραδέχτηκε στο τέλος). Θέλει να εξαφανήσει όλους τους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους για εκδίκηση. Επειδή κάποιοι Μουσουλμάνοι σκοτώσαν κάποιους χριστιανούς, πιστεύει οτι πρέπει να κάνει το ίδιο εναντίων τους. Και μάλιστα να το κάνει πρώτος (ίσως για να μείνουν μονο οι επίλεκτοι). Επίσης πρώτο πρώτο θέλει να καθαρίσει τον Πάπα γιατί δεν βοηθάει τα παιδάκια στην Αφρική.

Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω να ξανασκεφτεί τις απόψεις του. Δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτεί οτι δεν είναι όλα τα άτομα της ίδιας θρησκείας το ίδιο, ή οτι όταν τελειώσουν οι εξωτερικοί εχθροί θα υπάρχουν πάντα δόγματα και αιρέσεις. Αντίθετα, όσο προσπαθουσα να του μιλήσω, τόσο περισσότερο εκνευριζόταν διότι δεν μπορούσε να συντηρήσει τις απόψεις του. Στο τέλος είχε καταντήσει να μου λέει οτι εαν δεν συμφωνώ μαζί του μπορώ να φύγω (θα μου πλήρωνε και το ταξί) και αυτός δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει άποψη.

“Μα αυτό είναι δογματικό” του λέω “Δεν μπορώ να πιστέψω οτι πραγματικά δεν θα αλλάξεις άποψη ότι αντίθεση και να σου φέρω”
“Ναι” μου απαντάει “Έχω δόγμα. Είμαι Ναζιστής” 😮

Ομολογώ οτι είμουν περισσότερο ξαφνιασμένος παρά οτιδήποτε άλλο. Δεν περίμενα οτί θα γνώριζα στην ζωή μου ναζιστή, αλα η ζωή μου την έφερε μπαμπέσικα. Η μαλακία είναι οτί τον είχα συμπαθήσει ήδη μέχρι εκείνη την στιγμή οπότε μου ήταν πολύ δύσκολο να σηκωθώ και να φύγω. Όταν τον ρώτησα τι θα έκανε εαν του έλεγα οτι είμουν Εβραίος σιώπησε επικύνδυνα…σε σημείο που άρχισα να φοβάμαι μην μου ορμήξει. Τον καθυσήχασα όταν του είπα ότι είμαι αγνωστικιστής αλλά και πάλι…

Τώρα δεν ξέρω εαν πρέπει να τον κάνω παρέα. Πιστεύω οτι είναι περισσότερο μπερδεμένος παρά σοβαρός με αυτά που λέει. Απλά έχει τραβήξει λίγο περισσότερη προπαγάνδα απ’ότι είναι υγιηνό.
Δεν είμαι σίγουρος εαν θα πρέπει να συνεχίσω να τον κάνω παρέα – με την ελπίδα οτί σιγά σιγά μπορεί να πάρει καμία διαφορετική ιδέα από ‘μένα – ή να τον αποφύγω/σνομπάρω για τις καφρο-ιδέες του.
Μιλιταριστής Χριστιανός λοιπόν, μια άλλη έκφραση για το Ναζιστής. Λογικό.

My poor mouse

Db02 Comments

It is ruined…

After something close to 7 years of faithful service, my MS optical mouse has finally given it’s last gasp. Yes it was an MS mouse, that I bought before I came to despise MS itself 🙂

I have to say however that this mouse lasted much much longer than any other I ever had. This might have to do with the fact that it is optical so it has less mechanical parts to break down.

I actually have no idea why I decided to die on me so suddenly but I think it might have something to do with the last few drops it had in the last week (redecorating obviously has its costs). Now, after a few hiccups as I was using it, it decided to shut down for the last time at the worst possible moment, Sunday morning.

I did try to give it an emergency CPR (AKA “Smash-it-with-my-fist”), Heimlich Maneuver (AKA “Smash-it-against-the-wall”) and Surgery (AKA “Violently-pull-the-cover-that-popped-up-while-smashing-it-against-the -wall-and-try-to-see-what’s-going-on-inside”) until I finally gave up when its small heart gave up (AKA “I-heard-parts-moving-unhealthily-inside”).

Surprisingly, a few of those tricks worked for a few minutes/hours, but Sunday night it seems was the final sleep. Nothing I did in the morning could revive the poor cyber-rodent. In the end, I let my EVE buddies know I would not be joining them in the low-sec mining and I surrendered myself to browsing the internet using keyboard shortcuts (How the fuck do you go out of a text box is what I want to know. I was trying to blog this on Sunday and I couldn’t.) and watching disturbing movies (Salo and Suspiria for now. Tomorrow Once were Heroes follows).

Salo is just wrong. I did manage to watch it all but that just exemplifies just how much blaze I’ve become. The dinner of shit was pretty gross though.

Anyway, I don’t know if I’ll bury my old mouse since it served me quite well. I may just keep it for a memory, after I thoroughly and carefully dissect it (AKA “Smash-it-against-the-wall-until-it-pops-open-and-the-guts-spill-out”)

Ατσάλινα "Αρχίδια"!

Db06 Comments

…πρέπει να έχει η Προμηθέα για να μιλήσει με τόσο θάρρος μπροστά σε άπειρα κολλημένα άτομα εκεί μέσα.

Γαμωτω, να μην είμαι απο καμία γωνία να μπορέσω να χειροκροτήσω να πάρει λίγο θάρρος. Θα με λυντσάρανε φυσικά αλλά θα άξιζε τον κόπο. Αλλα σιγά μην πήγαινα ποτέ σε αυτή την αηδία συγκέντρωση.

Προμηθέα, οπου και εαν είσαι. Εύγε! Μην μασάς!

Ελπίζω να έχουμε περισσότερα τέτοια στο μέλλον.

Supreme Λιώσιμο

Db04 Comments

Τελευταία εβδομάδα, αμέσως αφότου γύσισα απο το Λονδίνο με μια εβδομάδα διακοπές να περισσεύει, το υπέρτατο λιώσιμο στον υπολογιστή. Ο Λόγος; Supreme Commander.

Τι παιχνίδι είναι απίστευτο μιλάμε ναούμ! Τεράστιοι χάρτες, άπειρες μονάδες για μάχη, γαμάτα γραφικά και στρατηγική…αλλα στρατηγική λέμε όχι μαλακίες. Όταν έχεις μονάδες Γής, Νερού, Αέρα και υβριδικές καθώς και το κλασσικό παιχνίδι πέτρα-ψαλίδι-χαρτί-πυρηνικό ολοκάυτωμα, βάλε και τους άπειρους τρόπους προσέγγισης του αντιπάλου, χώσε και δεκάδες τρόπους να αναπτύξεις την βάση σου, οικονομικά, αμυντικά και ακόμα και επιθετικά (ναι ναι, επιθετική “βαση”), χωρίς να περιορίζεσαι στο ποιός θα βγάλει τα περισσότερα παπαδάκια με τσεκουράκια να κόβουν ξύλα…ε ΓΚΑΒΛΑ

7 μέρες δεν ξεκόλησα απο την οθόνη και το campaign, δωδεκάωρα και βάλε. (Εύκολα κάθε αποστολή μπορεί να σου πάρει 2-3 ώρες.)

Λιώσιμο

Τα μόνα άσχημα είναι οτι το campaign δεν λεχει παρα πολύ ψαγμένο storyline αλά blizzard φάσεις, και ακολουθεί το κλασσικό μοτίβο των τριών διαφορετικών campaign, μια για κάθε faction που είναι ακριβώς ίδιες στο storyline (δηλ εκεί που με τους μεν κάνεις επίθεση και καταστρέφεις την πόλη του άλλου και προσπαθείς να εξοντώσεις όσους περισσότερους πρόσφυγες μπορείς, στους δε προσπαθείς να καθυστερήσεις τον άλλο μέχρι να φύγουν αρκετοί πρόσφυγες κλπ. Μόνο στην τελευταία αποστολή διαφοροποιείται το όλο θέμα, ανάλογα με το ποιος θα νικήσει. Ενδιαφέρον θα είναι στο expansion να παίζεις κάθε campaign σαν το faction σου να ήταν το νικητήριο.

Anyway, αρχίζω να ξεφεύγω. Πάρτε μια ιδέα απο παιχνίδι με μερικά screenshots, αν και είναι πολύ εύκολο να δείτε το πολυ καλό trailer.

Η επίθεση του Γαλαξιακού Κολοσσού. Το πιο μεγάλο και δυνατό unit του παιχνιδιού

SCFrame_Sun_Feb_25_173915_2007_00000.jpg

Μια επίθεση σε βάση απο μακριά

SCFrame_Fri_Feb_23_205552_2007_00011.jpg

Η ίδια επίθεση, zoomed in 🙂

SCFrame_Fri_Feb_23_205721_2007_00012.jpg

Φυσικα το παίχνίδι είναι γουρούνι στα resources. Εαν θέλεις να το παίξεις με άνεση, τουλάχιστον dual core και 2 gig ram καθώς και μια VGA 400 τουλάχιστων έουρο.

Αυτά

Memories of Failure

Db01 Comment

It is amazing how many things in [tag]London[/tag] remind me of how much I failed to get a job when I was around here.
The sounds, the smells and even my old ringtone bring to my mind all those times I was desperately trying to find a job before I was kicked out of my appartment.

I also remember all the days I was working in those crappy Pubs and Restaurants and how miserable I felt at that. Just mindless serving of drinks and complaints about being too friendly. I will attempt to visit the pub I was banned from this Sunday, if only to see if the same people are working there. Maybe some schadenfreude when I see the person that got me fired, still working there and earning 1/3 of what I do, will make my day.

Then I will continue to the Souk Medina and see if the “YesBoss Man” is still working there or if he got finally kicked out as I was told he would. I’d really love to laugh at that prick’s face when I see him back to selling trinkets on the street.
Thinking back, those 5 months almost ruined the London experience for me. Good thing it was easy to make some friends to alleviate all the bad shit that was happening. I hope I get to see the company of Greeks back at the Crobar and maybe have some board gaming with Alex on Sunday.

Coincidences

Db01 Comment

So, back to [tagLondon[/tag] for the weekend. The reason for this was to pick up the rest of my stuff that I left here when I left (consisting of a few clothes and whatever is left of my CD/DVD collection). I could have just send it with courrier but that would cost approximately the same amount of money as me coming here so…here I am.

It’s amazing the amount of coincidences that happened with this trip. First, I came yesterday and I decided to call up a girl I met a week before I left for Frankfurt. It turns out that she is leaving London for vacation this weekend as well. In all the weeks she could pick, it was this one.
Well, at least I managed to see her for a few hours before she left (she flew at 4am). It was a good thing that I didn’t come yesterday.

Another coincidence is that a guy I met from our common firestaff interest (in the Electric Ballroom no less) is having a birthday. Not only that, but he decided to give me a call today, after 3 months of no contact at all (!). I’m not complaining at all however, this is the perfect occasion for my night out. And I’ll get a chance to meet that perpetual whiner, Alex 😛

Now, if Nancy and Dan decide to visit London on Saturday, I’ll be amazingly surprised 🙂

The funny thing is that I didn’t even choose this date myself. It was all because my cousing could only let me stay here this week, when his gf is on vacation.